Η μείωση της ανεργίας είναι για την κυβέρνηση μια ανέξοδη προπαγανδιστική επιδίωξη, με την οποία επενδύει κάθε αντεργατικό μέτρο της που ευνοεί απροκάλυπτα τους εργοδότες. Ολη η πολιτική της - όπως αυτή εκφράστηκε και μέσα από τις διαδικασίες του "κοινωνικού διαλόγου" - απάτη, μέσα από τα "σύμφωνα εμπιστοσύνης" και τα "εθνικά σχέδια" για την απασχόληση - γύρω από αυτό τον ψευτοστόχο γυρνά, με σκοπό να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη και ιδιαίτερα τους ίδιους τους άνεργους, να τους δημιουργήσει ένα επιθετικό σύνδρομο, απέναντι σε όσους έχουν εργασία και δικαιώματα, να επιβάλει μια ιδιόμορφη δήθεν "αλληλεγγύη" που στην πράξη όμως έχει να κάνει με την ολοένα και μεγαλύτερη στήριξη των συμφερόντων και της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Πρακτικά, ωστόσο, με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, ο εργοδότης μπορεί να χρησιμοποιεί παραπάνω ώρες τους ήδη εργαζόμενους στην επιχείρησή τους και μάλιστα χωρίς πρόσθετο κόστος από υπερεργασία ή υπερωρίες. Καθώς θα έχει την ευχέρεια να χρησιμοποιεί, όπως και όποτε θέλει το προσωπικό του, θα αυξάνει τις ώρες εργασίας, όταν έχει περισσότερη δουλιά και θα τις μειώνει, όταν θα καλύπτονται οι ανάγκες του. Οχι μόνο δε θα πληρώνει για υπερωρίες, αλλά και δε θα προσλαμβάνει παραπάνω προσωπικό σε περιόδους αιχμής, πράγμα που, ολοφάνερα, θα επιβαρύνει παραπέρα τις τεράστιες λίστες των ανέργων.

Στο δημόσιο τομέα, η διευθέτηση - και μάλιστα με μονομερείς αποφάσεις της εργοδοσίας - έχει προλάβει το νομοσχέδιο μέσα από τους νέους κανονισμούς εργασίας που προωθεί η κυβέρνηση. Οι κανονισμοί αυτοί συνοδεύονται από την επιδίωξη μερικής ή γενικής ιδιωτικοποίησης, ανατροπή των υφιστάμενων εργασιακών σχέσεων και μείωση προσωπικού! Πρόκειται για μια περίπτωση που πολύ ξεκάθαρα αποδεικνύεται ότι η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, η κατάργηση του 8ωρου, εξυπηρετεί το στόχο της αύξησης των υπερκερδών του κεφαλαίου, μέσα από τη μείωση του εργατικού κόστους. Από τα πράγματα, αυτό που θα βαρύνει στην επιλογή του εργοδότη, όταν, ακόμα και αν αυξηθεί η επιχειρηματική του δραστηριότητα, κληθεί να αυξήσει τις θέσεις εργασίας ή να χρησιμοποιήσει το υπάρχον προσωπικό σύμφωνα με όσα προβλέπει ο νόμος.