Μια πλούσια δραστηριότητα, στην κατεύθυνση ενίσχυσης των αγωνιστικών χαρακτηριστικών του εργατικού κινήματος, ανέπτυξε τα τρία τελευταία χρόνια η ΕΣΑΚ,μέσα και έξω από τη ΓΣΕΕ. Η αντιμετώπιση των πρωτοβουλιών της από τις άλλες παρατάξεις της ΓΣΕΕ σε ορισμένες, ενδεικτικές, περιπτώσεις, βοηθά στην εξαγωγή ενδιαφερόντων συμπερασμάτων για την τακτική αυτών των παρατάξεων, με τις όποιες διαφοροποιήσεις τους κατά διαστήματα και στα πλαίσια κοντόφθαλμων τακτικισμών τους.

Τον Μάρτη του 1995,μετά το Συνέδριο της ΓΣΕΕ και τη συγκρότηση σε σώμα της νέας διοίκησης, ο γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ Γ. Μαυρίκος,δίνει το "στίγμα" που θα χαρακτήριζε τη δράση της "Δημοκρατικής Αγωνιστικής Συνεργασίας" τα επόμενα τρία χρόνια, με τη φράση: "Δε θέλουμε ΓΣΕΕ πυροσβεστική υπηρεσία. Αγωνιζόμαστε για ΓΣΕΕ ταξική, μαχητική, ανυποχώρητη".

Ο γενικός γραμματέας επισήμανε ακόμα ότι "η νεοεκλεγείσα διοίκηση στο τρίχρονο που έχει μπροστά της βρίσκεται αντιμέτωπη με τα τεράστια προβλήματα που γεννούν οι πολιτικές των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, οι επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του κεφαλαίου".

Λίγο καιρό μετά, κατά την προετοιμασία του γιορτασμού της Πρωτομαγιάς του 1995,η ΕΣΑΚ καταθέτει πρόταση με 12 σημεία, για το αγωνιστικό, ταξικό, διεκδικητικό, αντισυναινετικό και ενωτικό περιεχόμενο του γιορτασμού. Μερικά από αυτά ήταν: Ουσιαστικές αυξήσεις σε μισθωτούς - συνταξιούχους. Καθιέρωση 35ωρου - 7ωρου - πενθημέρου. Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ. Απόρριψη των προτάσεων της "Λευκής Βίβλου".Διεξαγωγή καθολικού δημοψηφίσματος για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Αντιπαράθεση της ταξικής πάλης στη συναίνεση, στο συμβιβασμό, στην ηττοπάθεια. Καταδίκη, ως βασικών υπεύθυνων για την αγωνία και τα προβλήματα της εργατικής τάξης, της κυβέρνησης και της πολιτικής της, του ΣΕΒ και του κεφαλαίου, της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ανάδειξη των ευθυνών του κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Απέναντι σε αυτό το πλαίσιο, οι ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, "Αυτόνομη Παρέμβαση" πρόβαλαν την αντίληψη του προγράμματος δράσης, που μαζί ψήφισαν στο 28ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ.

Τον Απρίλη του ίδιου χρόνου, η Ολομέλεια της ΓΣΕΕ συνεδριάζει για να κρίνει το πόρισμα διυπουργικής επιτροπής για την "αντιμετώπιση της ανεργίας", που αργότερα έγινε και νόμος. Οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και "Αυτόνομης Παρέμβασης" εκφράζουν την ουσιαστική συμφωνία τους με τις κατευθύνσεις της "Λευκής Βίβλου" για την απασχόληση. Είναι χαρακτηριστικό ότι η κριτική, που κυρίως άσκησαν στο πόρισμα, έγινε από θέσεις υπεράσπισης του "πνεύματος" του "Λευκής Βίβλου", το οποίο - σύμφωνα με τον τότε πρόεδρο της ΓΣΕΕ Χρ. Πρωτόπαππα - από το πόρισμα προσεγγίστηκε "μονομερώς"!

Από την πλευρά της η ΕΣΑΚ διατύπωσε με σαφήνεια την καθολική διαφωνία της με το πόρισμα, το οποίο και χαρακτήρισε "μια καθυστερημένη αντιγραφή της "Λευκής Βίβλου"".

Το καλοκαίρι του 1995 η Ολομέλεια της διοίκησης της ΓΣΕΕ αποδέχεται κατά πλειοψηφία τις κεντρικές κατευθύνσεις των κομμάτων που έχουν αποδεχτεί το "μονόδρομο" του Μάαστριχτ, για τη διαμόρφωση της θέσης της Συνομοσπονδίας μπροστά στη Διακυβερνητική Διάσκεψη του 1996, σχετικά με την αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ.

Τον Αύγουστο του 1995,η πλειοψηφία της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΓΣΕΕ επιβραβεύει ουσιαστικά την πολιτική ιδιωτικοποιήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.Είναι η εποχή μετά το κλείσιμο επιχειρήσεων όπως η ΡΟΚΑ, "Πλαστικά Καβάλας", "Κλωστήρια Φιλιατών" και άλλων. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ αποδοκιμάζει τις ενέργειες των εργοδοτών και αντιδρά με πανελλαδική... τρίωρη στάση εργασίας. Οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - "Αυτόνομη Παρέμβαση" απέρριψαν την πρόταση της ΕΣΑΚ για πραγματοποίηση 24ωρης απεργίας και τη χάραξη συνολικού προγράμματος αντίστασης στη συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης και τις ιδιωτικοποιήσεις.

