Ο Γ. Σκιαδιώτης,μέλος της ΔΕ του ΕΚΑ και στέλεχος της ΕΣΑΚ, σημειώνει τις αγανακτισμένες παρατηρήσεις των συνομιλητών μας και εξαρχής θα ξεκαθαρίσει ότι όλα αυτά είναι μια πλευρά του συνολικότερου προβλήματος που αντιμετωπίζουν οι αλλοδαποί. Η πιο σημαντική όμως είναι αυτή της άγριας εκμετάλλευσης και των συνθηκών δουλιάς και διαβίωσης. Αναφερόμενος στον τρόπο που αντιμετωπίζεται το όλο ζήτημα λέει: "Είναι καθαρό και μέσα από την πραγματικότητα που αναδείχνεται, ότι πρόθεση της κυβέρνησης δεν ήταν και δεν είναι και σήμερα να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα των αλλοδαπών εργαζομένων στη χώρα μας. Θέλει μέσα από το καινούριο νομοσχέδιο - και αυτό θα γίνει και με όποια νομοσχέδια και αν κατατεθούν - να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις όσο γίνεται μεγαλύτερης εκμετάλλευσης αυτού του εργατικού δυναμικού και να τους έχει με διάφορους τρόπους ομήρους στα χέρια της και στα χέρια της εργοδοσίας. Ταυτόχρονα, τους αφήνει εντελώς ανυπεράσπιστους σε όλα αυτά τα κυκλώματα και τα "λουλούδια που ανθίζουν", αξιοποιώντας ακριβώς αυτή την πολιτική της κυβέρνησης, είτε πρόκειται για δικηγόρους που τα παίρνουν, δίνοντας πλαστά χαρτιά, είτε για υπαλλήλους σε διάφορες κρατικές υπηρεσίες που "εξυπηρετούν" έναντι αμοιβής".

Η στάση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος είναι το δεύτερο θέμα που βάζει στη συζήτηση ο Γ. Σκιαδιώτης. Υπογραμμίζει χαρακτηριστικά: "Εκείνο που έχει σημασία να γίνει κατανοητό και από τους αλλοδαπούς εργαζόμενους, αλλά και από το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, είναι ότι αυτά τα προβλήματα κυρίως μπορούν να αντιμετωπιστούν και να απαντηθούν με όρους πάλης. Βεβαίως, μπορεί κανείς και νομικά να πιέσει και δεν πρέπει να υποτιμήσει αυτή την πλευρά, αλλά και να δημιουργήσει μηχανισμούς εξυπηρέτησης αυτών των ανθρώπων και καταστάσεων. Ομως, δε γίνονται τα ανάλογα βήματα, παρότι έχουν γίνει κάποια σημαντικά τα τελευταία χρόνια, σε μια πορεία σύνδεσης του κινήματος των εργαζομένων με το κίνημα που πρέπει να δημιουργηθεί στους αλλοδαπούς. Και να τελειώσω με το εξής: όλα αυτά τα προβλήματα δεν μπορεί κανείς να τα δει ξεχωριστά από το ίδιο το πρόβλημα που υπάρχει σήμερα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Με την έννοια ότι ένα μεγάλο τμήμα της πλειοψηφίας της ηγεσίας είναι συμβιβασμένο με την κυβέρνηση, την εργοδοσία και όλους αυτούς τους μηχανισμούς της ΕΕ, βάζει πλάτη συνολικά για την αύξηση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης της Ελλάδας και εννοώ και των αλλοδαπών, που είναι κομμάτι της, και από την άποψη αυτή είναι αδύνατον να υπερασπίσει και τα συμφέροντα των αλλοδαπών".

