Γνωρίζετε, βέβαια, ότι η κινητήρια δύναμη που τους σπρώχνει στην αποκόλληση - "αποστασία" είναι η αναζήτηση ισχυρότερου προστάτη - αφεντικού με την ελπίδα να διαπρέψουν, να γίνουν εμφανέστεροι, σιγουρότεροι και έτσι να δημιουργήσουν στέρεες βάσεις για αναρρίχηση προς τα πάνω. Με μια προϋπόθεση: Αφού υπηρετήσουν πιστά κάθε αφεντικό - κομματάρχη, αδιάφορο αν κάποτε κρίνουν ότι χρειάζεται να τον εγκαταλείψουν, όταν βρουν ισχυρότερο, πιο φερέγγυο, με προοπτική πως θα πλησιάσουν τη μέρα που θα καθίσουν και σε υπουργικό θώκο. Οπότε, όπως είπε κάποτε κάποιος, θα μπορέσει να εξασφαλιστεί και να εξασφαλίσει ζωή χαρισάμενη μέχρι τέταρτης γενιάς - ως τα τρισέγγονά του!..

***

Πάει, που λέτε, στο λύκο που νόμιζε ότι ήταν το πιο δυνατό θηρίο στον κόσμο και του προτείνει να συζήσουν. Ο λύκος συμφώνησε, μια και είδε την προθυμία του σκύλου να τον υπηρετήσει. Μια νύχτα όμως ο κύων σα να 'νιωσε κάποιο κίνδυνο κι άρχισε να γαυγίζει. Ξυπνάει ο λύκος τρομαγμένος και τον μαλώνει: Σταμάτα, γιατί θα σ' ακούσει η αρκούδα και θα 'ρθει να μας φάει και τους δυο.

Α, σκέφτηκε ο σκύλος, πάει να πει πως η αρκούδα είναι το δυνατότερο ζώο. Αφήνει το λύκο και βρίσκει την αρκούδα, στην οποία θέτει τις υπηρεσίες του. Εκείνη δέχεται. Κάποια νύχτα πάλι, ο ευαίσθητος, όπως πάντα, σκύλος κάτι μυρίζεται το ύποπτο και το βάζει στα γαυγίσματα. Ξυπνάει και η αρκούδα και τον προειδοποιεί: πάψε γιατί θα σ' ακούσει το λιοντάρι και δε θα γλιτώσουμε κι οι δυο μας.

Σοφότερος ο σκύλος τώρα, αφού η αρκούδα φοβάται το λιοντάρι, την αφήνει και βγαίνει προς αναζήτησή του. Εκείνο, που ήθελε, φαίνεται, βοηθό, δέχεται να συνεργαστούν. Ελα όμως που την άλλη νύχτα κάποιος θόρυβος κάνει το σκύλο να αφυπνιστεί και να βγάλει το φόβο του πάλι με τα γαυγίσματα. Και τότε ο λιόντας, περίφροντις, του εκμυστηρεύεται: Κάτσε φρόνιμα, γιατί θα μας ακούσει ο άνθρωπος και θα 'ρθει μ' ένα σίδερο στα χέρια και θα μας σκοτώσει!

Ε, τότε, σκέφτηκε ο σκύλος, ο άνθρωπος είναι το δυνατότερο ζώο και χρειάζεται σ' αυτόν να κουρνιάσω. Από τότε, καταλήγει το παραμύθι, ο σκύλος έγινε ήμερο και οικόσιτο ζώο και υπηρετεί με τόση κατανόηση και πειθαρχία τον άνθρωπο, ώστε αυτός τον ονόμασε ΠΙΣΤΟ.

Πώς σας φαίνεται, λοιπόν; Δε μοιάζει η περιπέτεια του σκύλου με την περιαγωγή πολλών πολιτικών μας από κόμμα σε κόμμα ή από βαρόνο του ίδιου κόμματος σε άλλο, ισχυρότερο βαρόνο, όπως λένε σήμερα τα αλληλοτρωγόμενα πρωτοκλασάτα στελέχη των αστικών κομμάτων; Μπορεί, ωστόσο, να αλληλοτρώγονται - αυτό το απαιτεί και το επιβάλλει ένας απ' τους βασικούς νόμους του καπιταλισμού, ο ανταγωνισμός - αλλά, από κοινού συμφέροντος ορμώμενοι, μετατρέπονται από κύνες σε κίονες - βαστάζους του κεφαλαιοκρατικού συστήματος που το υπηρετούν πιστότερα από τον απλό, συμπαθητικό κύνα του σπιτιού τους, κατά το μύθο.

****

Θα απορήσετε ίσως: Μα ο κύων έφυγε από το άγριο δάσος ή τη ζούγκλα και κατέφυγε στον πολιτισμένο χώρο του ανθρώπου. Ενώ οι πολιτικοί των αστικών κομμάτων στην Ελλάδα και όπου γης, περιάγονται ανά τους οικείους πολιτικούς χώρους ενεργούντες τρισχειρότερα και από τα αγριότερα θηρία της ζούγκλας. Η απορία σας συνθέτει ένα αίνιγμα προς διαλεύκανση. Η επισήμανσή μας ίσως δείχνει το ντορό για τη λύση του: Ποτέ σε όλες τις ζούγκλες του κόσμου μια μερίδα θηρίων - και των ισχυρότερων - δεν κήρυξε τον πόλεμο ενάντια στην υπόλοιπη μερίδα των συγκατοίκων τους! Ενώ...

Ενας από τους αμέτρητους φίλους των συμπαθητικών τετραπόδων του σπιτιού Παρίσης ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