Τον Φλεβάρη του 1996 πραγματοποιείται μια ακόμα συνάντηση της ΓΣΕΕ με τις εργοδοτικές οργανώσεις για την ΕΓΣΣΕ 1996,η οποία τελικά θα γίνει διετής σύμβαση λιτότητας. Τα στελέχη της ΕΣΑΚ αποχωρούν από τις διαπραγματεύσεις, καταγγέλλοντας την αδιαλλαξία του ΣΕΒ και την υποχωρητικότητα της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ.Νέες κινητοποιήσεις εργαζομένων οργανώνονται από Εργατικά Κέντρα ως απάντηση. Τον Μάρτη η ΕΓΣΣΕ, με "αυξήσεις" 202 δραχμών (!), θα υπογραφτεί μόνο από τον τότε πρόεδρο της ΓΣΕΕ Χρ. Πρωτόπαππα,ο οποίος το Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου παίρνει μέρος στις βουλευτικές εκλογές, εκλέγεται και στη συνέχεια υπουργοποιείται.

Τον Απρίλη του '96 εγκρίνεται από το Υπουργικό Συμβούλιο και το ψευδεπίγραφο νομοσχέδιο για τη δήθεν αντιμετώπιση της ανεργίας, που δίνει επίδομα ανεργίας στους... μεγαλοεπιχειρηματίες, μέσω των περιβόητων "μεριδίων εργασίας και κατάρτισης". Για άλλη μια φορά η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ απορρίπτει τις θέσεις της ΕΣΑΚ, η οποία πρότεινε τη συνολική άρνηση του νομοσχεδίου. Πέρα από τις επιμέρους διαφοροποιήσεις της, συμφωνεί με το νομοσχέδιο και το επόμενο διάστημα διαμαρτύρεται για τη μη εφαρμογή των διατάξεών του, που κύριο χαρακτηριστικό έχουν την επιδότηση της εργοδοσίας με λεφτά των ανέργων και των εργαζομένων.

Την ίδια χρονιά θα ψηφιστεί και ο περιβόητος νόμος για τις ΔΕΚΟ, ο οποίος πρόσφατα πήρε την τελική του μορφή με την αντεργατική (ν)τροπολογία για τη νομοθετική ρύθμιση συμβάσεων και κανονισμών λειτουργίας. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, κατά την πάγια τακτική της, κάνει μόνο παρατηρήσεις για τροποποιήσεις στο σχετικό νομοσχέδιο, αποδεχόμενη το χαρακτήρα του. Η ΕΣΑΚ ζητά την απόσυρσή του, θεωρώντας ότι οδηγεί στην ιδιωτικοποίηση των δημόσιων επιχειρήσεων, αλλά η ΓΣΕΕ δε δέχτηκε τις προτάσεις της, ούτε φυσικά το αγωνιστικό της πρόγραμμα.

Το Νοέμβρη του 1996,η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ επιβεβαιώνει ξανά το χαρακτήρα της. Αποφασίζει μονάχα τρίωρη πανελλαδική στάση εργασίας, ενώ πλήθος Εργατικών Κέντρων από όλη τη χώρα κλιμακώνουν με 24ωρες απεργίες και τοπικά συλλαλητήρια ενάντια στον προϋπολογισμό. Για μια ακόμη φορά οι προτάσεις της ΕΣΑΚ για κινητοποιήσεις με ένταση και συνέχεια απορρίπτονται. Το 1997 ο "κοινωνικός διάλογος" δεσπόζει, αξίζει όμως να σημειωθεί ότι η απόρριψη από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ των προτάσεων της ΕΣΑΚ για ένα γιορτασμό της Πρωτομαγιάς που θα είναι ταυτόχρονα αφετηρία νέων αγώνων, οδηγεί χιλιάδες εργαζόμενους την 1η Μάη στο Σύνταγμα και λίγες εκατοντάδες στο Πεδίον του Αρεως.

Οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και "Αυτόνομη Παρέμβαση" προώθησαν τον περασμένο χρόνο με ιδιαίτερη θέρμη την υπόθεση του "κοινωνικού διαλόγου" - απάτη. Οι όποιες διαφοροποιήσεις τους εκφράστηκαν δε στάθηκε μάλιστα δυνατό να τις διασπάσουν στην ενωμένη τους προσπάθεια, παρά μόνο όταν ήρθε η ώρα της υπογραφής και της εύκολης αποφυγής των πελώριων ευθυνών τους. Ετσι, ο σημερινός πρόεδρος της ΓΣΕΕ αξιοποίησε τη... διπλή ψήφο του. Η ΕΣΑΚ από την πλευρά της δε σταμάτησε να καταγγέλλει την απαράδεκτη διαδικασία, να ζητά την πραγματοποίηση αγωνιστικών κινητοποιήσεων, να αποκαλύπτει τις αντεργατικές μεθοδεύσεις και να εισπράττει την απόρριψη των προτάσεών της, οι οποίες όμως βρίσκουν πιο πρόσφορο έδαφος στη βάση των εργαζομένων.

Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