Για το πώς πρέπει, επομένως, να κινηθεί το συνδικαλιστικό κίνημα και τι προτείνει η ΕΣΑΚ, ο συνδικαλιστής θα πει χωρίς να κρύψει τη δυσκολία της κατάστασης:

"Το πρώτο πράγμα που έχει να φροντίσει το συνδικαλιστικό κίνημα και τα συνδικάτα είναι να εντάξουν τους εργαζόμενους αυτούς και να προσπαθήσουν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις ένταξης όλου αυτού του κόσμου στη δύναμή τους. Δεν είναι εύκολο, χρειάζονται πρωτοβουλίες και μια σειρά ενέργειες σε αυτή την κατεύθυνση. Σε ό,τι μας αφορά ως παράταξη, γίνονται τέτοιες προσπάθειες και στα πλαίσια της ίδιας της παράταξης αλλά και μέσα από τα συνδικάτα - που η παράταξη έχει τη δυνατότητα να παρέμβει - με υλικό, βοήθεια και ανθρώπινο δυναμικό. Υπήρξαν και στο παρελθόν πρωτοβουλίες με αποτελέσματα. Εβγαλαν ανακοινώσεις, έκαναν εξορμήσεις, ανέδειξαν στα Διοικητικά Συμβούλια αλλοδαπούς. Αυτή η προσπάθεια πρέπει να συνεχιστεί και να ενταθεί και πρέπει και από τη μεριά των συλλόγων των μεταναστών να υπάρξει μια αντίστοιχη προσπάθεια ενθάρρυνσης. Δεν είναι εύκολο, αλλά πρέπει να συνεχίσουμε σταθερά σε αυτή την κατεύθυνση, άλλος δρόμος δεν υπάρχει από αυτόν".

Ο Σήφης Μαυροκεφαλίδης,παλιός μετανάστης ο ίδιος - 24 χρόνια στη Σουηδία - και υπεύθυνος σήμερα από το ΕΚΑ, με υπόδειξη της ΕΣΑΚ, για τη διαδικασία της καταγραφής, ζώντας από κοντά όλο το φάσμα των προβλημάτων, έχει πολλά να καταθέσει στη συζήτηση.

"Η διαδικασία της καταγραφής δείχνει ότι, με τον τρόπο που οργανώθηκε, οδήγησε στον αποπροσανατολισμό των αλλοδαπών. Να τρέχουν δηλαδή για χαρτιά τα οποία δεν πρόκειται να χρειαστούν. Π.χ. το Ποινικό Μητρώο, το Πιστοποιητικό Υγείας και η Βεβαίωση από την Αστυνομία. Συγκεκριμένα, ενώ ξεκίνησε να γίνεται η εξέταση για ανίατη αρρώστια, κατέληξε μετά από μια -δυο βδομάδες να αρκεί ένα απλό καρδιογράφημα. Ηταν δηλαδή θέμα ταλαιπωρίας. Δε λέγανε, τρέξτε να βρείτε ένσημα, γιατί χωρίς 40 ένσημα, που απαιτούνται, δε θα κάνετε τίποτα". Η σκοπιμότητα όλης αυτής της προχειρότητας, λέει ο συνομιλητής μας, αποδεικνύεται και από το εξής: "Υπάρχουν συγκεκριμένες διορθώσεις των Διαταγμάτων 358 και 359, που δημοσιεύτηκαν στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης στις 24 Ιούλη και που δίνουν την παράταση μέχρι το τέλος του χρόνου για την κατάθεση δικαιολογητικών και μέχρι τον Οκτώβρη για τα ένσημα. Αυτές δεν τις είχε καμιά υπηρεσία μέχρι τις 6/8/98".

"Ολη αυτή η φασαρία που έγινε για την άσπρη κάρτα, συνεχίζει ο συνομιλητής μας, ήταν ένα τίποτα, δε χρειάζεται η άσπρη κάρτα. Τώρα όποιος έχει όλα τα χαρτιά του και έρχεται να τα καταθέσει για την άσπρη κάρτα, του λένε μην κάνεις, να έρθεις για πράσινη απευθείας. Απλά ήταν μια διαδικασία ταλαιπωρίας, φακελώματος. Αλλο παράδειγμα: Η διαδικασία για την έκδοση πράσινης κάρτας έπρεπε να έχει αρχίσει την 1η Ιούλη και αυτό δεν έχει γίνει ουσιαστικά. Εξαιρέσεις υπάρχουν και μόνο".

