Πολύς λόγος γίνεται και ντόρος ξεσηκώθηκε, το τελευταίο διάστημα με αφορμή τις αλλεπάλληλες παρεμβάσεις του αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστόδουλου, κυρίως, με τις αναφορές του στα λεγόμενα εθνικά ζητήματα. Οι μεν κυβερνητικοί και τα φιλοκυβερνητικά και άλλα ΜΜΕ προβάλλουν πως "ο Αρχιεπίσκοπος δε δικαιούται να πολιτικολογεί, παρεμβαίνοντας σε πολιτικά και εθνικά ζητήματα αλλά πρέπει να περιορίσει τις δραστηριότητές του στα πνευματικά - θρησκευτικά ποιμαντικά του καθήκοντα", ενώ, ορισμένα αντιπολιτευόμενα κόμματα (ΝΔ, ΠΟΛ.ΑΝ.) και τα ΜΜΕ που πρόσκεινται σ' αυτά, υπερασπίζονται με πάθος το δικαίωμα του Αρχηγού της Εκκλησίας να μιλά επί παντός του επιστητού. Και οι δύο πλευρές ανάγουν το όλο ζήτημα στο αν μπορεί ή δεν μπορεί να ομιλεί ο αρχιεπίσκοπος - λες και μπορεί κανένας να εμποδίσει κάποιον να έχει άποψη και να την εκφράζει!

Πρόκειται, λοιπόν, για πλαστό δίλημμα - ερώτημα που παρακάμπτει, σκόπιμα, και αφήνει στο απυρόβλητο το περιεχόμενο των όσων λέει, πράττει ή αποφεύγει να κάνει ο αρχιεπίσκοπος και οι στόχοι και οι παρενέργειες όλων αυτών. Ασφαλώς, ο νέος αρχιεπίσκοπος έχει σχεδιάσει τη δική του πορεία ως επικεφαλής της Εκκλησίας. Και στη βάση αυτή γίνονται οι όποιες παρεμβάσεις και τοποθετήσεις του. Στα πλαίσια αυτά, ο κ. Χριστόδουλος διεκδικεί για την Εκκλησία ρόλο στις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις. Ο κ. Χριστόδουλος ξιφουλκεί σε κάθε αντίθετη φωνή που ζητά το χωρισμό κράτους και Εκκλησίας, μεριμνώντας για τη διατήρηση και διεύρυνση των προνομίων που απολαμβάνει η Εκκλησία από το κράτος. Ταυτόχρονα, επιχειρώντας να εμφανίσει ένα νέο κοινωνικό πρόσωπο για την Εκκλησία, προβάλλει το ενδιαφέρον της τους άνεργους και τη νεολαία, υποσχόμενος φιλανθρωπία σαν αντίδοτο και διαβεβαιώνοντας για την πρόθεσή του να ιδρύσει Εκκλησιαστικό (ιδιωτικό πανεπιστήμιο) για τη μόρφωση της νεολαίας!

Ομως, ο κ. Χριστόδουλος αποσιωπά, σκόπιμα, τις αιτίες και τους υπευθύνους για τα βάσανα των ανέργων και τα προβλήματα της νεολαίας. Κουβέντα δε λέει για την αντιλαϊκή πολιτική και τις επιλογές της ολιγαρχίας. Ολα αυτά βρίσκονται στο απυρόβλητό των δηλώσεών του. Κι αντί να κάνει λόγο για αναβαθμισμένη δημόσια δωρεάνπαιδεία για όλη τη νεολαία, προβάλλει την ίδρυση ιδιωτικού Πανεπιστημίου από την Εκκλησία βάζοντας πλάτη, εκτός των άλλων, για την παράδοση και, επίσημα, της δημόσιας δωρεάν παιδείας στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Πρόκειται, λοιπόν, για υποκριτικό ενδιαφέρον που προβάλλεται με διπλό στόχο: Να παρουσιάσει ένα φιλοκοινωνικό πρόσωπο η Εκκλησία που, ταυτόχρονα, δυσκολεύει τους εργαζόμενους να δουν τους υπεύθυνους και να διεκδικήσουν αγωνιστικά λύσεις. Κι αυτή η υποκρισία χαρακτηρίζει όλους όσοι απλώς, φιλολογούν, αν μπορεί ή δεν μπορεί να μιλά ο Αρχιεπίσκοπος. Θορυβούν για να κρύψουν την ουσία που τους βολεύει όλους!

Η ίδια υποκρισία και ανευθυνότητα - που γίνεται επικίνδυνη ιδιαίτερα στη σημερινή περίοδο - χαρακτηρίζει και τις παρεμβάσεις του αρχιεπισκόπου στα λεγόμενα εθνικά θέματα. Αντί να υψώσει φωνή αντίστασης στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τα δεινά της "νέας τάξης πραγμάτων", ο κ. Χριστόδουλος προβάλλει τις εθνικιστικές μεγαλοϊδεατικές, αλυτρωτικές απόψεις του, διεκδικώντας ρόλο στη χάραξη της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, ρίχνοντας νερό στο μύλο των αντιδραστικών δυνάμεων, ντόπιων και ξένων, που μεθοδεύουν νέα δεινά για τους λαούς της περιοχής. Αυτές τις απόψεις οφείλουν οι εργαζόμενοι - θρησκευόμενοι ή όχι - να τις καταδικάσουν και μαζί και τους φορείς και όσους τους ανέχονται και συσκοτίζουν τη σκληρή πραγματικότητα.