"Η ζωή της Λούλας Λογαρά διακρίθηκε για την απέραντη αφοσίωσή της στα ιδανικά και τις αρχές του προλεταριακού διεθνισμού και της αλληλεγγύης ανάμεσα στους λαούς. Για την αδιαλλαξία της απέναντι στους ταξικούς αντιπάλους. Εμεινε ανυποχώρητη σε ολόκληρη την πολυκύμαντη ζωή της, την απόλυτα ταυτισμένη με το σκληρό οδοιπορικό του ΚΚΕ και της Εργατικής Τάξης, μπροστά σε κάθε δυσκολία. Αντιμετώπισε ακλόνητα όλα τα εμπόδια. Είτε σαν μέλος του ΚΚΕ, είτε σαν μέλος του ΠΓ της ΚΕ, έμεινε αλύγιστη. Στην παρανομία, στις φυλακές και στις εξορίες, στις πιέσεις της νομιμότητας, η Λούλα Λογαρά στάθηκε με άκαμπτη αγωνιστική αξιοπρέπεια, με απέραντη πίστη στην υπόθεση της πάλης για το σοσιαλισμό.

Η ζωή της σ. Λούλας Λογαρά, χαρακτηριστική της γενιάς του πολέμου, της αντίστασης και των σκληρών διωγμών κατά του ΚΚΕ, είναι γεμάτη παραδείγματα και αποδείξεις για το πόσο όμορφος είναι ο δρόμος που επιλέγει η κάθε εργαζόμενη γυναίκα, προκειμένου να χειραφετηθεί από τα δεσμά της κοινωνίας της εκμετάλλευσης. Αναδείχνει πρότυπα και αξίες που ταιριάζουν στη φύση της νέας γενιάς, της σημερινής και των άλλων που θα έρθουν, είναι πρότυπα και αξίες διαχρονικές...".

Αυτά είναι ορισμένα από τα χαρακτηριστικά που διέκριναν την κομμουνίστρια Λούλα Λογαρά, όπως αναφέρονται στην ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ για το θάνατό της. Αυτά τα χαρακτηριστικά επιβεβαίωσε σ' όλη τη μακρόχρονη δράση της η Λούλα Λογαρά. Πορεύτηκε μαζί με το ΚΚΕ, ηγετικό του στέλεχος, συμβάλλοντας σημαντικά στην πολύχρονη ηρωική πορεία του Κόμματος. Γι' αυτήν την ηρωική πορεία του Κόμματος, είναι χαρακτηριστικά ορισμένα απ' αυτά που έγραψε, απαντώντας στους λογής αναθεωρητές και διαστρεβλωτές της ηρωικής ιστορικής πορείας του ΚΚΕ, στην προπαγάνδα της λαθολογίας:

"...Το Κόμμα μας, απαντούσε, δεν έκρυψε ποτέ τα λάθη του, λάθη που έκανε σε μια διαρκή ηρωική και άνιση πάλη στο δύσκολο αυτό σταυροδρόμι που βρίσκεται η χώρα μας, ενάντια σε ποικιλώνυμους και πολύπειρους εχθρούς, δίνοντας σ' αυτήν όλες του τις δυνάμεις και ποτάμι το αίμα των καλύτερων παιδιών του, στελεχών - μελών και οπαδών του. Στην πάλη αυτή, το ΚΚΕ είχε και επιτυχίες και αποτυχίες και νίκες και ήττες. Ποτέ όμως δεν πανικοβλήθηκε, δεν κιότεψε, δεν υποτάχτηκε και δεν υπέστειλε τη σημαία της επαναστατικής πάλης...

...Ο δρόμος του ΚΚΕ είναι ο μοναδικά σωστός και επαναστατικός δρόμος για το ευτυχισμένο μέλλον της χώρας μας. Και η ελληνική νεολαία, με τις ανησυχίες που έχει, με τον ενθουσιασμό που τη χαρακτηρίζει, με τις αναζητήσεις που κάνει, με τη φλόγα του αγώνα που την καίει, και με την ωριμότητα και την πείρα που αποκτά, δεν μπορεί παρά να διαλέξει αυτό το δρόμο. Ο δρόμος του ΚΚΕ είναι ο δρόμος των Μπελογιάννηδων"...