"Χωρίς εκπλήξεις" - όπως, εξάλλου, αναμενόταν - ήταν η ομιλία του πρωθυπουργού και προέδρου του ΠΑΣΟΚ Κ. Σημίτη στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ), που έγινε χτες το βράδυ. Η συνέχιση του γενικότερου πλαισίου των πολιτικών λιτότητας, με την πολύμορφη συμπίεση των λαϊκών εισοδημάτων και τις δραστικές περικοπές των κρατικών κοινωνικών δαπανών και τον επόμενο χρόνο - όπως προαναγγέλθηκε από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο και υπουργό Τύπου Δ. Ρέππα την Πέμπτη μετά τη συνεδρίαση της Κυβερνητικής Επιτροπής και της Πολιτικής Γραμματείας του ΠΑΣΟΚ - θεωρείται για την κυβέρνηση ένα το κρατούμενο.

Το 1999 αποτελεί το "κρίσιμο" έτος, ενόψει του "εθνικού" στόχου της ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ και πάνω στον κεντρικό αυτό άξονα θα κινηθούν οι επιμέρους πολιτικές της κυβέρνησης. Αυτό ήταν, σε ελεύθερη μετάφραση, το επιχείρημα που πρόβαλε με την ομιλία του στη ΔΕΘ ο πρωθυπουργός, για να δικαιολογήσει την εμμονή της κυβέρνησης στη συνέχιση της ίδιας πολιτικής, που θέλει τους εργαζόμενους να υφίστανται τις ίδιες ή και περισσότερες θυσίες στο όνομα της ΟΝΕ. Στα πλαίσια αυτά, τα κυβερνητικά στελέχη έχουν φροντίσει να ξεκαθαρίσουν ότι "ο βασικός στόχος είναι αδιαπραγμάτευτος" και πως για την επίτευξή του θα ληφθούν όλα τα αναγκαία μέτρα...

Αυτό απλά σημαίνει ότι η μέγκενη της λιτότητας θα σφίγγει ανάλογα με τις συγκυρίες (π.χ. διεθνής κρίση).

Οι πολιτικές, τις οποίες τα κυβερνητικά επιτελεία είχαν φροντίσει να κάνουν γνωστές, πριν τουλάχιστον εκδηλωθεί η διεθνής κρίση - η οποία δημιούργησε στην κυβέρνηση κατάσταση πανικού - προβλέπουν: Πρώτον, μείωση του πληθωρισμού στο 2,5% μέχρι το τέλος του 1999, που αποτελεί πρώτο και βασικό στόχο. Δεύτερον, μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων σε επίπεδα κάτω του 2% του ΑΕΠ. Τρίτον, μείωση των μακροπροθέσμων επιτοκίων. Τέταρτον, την προώθηση των "διαρθρωτικών" αλλαγών μέσω του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων.

Στα πλαίσια της επίτευξης των στόχων αυτών, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προωθεί:

• Την εφαρμογή για το 1999 ενός κρατικού προϋπολογισμού, που θα στηρίζεται σε αύξηση των φορολογικών εσόδων σε επίπεδα διπλάσια του προβλεπόμενου ΑΕΠ της χώρας.
• Τη συρρίκνωση των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα με ιδιαίτερη έμφαση στις περικοπές των επιχορηγήσεων προς τους ασφαλιστικούς οργανισμούς, τα προνοιακά ιδρύματα, τις αστικές συγκοινωνίες, φορείς της δημόσιας παιδείας κλπ.
• Τη νέα συμπίεση των εισοδημάτων των εργαζομένων του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Ηδη, το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας έχει στείλει εγκύκλιο στις διοικήσεις των ΔΕΚΟ, όπου τίθεται ανώτατη οροφή 2% των δαπανών προσωπικού κατ' άτομο. Τα δε σενάρια για το "στενό" δημόσιο τομέα κάνουν λόγο για ονομαστικές αυξήσεις 2% - 2,5%, ενώ υπάρχουν και προτάσεις για μηδενικές αυξήσεις!
• Δημιουργία σημαντικών αποθεμάτων, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν στην περίπτωση που η διεθνής κρίση συνεχιστεί. Στο μοναδικό κονδύλι που η κυβέρνηση δεν κάνει έκπτωση, είναι αυτό των δαπανών για τόκους, μια και πρόκειται για την πληρωμή των ελληνικών τραπεζών και των ξένων κερδοσκοπικών κεφαλαίων.

Δεδομένη θεωρείται, επίσης, και η νομισματική - συναλλαγματική πολιτική. Η Τράπεζα της Ελλάδας, σταθερή στις επιλογές της "σκληρής" δραχμής, θα συνεχίζει να κρατά υψηλά τα επιτόκια παρέμβασης, ενώ στην ισοτιμία της δραχμής ως προς τα ξένα νομίσματα τίθεται το όριο των 347 δραχμών ανά ECU, το οποίο δεν μπορούν να υπερβούν. Αν η δραχμή ξεπεράσει το όριο αυτό και υποτιμηθεί περαιτέρω, "καίγεται", καθώς η διατήρηση της ισοτιμίας αυτής αποτελεί όρο για την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ.

Ο μεγάλος και αστάθμητος παράγοντας, βέβαια, είναι η διεθνής κρίση, η συνέχιση της οποίας για μεγάλο διάστημα απειλεί, όχι απλώς να ακυρώσει τον ένα ή τον άλλο κυβερνητικό στόχο, αλλά ολόκληρο το κυβερνητικό πρόγραμμα.

Θ. Κ.