Τα δημοσιεύματα, ιδιαίτερα στο δεξιό Τύπο, και όχι μόνο, που υπερασπίζονται τον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο και τον "πύρινο" (μαύρο τις περισσότερες φορές, θα λέγαμε εμείς) λόγο του, έχουν πυκνώσει πολύ το τελευταίο διάστημα, παράλληλα με τις καθημερινές ιδεολογικοπολιτικές παρεμβάσεις του. Αυτό, πάντως, που φανερώνουν τα δημοσιεύματα αυτά είναι ότι στο πρόσωπο του αρχιεπισκόπου και στις ιδέες του, διάφοροι κύκλοι, κυρίως εθνικιστικοί, βρίσκουν ένα γνήσιο εκφραστή τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί χτεσινή απογευματινή εφημερίδα, που διατείνεται: "Οταν οι λοιπές πολιτικές δυνάμεις είτε αδρανούν είτε η αξιοπιστία τους κρίνεται από το λαό περιορισμένη, τότε κάποιος πιο αξιόπιστος (σ.σ. εννοεί τον Χριστόδουλο) θα πρέπει να συνεγείρει το λαό, και από τη λαϊκή αντίδραση να υπάρξει πίεση προς τους μακάριους κυβερνώντες". Ετσι, η αναξιοπιστία των πολιτικών δυνάμεων - που αυθαίρετα θεωρούνται ως ενιαίο σύνολο - γίνεται το πρόσχημα για να δοθεί σκέπη στον αρχιεπίσκοπο.

Η "κόντρα" κυβέρνησης - αρχιεπισκόπου επιδιώκεται να στραφεί στο αν θα μπορεί ο κ. Χριστόδουλος να έχει γνώμη για διάφορα θέματα και αφήνει ουσιαστικά στο απυρόβλητο το τι πραγματικά λέει και τι πρεσβεύει ο εκλεκτός της φασιστικής εφημερίδας "Στόχος". Στο αντιδραστικό και άκρως εθνικιστικό περιεχόμενο των μεγαλοϊδεατικών αντιλήψεών του, όμως, βρίσκεται το πραγματικό πρόβλημα. Οπως επίσης και στην εύλογη σιωπή του για τα πραγματικά προβλήματα του λαού και της χώρας και, ιδιαίτερα, για τις πραγματικές και βαθύτερες αιτίες τους.