Είχα γράψει σ' ένα περιοδικό, ότι οι χαιρετισμοί της Παναγίας είναι ένα θαυμάσιο ποίημα, αναφερόμενο στο αιώνιο θήλυ. Ενας ιερωμένος της Αρχιεπισκοπής έκρινε, ότι προσέβαλα την Παναγία, με το να την αποκαλέσω... θήλυ! Και απέστειλε το περιοδικό, με μια αναφορά του, στον Νανιαδάκη.

Ο ιδιόρρυθμος και διαβόητος αυτός υπουργός δεν κάθισε να πονοκεφαλιάσει με δογματικά ζητήματα. Διέταξε, απλώς, να συλληφθούμε ο διευθυντής του περιοδικού Μαγγανάρης κι εγώ. Κρατηθήκαμε μερικές μέρες στα υπόγεια της Ασφάλειας κι ένα πρωί οδηγηθήκαμε στο σπίτι του Μανιαδάκη. Ηταν άρρωστος και στον προθάλαμο του κοιτώνα του ήταν συγκεντρωμένοι μερικοί αξιωματικοί της Αστυνομίας. Τον ειδοποίησαν, ότι μας προσήγαγαν, και διέταξε:

- Φέρτε τους μέσα.

Εμπήκαμε, ο Μαγγανάρης κι εγώ. Ο Μανιαδάκης πήρε το ένοχο περιοδικό, που το είχε δίπλα στο κρεβάτι του, και μας ρώτησε:

- Ποιος το έγραψε αυτό;

- Εγώ, του απάντησα.

Μου έριξε μια άγρια ματιά και μου φώναξε:

- Γιατί βρίζεις την Παναγία, ρε... το Χριστό σου;

Εξεστόμισε μια βαρύτατη ύβρη, για να επιδείξει το νταηλίκι του και το... ήθος του! Εκείνη τη στιγμή είχα την ετοιμότητα και την τόλμη να του απαντήσω:

- Από αύριο θα βρίζω κι εγώ το Χριστό...

Οι συγκεντρωμένοι στον προθάλαμο αστυνομικοί με δυσκολία συγκράτησαν ένα κρυφό χαμόγελό τους. Ο δε Μανιαδάκης, που δεν είχε καταλάβει τι είπε, το κατάλαβε επιτέλους και όλως περιέργως κι ευτυχώς για μας χαμογέλασε κι αυτός και μας είπε:

- Αντε, φύγετε...

Ετσι γλιτώσαμε την εκτόπιση σε κάποιο ξερονήσι.

Εγραψα τότε μια επιθεώρηση και σ' ένα νούμερο παρέβαλα μερικές Ελληνίδες, ευτυχώς λίγες, ελάχιστες, που είχαν αρχίσει να έχουν σχέσεις με τους κατακτητές. Σχεδόν οι ίδιες είχαν συνάψει παρόμοιες σχέσεις και με τους προ των εισβολέων ελθόντες στη χώρα μας Αγγλους, Αυστραλούς, ακόμη και Ινδούς. Οι λογοκριτές δεν το πρόσεξαν αυτό το σημείο του κειμένου και το άφησαν. Το βράδυ της πρεμιέρας το νούμερο το έπαιξε ο αείμνηστος Πέτρος Κυριακός, ο οποίος ετόνισε το σημείο, που έλεγε: "Εχουμε και κάτι Ελληνίδες, που έμαθαν να λένε το σ' αγαπώ σε πέντε γλώσσες"!...

Ξαφνικά πετάχτηκε ένας θεατής από τη γαλαρία και φώναξε:

- Εννοια σου, Πετράκη, και τις έχουμε σταμπάρει όλες!...

Θύελλα χειροκροτημάτων συγκλόνισε το κατάμεστο θέατρο. Την άλλη μέρα κόπηκε το νούμερο και βγήκε διαταγή, να συλληφθεί ο συγγραφέας του. Με ειδοποίησαν και κρύφτηκα για αρκετό διάστημα, ώσπου μισοξεχάστηκε το θέμα. Σ' αυτό συνετέλεσε και η ευθύνη των λογοκριτών, οι οποίοι έπρεπε να είχαν αφαιρέσει, προληπτικά, το νούμερο.

Ασημάκης ΓΙΑΛΑΜΑΣ