"Μετά την καταστροφή τι;".

Πίσω, λοιπόν, από τον κρανίου τόπο του Πεντελικού, των Μεσογείων, του νότιου Υμηττού και στους πρόποδες της Πάρνηθας, υπάρχουν αίτια και αιτιατά, που ερμηνεύουν αυτή τη νέα Αποκάλυψη. Αποδείξεις άμεσου χαρακτήρα δεν υπάρχουν. Ας συμφωνήσουμε, λοιπόν, με τις αυθαίρετες ερμηνείες των αρχαίων Ελλήνων, απευθυνόμενοι στα μαντεία και στους χρησμούς. Είναι μια πράξη αυθαίρετη μεν, συμβατή δε με την πρόσφατη ιστορική εξέλιξη και τα γεγονότα που δίνουν το δικαίωμα της αυθαιρεσίας. Είναι γεγονός ότι την τελευταία, τουλάχιστον, εικοσαετία γίνονται έντονες, φανερές και κρυφές, συζητήσεις στα οικονομικο-πολιτικά επιτελεία για το θέμα του αττικού λεκανοπεδίου. Από παλιά, το θέμα του Ελαιώνα έγινε σίριαλ με χίλιες δυο πιθανές μορφές κατάληξης. Το παμπάλαιο ζήτημα του Λαγονησίου και της Αναβύσσου έγινε το επίκεντρο μιας πανάκριβης περιοχής, που σιγά - σιγά ανέβηκε στις βουνοπλαγιές και στα κορφοβούνια μέχρι και σε ορισμένα μεσογείτικα χωριά, όπως, π.χ., τα Καλύβια. Εφτασε στο σημείο να ονομάζεται οικόπεδο της παραλιακής περιοχής Λαγονησίου και Αναβύσσου σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων και πάνω από την παραλία. Στα Μεσόγεια υπήρξε μια ανάλογη εξέλιξη μετατροπής των καλλιεργήσιμων κτημάτων σε οικόπεδα που απέφεραν υψηλό και άμεσο κέρδος. Στους πρόποδες της Πάρνηθας, νέοι οικισμοί φύτρωσαν μέσα σε πευκόφυτες περιοχές. Τα μποστάνια του Μενιδίου αντικαταστάθηκαν σιγά - σιγά από πολυκατοικίες. Εν ολίγοις, ένας οργασμός οικοπεδοποίησης αγκάλιασε όλο το λεκανοπέδιο μέχρι τα βουνολόγια. Αυτός ο οργασμός, όμως, ήταν η συνέχεια του παλιότερου της Αθήνας. Ηταν, δηλαδή, αυθαίρετος και άναρχος.

Ζωντανό τωρινό παράδειγμα, οι πλημμύρες και το πνίξιμο στη λίμνη στα Ανω Λιόσια. Αυτή η αυθαίρετη κακομοιριά εκφράστηκε με το σπίτι του φουκαρά μέχρι και τη μεγαλεπήβολη βίλα του άξεστου νεόπλουτου χωριάτη. Αυτή η ελέω πολιτικών και κυβερνήσεων αυθαιρεσία για την άνευ κρατικών εξόδων εκτόνωση του λαϊκού στεγαστικού προβλήματος και την ικανοποίηση της άξεστης νεόπλουτης μάζας, φαίνεται να άγγιξε τα όριά της. Σ' αυτό συντέλεσε η πολυμήχανη γραμμή των Βρυξελλών. Εναντι της άναρχης και αυθαίρετης δόμησης του αττικού λεκανοπεδίου, προβάλλει το βρυξελλιώτικο σχέδιο δημιουργίας της αττικής πολιτείας.

Ο οδικός άξονας που καταλήγει στο νέο αεροδρόμιο των Σπάτων, και το ίδιο το αεροδρόμιο, γίνονται πόλος έλξης και δημιουργίας μιας τεράστιας εμπορικής ζώνης με νέα επιχειρηματικά ενδιαφέροντα. Το λεγόμενο αθλητικό χωριό και οι νέες αθλητικές εγκαταστάσεις για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 προκαλούν την ανάγκη νέας ταξινόμησης της περιοχής. Ακόμη και μικρο-μεσαίοι τρέχουν να πλασαριστούν στο νέο γεωγραφικό χώρο της νέας πολιτείας. Οι επίσημοι ευρω-ενωσιακοί αγκιτάτορες πρέπει να τρίβουν τα χέρια τους από το αποτέλεσμα των πυρκαγιών του αττικού λεκανοπεδίου. Κυβερνητικοί δηλώνουν κατηγορηματικά ότι δε θα επιτρέψουν καταπάτηση γης και ανεγέρσεις αυθαιρέτων. Αυτό σημαίνει ότι στο παιχνίδι της δημιουργίας της αττικής πολιτείας μπαίνει το υψηλό κεφάλαιο της ντόπιας και ξένης ολιγαρχίας. Τα μικρο-μεσαία συμφέροντα της κατσικοπόδαρης νεόπλουτης χωριατιάς θα θυσιαστούν στο βωμό της κοσμοπολίτικης χρηματιστικής βιτρίνας. Τώρα, το αυθαίρετο θα επιτρέπεται μόνο με εμβαδόν μερικών στρεμμάτων. Επιστέγασμα αυτής της διεθνούς ολιγαρχικής αυθαιρεσίας θα είναι ο εκσυγχρονισμός αντάμα με την ολυμπιακή εθνική υπερηφάνεια της χαπακωμένης αθλητικής άμιλλας του 2004.