Ξεκλήρισμα και ερήμωση των χωριών σημαίνει η πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης και αυτό έδειξαν ότι το έχουν καταλάβει για καλά οι πέντε συνομιλητές μας, από το Μακρυχώρι.

"Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, μετά από δύο χρόνια, τα χωριά εδώ θα καταστραφούν και θα ερημώσουν", τόνισε ο Βασίλης Μπάρας,ανεβάζοντας τον τόνο της συζήτησης: "Ηδη, από το δικό μας χωριό έφυγαν 10 οικογένειες που είχαν αγροτικές εκμεταλλεύσεις από 30 ως 100 στρέμματα, ιδιόκτητα. Αλλος πήγε Γερμανία, άλλος Αθήνα, άλλος στα Οινόφυτα, όπου βρήκαν". "Αν πάρει κανείς τον τοπικό Τύπο, θα δει ένα σωρό αγγελίες, που γράφουν "πωλείται" - "πωλείται"" πρόσθεσε ο Θωμάς Αραμπατζής.

"Μας λένε για νέους αγρότες. Ποιοι νέοι αγρότες;", αναρωτήθηκε συνεχίζοντας ο Βασίλης Μπάρας: "Εγώ είμαι 30 χρονών, ο πατέρας μου βγήκε στην πρόωρη σύνταξη, αλλά εγώ δε δικαιούμαι την επιδότηση του νέου αγρότη, επειδή ο πατέρας μου παρέδωσε βαμβάκι στο όνομά μου. Δεν είμαι εγώ νέος αγρότης; Τι είμαι; Η, μήπως, θεωρούν νέους αγρότες αυτούς που δεν έχουν καμία σχέση με το επάγγελμα; Θα έρθει κάποιος άσχετος από αγροτική δουλιά να καλλιεργήσει 180 στρέμματα βαμβάκι, που ορίζει ο νόμος για να μπει στο πρόγραμμα; Και πού θα τα βρει 180 στρέμματα χωράφια; Για να καταλάβετε, στο χωριό μας μένουν 1.300 άτομα και το μέτρο αυτό βρήκε μόνο έναν αποδέκτη".- "Βασίλη γιατί έμεινες στο χωριό;".

- "Τι άλλο μπορώ να κάνω, αγαπάω τη δουλιά, εδώ γεννήθηκα", ήρθε η απάντηση.

- "Πώς νιώθεις με αυτά που γίνονται;".

- "Απογοητεύομαι, τα "παίρνω στο κρανίο"".

Ο Θανάσης Φειδογιάννης με τη σειρά του συμπλήρωσε: "Καταντήσαμε να είμαστε ο τελευταίος νομός σε ανάπτυξη. Τα τελευταία χρόνια έκλεισαν 90 σχολεία. Καταλαβαίνετε τι θα πει αυτό; Ο κόσμος φεύγει, ο νομός σιγά - σιγά ερημώνει, δεν κινείται φύλλο".

"Δεν τους νοιάζει τι θα κάνει ο αγρότης, είπε ο Θωμάς Ζησόπουλος, όλη η πίεση έρχεται από τις πολυεθνικές που ενδιαφέρονται πώς θα αυξήσουν τα κέρδη τους".

"Τα τσιφλίκια τώρα είναι οι πολυεθνικές", πρόσθεσε ο Θανάσης Φειδογιάννης.

"Κέρδος για τους βιομηχάνους και ανεργία για εμάς, αυτή είναι η πολιτική τους", συμπλήρωσε ο Θωμάς Ζησόπουλος.

Η κουβέντα πηγαίνει στα "αγροτοδικεία" και ο Γιώργος Μπουτζιουρής λέει: "Κάθε μήνα, μας στέλνουν και καινούρια "πασαπόρτια". Στις 29 του Απρίλη δικάζονται 166 αγρότες στην Καρδίτσα και στις 26 Μάη άλλοι τόσοι. Εδώ που μας βλέπετε είμαστε όλοι "κατάδικοι". Από το χωριό μας θα δικαστούν 50 άτομα. Τι θα μας κάνουν, θα μας κλείσουν φυλακή αν δε βρούμε τα λεφτά να πληρώσουμε; Ας μας κλείσουν".

