Ως πλατείες αντιμετωπίζονται από το Γενικό Οικοδομικό Κανονισμό (ΓΟΚ) οι αδιέξοδοι δρόμοι και τα γύρω κτίρια που έχουν πρόσοψη προς αυτούς πρέπει να έχουν το προβλεπόμενο για κοινόχρηστους χώρους (πλατείες) μέγιστο ύψος. Αυτό έκρινε το ΣτΕ σε σχετική απόφασή του, ενώ παράλληλα καθόρισε το συντελεστή δόμησης των ημιυπαίθριων χώρων και των κοινόχρηστων αιθουσών.

Το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο αναφέρει ότι "ο νέος ΓΟΚ (Ν. 1577/1985) δεν περιέλαβε ρητή και ειδική διάταξη για τον καθορισμό του ύψους προσόψεως κτιρίων που ανεγείρονται σε οικόπεδα πέριξ των κοινοχρήστων χώρων, τούτο όμως δε σημαίνει ότι άφησε αρρύθμιστη την περίπτωση (...). Οι σχηματιζόμενοι ευρύτεροι κοινόχρηστοι χώροι στην απόληξη αδιεξόδου αντιμετωπίζονται ως πλατείες, έστω και αν δε χαρακτηρίζονται ρητώς ως πλατείες στο οικείο ρυμοτομικό διάγραμμα. Ως εκ τούτου, ως πλάτος δρόμου για τον καθορισμό του μέγιστου ύψους προσόψεως και κατ' επέκταση του ιδεατού στερεού κτιρίου που ανεγείρεται σε οικόπεδο ευρισκόμενο πέριξ κοινόχρηστου χώρου σχηματιζομένου στην απόληξη αδιεξόδου, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το πλάτος της συμβάλλουσας αδιέξοδης οδού, μετρούμενο στο σημείο της συμβολής της οδού αυτής με τον επίμαχο κοινόχρηστο χώρο".