Ετσι πρέπει να είναι ο δάσκαλος: Παιδαγωγός για το αύριο κι όχι απλός μεταφορέας γνώσεων για το σήμερα. Για να είναι, όμως, παιδαγωγός χρειάζεται, ως άνθρωπος, αλλά και ως εκπαιδευτικός, να είναι αξιοπρεπής, υπερήφανος και γενναιόψυχος.

Γενναιόψυχους εκπαιδευτικούς θέλουν για τα παιδιά τους οι φτωχοί άνθρωποι του λαού μας, που δεν έχουν τη δυνατότητα και την πολυτέλεια να προσλάβουν δασκάλους στο σπίτι, όπως προτείνει αρθρογράφος των "Νέων", λάτρης του αμερικανικού εκπαιδευτικού συστήματος, ο οποίος, φαίνεται, πως δεν άκουσε τον ίδιο τον Κλίντον να παραπονιέται που οι Αμερικανοί μαθητές υπολείπονται πολύ - και στη συσσώρευση ειδικών γνώσεων κι όχι μόνο σε γενικότερη μόρφωση - των Ελλήνων και των άλλων Ευρωπαίων μαθητών.

Εκπαιδευτικούς αγωνιστές, όπως η Ελλη Αλεξίου, ο Γληνός, ο Πλουμπίδης και τόσοι άλλοι, θέλει ο λαός μας κι όχι "άβουλους και μοιραίους" υπαλλήλους μιας εκπαίδευσης των ταξικών φραγμών για τα παιδιά της φτωχολογιάς.

Κάνουν πως δεν ξέρουν, όλοι αυτοί οι "κήνσορες", ότι όλες οι απεργίες και οι αγώνες περιφρουρούνται για να περιορίζεται, όσο είναι δυνατόν, ο αριθμός των λιπόψυχων, των ριψάσπιδων και των υποταγμένων. Και κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι πολλοί από τους συμμετέχοντες αναζητούσαν το θάρρος, την τελευταία στιγμή, έξω από τα εξεταστικά κέντρα, για να μην υποκύψουν στο εκβιαστικό δίλημμα, ή συμμετέχετε στον διαγωνισμό ή μένετε άνεργοι χάνοντας τα χρόνια των σπουδών, της αναμονής στην επετηρίδα και της διδασκαλίας, ως αναπληρωτές, στα σχολεία.

Ολοι αυτοί που δεν προσβάλλονται από τον "πολιτισμό" των ΜΑΤ, και θέλουν τους εκπαιδευτικούς "σαν τα μούτρα τους", ψάχνουν με το "μικροσκόπιο" να βρουν υπερβολές στη συμπεριφορά κάποιων διαδηλωτών - "διυλίζοντας τον κώνωπα και καταπίνοντας την κάμηλο" - για να "πλασάρουν" τον "πολιτισμό" της υποταγής και της αναξιοπρέπειας.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