Η άκρατη αρχομανία τους, ο μεγαλοϊδεατισμός, η αμετροέπεια και ο καλά υπολογισμένος καιροσκοπισμός, τους οδηγεί σε μια ξέφρενη πορεία αυτάρεσκης προβολής και υπέρβασης του ρόλου και της κοινωνικής τους θέσης, με πολύ αρνητικές συνέπειες για το κοινωνικό σύνολο.

Σε αντίθεση με τους ήρωες του πιο πάνω στίχου που ψήλωσαν και ξεπέρασαν το "μπόι τους" γιατί αγωνίστηκαν και θυσίασαν και τη ζωή τους για να 'ρθουν καλύτερες μέρες στον τόπο, να γίνει πιο ανθρώπινη η ζωή των συνανθρώπων τους, οι "ήρωες" της προβολής και οι αυτόκλητοι ηγήτορες του έθνους, ξεπερνούν απλώς το μέτρο και κηρύττουν "επαναστάσεις" για να εξυπηρετήσουν τη "μεγαλοσύνη τους" και άλλες επιδιώξεις, όχι και τόσο φιλολαϊκές.

Και να σκεφθεί κανείς ότι ο λαλίστατος Αρχιεπίσκοπος δηλώνει ότι δεν έχει μιλήσει ακόμα για τα εθνικά θέματα. Δηλαδή τι άλλο μένει να πει; Μόλις πριν λίγες μέρες κατάπληκτος ο κόσμος ανά το πανελλήνιο, άκουγε τη δήλωση του προκαθήμενου της Εκκλησίας, ότι θα ήθελε με το κλειδί που του χάρισαν στο πανηγύρι της Παναγίας, να άνοιγε, αυτός σαν ηγέτης του ελληνισμού, την πόρτα του μοναστηριού της Παναγίας Σουμελά στον Πόντο!

Αν το καλοσκεφτεί κανείς αυτό, θα διαπιστώσει ότι τέτοιας έκτασης εθνικισμός και μεγαλοϊδεατισμός είχε ν' ακουστεί από επίσημα ελληνικά χείλη για πολλά χρόνια. Αμ, εκείνο το "επικεφαλής του ελληνισμού" πάλι, τι άλλο είναι από πανηγυρική αυτοανακήρυξη σε "εθνάρχη";

Δεν έχουμε παρά να αναλογιστούμε την περίπτωση του άλλου γνωστού μεγαλοϊδεάτη "εθνάρχη" που έστειλε στρατεύματα στη Μικρά Ασία για να ελευθερώσει την Τουρκία από τους Τούρκους. Η κατάληξη είναι γνωστή. Την πλήρωσε ο ελληνισμός με δάκρυ και αίμα. Με ενάμισι εκατομμύριο πρόσφυγες ξεριζωμένους από τις πατρογονικές τους εστίες. Χωρίς να υπολογιστούν οι χιλιάδες νεκροί, η απώλεια πνευματικών κέντρων του ελληνισμού, η φτώχεια και η δυστυχία εκατομμυρίων ανθρώπων που ακολούθησαν την καταστροφή.

Ο γράφων έχει και προσωπική εμπειρία των καταστροφικών συνεπειών για τον ελληνισμό της Αυστραλίας, της προσπάθειας επιβολής διά "πυρός και σιδήρου" του εθνάρχη - Αρχιεπίσκοπου, διορισμένου από το Φανάρι. Στην προσπάθειά του ο "εθνάρχης" να επιβληθεί σαν η μοναδική εξουσία στον ελληνισμό της 5ης ηπείρου, βάλθηκε να διαλύσει τις Κοινότητες του εκεί ελληνισμού και τους άλλους πολιτιστικούς, κοινωνικούς φορείς και να τις μετατρέψει σε ενορίες. Οι οργανώσεις και τα άτομα που αντιστάθηκαν στην προσπάθεια επιβολής της εθναρχικής μονοκρατορίας, βαφτίστηκαν "σχισματικοί", "αιρετικοί", "αντίχριστοι", "ανθέλληνες". Πολλοί αφορίστηκαν και κατασυκοφαντήθηκαν ακόμα και από τον άμβωνα.

Το αποτέλεσμα κι εδώ καταστροφικό. Μόνιμη διαίρεση του ελληνισμού με συνεχή σύγκρουση σ' όλους τους τομείς ανάμεσα στις δυνάμεις που εκφράζουν οι κοινότητες και οι άλλοι φορείς του δημοκρατικού κινήματος και τις δυνάμεις του μεσαιωνικού δεσποτισμού που κύριος εκφραστής και οργανωτής είναι ο Αρχιεπίσκοπος - εθνάρχης. Η σύγκρουση αυτή επηρεάζει αρνητικά όλη την πορεία ανάπτυξης και το δημιουργικό έργο του ελληνισμού της Αυστραλίας. Μέχρι και την ίδρυση ελληνικών σχολείων και γηροκομείων παρεμποδίζουν ορισμένες φορές οι εθναρχικές παρεμβάσεις!

Αφού λοιπόν έτσι έχουν τα πράγματα με τους εκάστοτε εθνάρχες, η εμφάνιση της νέας εθναρχικής μορφής κανένα καλό δεν μπορεί να προοιωνίζεται για τον τόπο, παρά μόνο περιπέτειες και συμφορές. Εκτός κι αν το λαϊκό κίνημα βάλει όλους τους επίδοξους εθνικούς ηγέτες στις πραγματικές τους διαστάσεις και κλείσει τον δρόμο όχι μόνο στον νεοεμφανισθέντα αλλά και σ' όλους τους πιθανούς μελλοντικούς εθνάρχες.

Στράτος ΜΑΥΡΑΝΤΩΝΗΣ