Την ανάγκη αποτελεσματικής στήριξης της ευρωπαϊκής κλωστοϋφαντουργίας ζήτησε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Γ. Θεωνάς, κατά τη συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχετικά με την ανταγωνιστικότητα του τομέα κλωστοϋφαντουργίας και ενδυμάτων.

Ειδικότερα, ο Γ. Θεωνάς τόνισε τα εξής: "Το σχέδιο δράσης που παρουσίασε η Επιτροπή για την κλωστοϋφαντουργία, εντάσσεται στη γενικότερη στρατηγική της για αύξηση της ανταγωνιστικότητας μέσω της μείωσης του μη μισθολογικού κόστους εργασίας, των αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις, της παραπέρα προώθησης της "ευελιξίας".

Απουσιάζει ο προβληματισμός για το γεγονός ότι πρόκειται για έναν παραδοσιακό κλάδο, στρατηγικής σημασίας για ορισμένες χώρες της ΕΕ. Για το γεγονός ότι πάνω από εξακόσιες χιλιάδες θέσεις εργασίας έχουν χαθεί τα τελευταία χρόνια, ότι παρατηρείται ευρύτατη χρήση των ελαστικών και περιστασιακών μορφών απασχόλησης, ότι συνολικά έχουμε σοβαρή μείωση της παραγωγής, ότι οι περιοχές που εξαρτώνται άμεσα από τον κλάδο βρίσκονται σε κατάσταση παρακμής. Για το γεγονός ότι πρόκειται για έναν από τους κλάδους με μεγάλα ποσοστά μετεγκαταστάσεων στα πλαίσια της αναζήτησης μεγαλύτερων υπερκερδών από το μεγάλο κεφάλαιο.

Φοβούμαστε ότι οι κατευθύνσεις της Επιτροπής προϊδεάζουν για την αρνητική κατεύθυνση των συζητήσεων που θα γίνουν στο Συμβούλιο, και επομένως οι εργαζόμενοι και οι πολυάριθμες ΜΜΕ του κλάδου δεν έχουν τίποτα να ωφεληθούν από το σχέδιο διαρθρωτικής παρέμβασης της ΕΕ. Ακόμα και στο επίπεδο των ειδικών προγραμμάτων, οι νέες προτάσεις για τα Διαρθρωτικά Ταμεία στο πλαίσιο της "Ατζέντας 2000" προβλέπουν κατάργηση του προγράμματος RETEX

H EE έχει βαρύτατες ευθύνες για την, αμερικάνικης έμπνευσης, απελευθέρωση του παγκόσμιου εμπορίου των κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων και την ένταξή του στους κανόνες της ΓΚΑΤΤ. Δε φρόντισε να εξασφαλίσει έστω και στοιχειωδώς την ευρωπαϊκή παραγωγή απέναντι στον αθέμιτο ανταγωνισμό των χωρών που ασκούν κοινωνικό ντάμπινγκ. Ερχεται τώρα εκ των υστέρων και μιλά υποκριτικά για ανάγκη προστασίας, όταν και αυτή η περίφημη κοινωνική ρήτρα δεν εντάχθηκε στη συμφωνία για τον ΠΟΕ και ούτε βέβαια υπάρχει εξασφάλιση από την αντιφατική και μη δεσμευτική δήλωση της Σιγκαπούρης.

Η ΕΕ οφείλει να αντιμετωπίσει το φαινόμενο των μετεγκαταστάσεων επιχειρήσεων, που στην Ελλάδα έχει πάρει ευρύτατες διαστάσεις και χρησιμοποιείται ως απειλή από την εργοδοσία για να δεχτούν οι εργαζόμενοι μη εφαρμογή των Συλλογικών Συμβάσεων και όρους εργασίας μεσαιωνικού χαρακτήρα. Το φαινόμενο αυτό έχει και άλλες διαστάσεις, αν λάβουμε υπόψη μας τον έντονα περιφερειακό χαρακτήρα του κλάδου, του οποίου η συρρίκνωση πέρα από τα προβλήματα που δημιουργεί στον οικονομικό και κοινωνικό ιστό ολόκληρων περιοχών, εντείνει και το χάσμα ανάμεσα σε λιγότερο αναπτυγμένες οικονομίες (όπως η ελληνική) και αυτές των πιο αναπτυγμένων χωρών της ΕΕ.

Η ΕΕ έχει σοβαρότατες ευθύνες και για την πολιτική που ακολουθεί σε μια από τις κύριες πρώτες ύλες που χρησιμοποιούνται στον κλάδο, το βαμβάκι. Αντί να στηρίξει την παραγωγή της ελλειμματικής αυτής καλλιέργειας, συντελώντας και στην αύξηση των επενδύσεων στην κλωστοϋφαντουργία, με τις ρυθμίσεις που εφαρμόζει στα πλαίσια της ΚΑΠ - μείωση της παραγωγής, αύξηση των ορίων συνυπευθυνότητας - προωθεί ντε φάκτο τις μετεγκαταστάσεις ή την τοποθέτηση της αρχικής επένδυσης σε τρίτες χώρες παραγωγής φτηνής πρώτης ύλης.

Το κοινό ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, παρότι περιέχει αρκετές ενδιαφέρουσες προτάσεις, ιδίως σε ό,τι αφορά στη χρηματοδότηση του κλάδου, στην εφαρμογή των διεθνών συμβάσεων εργασίας και στη λήψη μέτρων ενάντια στο κοινωνικό ντάμπινγκ, περιορίζει ουσιαστικά τον ορίζοντά του και αποφεύγει να θέσει τα μεγάλα προβλήματα του τομέα, τις μετεγκαταστάσεις που πλήττουν θανάσιμα την ευρωπαϊκή κλωστοϋφαντουργία, τη γενικότερη κρίση και τα μέτρα αντιμετώπισής της.

Τα συνολικά προβλήματα του κλάδου δεν μπορούν να λυθούν χωρίς μίαγενικότερη αναθεώρηση της πολιτικής "ανταγωνιστικότητας" αλλά και της βιομηχανικής και εμπορικής πολιτικής της ΕΕ. Μόνο μια ριζικά διαφορετική πολιτική, που θα αντιμετώπιζε το θέμα της ανταγωνιστικότητας από τη σκοπιά της στήριξης της παραγωγής και των επενδύσεων, του εκσυγχρονισμού των υφισταμένων μονάδων παραγωγής, που θα προωθούσε την πλήρη και σταθερή απασχόληση, που θα έπαιρνε μέτρα αντιμετώπισης του εμπορικού και κοινωνικού ντάμπινγκ, θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανάπτυξη του κλάδου και αύξηση της απασχόλησης".