"Εγώ 'μαι τέκνο της ανάγκης" | ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

"Εγώ 'μαι τέκνο της ανάγκης"

Του Γ. Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ

Από την άλλη πλευρά του φράχτη, το χορτάρι φαίνεται πιο πράσινο. Και όταν ο "φράχτης" έπεσε, όσοι πολέμησαν και υπονόμευσαν το σοσιαλιστικό σύστημα, όσοι καλλιέργησαν αυταπάτες, όσοι συντάχθηκαν με την επίμονη επίθεση του κεφαλαίου - αντί για το λιπαρό εύφορο λιβάδι, που περίμεναν "από την άλλη μεριά" - βρήκαν άχυρα, σανό, πίτουρα και κουτόχορτο. Εκεί, όπου "ο σης" (σκόρος) του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου και των πολλαπλών κρίσεων ενεδρεύει και αφανίζει.

Από την άλλη πλευρά μιας εικονικής Εδέμ, σαν την εικονική "πραγματικότητα" της τηλεοπτικής αποχαύνωσης, περίμεναν τους ευκολόπιστους (και πάντα προδομένους) οι πολλοί φράχτες: Εθνικισμοί, θρησκευτικοί, κοινωνικοί, τους περίμεναν, η πείνα, οι πόλεμοι, η δυστυχία, οι καταναγκασμοί, τους περίμενε ο ληστοκαπιταλισμός και το πολυπλόκαμο τέρας των συμφερόντων.

"Δρυός πεσούσης, πας ανήρ ξυλεύεται" και έπεσαν τα όρνια και κατασπάραξαν όσα είχαν κατακτηθεί, κατά την πορεία των κοινωνικών αγώνων, με ποταμούς αλμάτων. Και έπεσαν τα όρνια να σπιλώσουν και να σκυλεύσουν, να στήσουν την καπιταλιστική αυτοκρατορία του κακού και των νέων στρατοπέδων εργασίας - ανεργίας, καταναγκασμού, αυταρχισμού και καταστολής, κατ' απομίμηση των μαύρων καιρών του ολοκληρωτισμού.

Η μονοκρατορία της διεθνούς του κεφαλαίου πρέπει να αναζητήσει στα ερείπια των παλιών αυτοκρατοριών τη δική της κατάληξη, μετά από τη σημερινή δραματική παρένθεση της ιστορίας και τη δοκιμασία των λαών, που χρησιμοποιούνται ως πειραματόζωα. Αυτών των λαών, που σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο αποτελούν εγγύηση αγωνιστικών ελπίδων και όχι μοιρολατρικών εφησυχασμών και νέων προφητειών.

Δεν είναι οραματισμοί του Νοστράδαμου αυτοί, ούτε χρησμοί από τον σχιστό βράχο της Κασταλίας. Γιατί, καθώς λέει ο Κώστας Βάρναλης: "Δεν είμ' εγώ σπορά της τύχης, ο πλαστουργός της νιας ζωής. Εγώ 'μαι τέκνο της ανάγκης κι ώριμο τέκνο της οργής".

Από κοντά ο μεγάλος εκφραστής του κεφαλαίου, ο εκπρόσωπος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, παρατηρεί μελαγχολικά: "Τέτοια κρίση είχε να φανεί, εδώ και πενήντα χρόνια".