"Αυτό το κάνουν για εκφοβισμό", πρόσθεσε ο Θωμάς Ζησόπουλος. Εμένα με στέλνουν στο δικαστήριο, χωρίς να έχω τρακτέρ στο όνομά μου. Με έπιασε κανένας τροχονόμος να παρεμποδίζω την κυκλοφορία; Οχι. Αλλά το όνομά μου πήγε "φυτευτό" στο δικαστήριο".

"Φανταστείτε ότι τώρα μας δικάζουν για τις κινητοποιήσεις του 1995 - συνέχισε ο Γιώργος Μπουτζιουρής - και πόσες δίκες έχουν να γίνουν μέχρι τις κινητοποιήσεις του 1997 και '98".

"Επίτηδες το κάνουν για να φοβίσουν τον κόσμο, αλλά εμείς που έχουμε καταλάβει τι γίνεται και αγωνιζόμαστε δεν πρόκειται να φοβηθούμε", συμπλήρωσε ο Θωμάς Αραμπατζής.

"Με τις δίκες και τα ρουσφέτια, κοιτάνε να κρατήσουν τον κόσμο για να μην ξεσηκωθεί", συνέχισε λέγοντας ο Θανάσης Φειδογιάννης: "Οταν είσαι υπό την επήρεια της πολιτικής, όταν χρωστάς στην τράπεζα και κοιτάς να βολέψεις το παιδί σου, θα κοιτάξεις τι είναι η Ατζέντα 2000; Οχι. Αυτή είναι δυστυχώς η αλήθεια. Και το εκμεταλλεύονται αυτό και τους λένε, κάτσε να βολέψεις το παιδί, τι τρέχεις στους δρόμους".

Η τελευταία ερώτησή μας ήταν πώς βλέπουν τον αγώνα τους από δω και πέρα. "Ο αγώνας μας θα συνεχιστεί, δεν υπάρχει άλλη λύση, είπε ο Θωμάς Ζησόπουλος. Το δείξαμε στις κινητοποιήσεις που κάναμε μέχρι τώρα και θα το δείξουμε και στο μέλλον. Εμείς είμαστε πάντα έτοιμοι. Ακόμα και τώρα μέσα στην καλλιεργητική περίοδο μπορούμε να κάνουμε κινητοποιήσεις, μια, δύο, ή τρεις μέρες, όσες μπορούμε. Τα πάντα κατακτιούνται με αγώνες. Τα χωράφια τα είχαν οι τσιφλικάδες, βρέθηκε ο Αντύπας, έγινε το Κιλελέρ. Επιμονή και θέληση χρειάζεται να καταλάβει ο κόσμος το πρόβλημα και να μην εφησυχάσει ότι θα τους λύσουν τα προβλήματα άλλοι".

"Με λίγα λόγια, πρόσθεσε ο Θανάσης Φειδογιάνης, η ζωή μας θα είναι με συνεχείς αγώνες από εδώ και πέρα, αλλιώς δε γίνεται τίποτα".

"Η τελευταία ελπίδα μας είναι ο ταξικός αγώνας", είπε ο Βασίλης Μπάρας και ο Θωμάς Αραμπατζής συμπλήρωσε: "Με κλειστούς δρόμους, δε συζήτησαν μαζί μας, με ανοιχτούς πάλι τίποτα. Τι νομίζουν, ότι θα μείνουμε με σταυρωμένα χέρια;".

Κι όσο οι συγχωριανοί του έλεγαν τα παραπάνω, ο Γιώργος Μπουτζιουρής είχε σκύψει το κεφάλι του προβληματισμένος.

- "Γιώργο σε βλέπω σκεπτικό...".

- "Ισως να χρειάζονταν πιο δυναμικοί αγώνες και καλύτερη ενημέρωση. Χρειάζεται μεγαλύτερη συμμετοχή στους αγώνες για να κερδίσουμε".

"Χωρίς αγώνα δε γίνεται τίποτα, κατέληξε ο Θωμάς Ζησόπουλος, η ζωή είναι ένας μόνιμος αγώνας και ό,τι κερδίζει κανείς, με αγώνα το κερδίζει".