Απίθανο και όμως αληθινό. Το κατέθεσε ο Σ. Μαυροκεφαλίδης: "Εχω δει πράσινη κάρτα από μια Βουλγάρα που πλήρωσε 150.000 δρχ. και την πήρε σε δύο μέρες. Φυσικά πρόκειται για πλαστή αφού ακόμα η επιτροπή που θα εγκρίνει δεν έχει συσταθεί. Είναι δηλαδή θέμα ενημέρωσης για τους μετανάστες. Το νούμερο για σειρά προτεραιότητας από το νοσοκομείο και το υπουργείο Δικαιοσύνης φτάνουν για τα χαρτιά, δε χρειάζεται λοιπόν να τρέχουν σε κερδοσκόπους".

Χείμαρρος ο συνομιλητής μας συνεχίζει: "Υπάρχει υποκατάστημα του ΟΑΕΔ που οι μισοί υπάλληλοι δέχονται τις αιτήσεις για πράσινη κάρτα χωρίς τη σφραγίδα εισόδου και οι άλλοι μισοί την απαιτούν. Γιατί, π.χ., ο διευθυντής είπε να δέχονται και ο υποδιευθυντής είπε όχι. Και πρέπει να πούμε ότι το αντίστοιχο Προεδρικό Διάταγμα λέει το εξής: "οι διατάξεις του παραπάνω εφαρμόζονται σε κάθε αλλοδαπό ο οποίος δεν τήρησε τις νόμιμες προϋποθέσεις εισόδου, παραμονής" (δηλαδή σε όσους μπήκαν παράνομα). Πώς είναι δυνατό στην επόμενη παράγραφο να τους ζητάς σφραγίδα για να του κάνεις τα χαρτιά; Είναι παράλογο να θες να μιλάς για παράνομους που θέλεις να νομιμοποιήσεις και ταυτόχρονα να ζητάς και βίζα. Και πιστεύω ότι το μεγάλο "φαγοπότι" αρχίζει από δω και πέρα με την πράσινη κάρτα".

Η κατάσταση που σκόπιμα οδηγείται σε αδιέξοδο μπορεί να αντιμετωπιστεί. Ο Σ. Μαυροκεφαλίδης έχει συγκεκριμένες προτάσεις. "Για το πρόβλημα με τα Ποινικά Μητρώα, έχω τη γνώμη ότι επειδή δεν μπορεί να πει κανείς με σιγουριά ποιο είναι πλαστό και ποιο όχι, η καλύτερη λύση είναι να πάνε τώρα να πάρουν νούμερα από το υπουργείο Δικαιοσύνης και να κάνουν τα χαρτιά τους. Το ίδιο με το νοσοκομείο.

Επίσης προτείνουμε να σταματήσουν οι συλλήψεις. Αλλωστε, σύμφωνα με το νόμο, απαγορεύεται η κράτηση μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία. Και δεν μπορεί να πιάνονται οι αλλοδαποί τη στιγμή που οι νομικοί τούς γελάνε και πλαστογραφούν με τα διάφορα κυκλώματα. Και για να κλείσω θα πω και εγώ ότι μόνο η οργανωμένη πάλη είναι αυτή που θα λύσει τα προβλήματα και όχι τα στρογγυλά τραπέζια και οι ανακοινώσεις. Πρώτη κίνηση είναι να γραφτούν στα συνδικάτα γιατί εκεί θα βρουν μια συμπαράσταση, έστω από συνδικαλιστές που έχουν ταξικό κριτήριο. Η οργάνωση, η αυτοοργάνωση στους συλλόγους - η πείρα η δικιά μου αυτό λέει, 24 χρόνια μετανάστης στη Σουηδία - είναι αυτή που κουνάει τα νερά. Και μιλάμε για 600.000 κόσμο με ενιαία εκπροσώπηση και όχι με εκπροσώπηση Ελλήνων που θα μιλάνε για τους αλλοδαπούς χωρίς τους αλλοδαπούς".