"Κατάργηση της δημοτικής φορολογίας για τους φτωχούς. Παιδικές εξοχές με έξοδα του δήμου. Συσσίτια και επιδόματα στους ανέργους. Χορήγηση ενοικίου για στέγαση των οργανώσεων". Καισαριανή 15 Ιούνη του 1936. Ψήφισμα συγκέντρωσης κατοίκων του νεοσύστατου δήμου.

Εξήντα δύο χρόνια μετά. Η όψη της πόλης έχει αλλάξει σημαντικά. Το ίδιο και η κοινωνική της σύνθεση. Δεν είναι πια μόνο προσφυγούπολη. Τα προβλήματα, όμως, που έχει να αντιμετωπίσει η δημοτική αρχή έχουν πηγή την ίδια ταξικής προέλευσης πολιτική. Για τη δημοτική αρχή το κρίσιμο παραμένει, όπως και τότε, "με ποιον και για ποιον". Τα τελευταία χρόνια οι Καισαριανιώτες είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν καλά τι σημαίνει να μην έχει σχέση ο δήμαρχος με το λαό και τις ανάγκες του, να είναι ένας απλός κυβερνητικός υπάλληλος. Και παρά τη λυσσαλέα προσπάθεια που έγινε, για να πειστούν ότι αυτό είναι το σύγχρονο μοντέλο δημάρχου, έκαναν το βήμα: Επέστρεψαν στον αγωνιστικό δρόμο που γνώριζαν. Εκλεισαν την παρένθεση Μπαρτσώκα, ανέδειξαν τον κομμουνιστή Γιώργο Κατημερτζή δήμαρχο, για να συνεχίσει στα βήματα του Μανωλίδη και του Μακρή. Δεν πρόκειται απλά για μια νίκη ενός συνδυασμού. Σ' αυτήν την εκλογική μάχη, εκτός από τη σύγκρουση πολιτικών, συγκρούστηκαν γνήσιες λαϊκές δυνάμεις έχοντας απέναντί τους μηχανισμούς αδίστακτους. Το γεγονός ότι την επομένη ακριβώς των εκλογών η Διεύθυνση Καθαριότητας άρχισε να υπολειτουργεί και τα σκουπίδια να σωρεύονται στους δρόμους, όπως επίσης και ορισμένες πρώτες διαπιστώσεις σχετικά με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η κινητή και ακίνητη περιουσία του δήμου, δε δηλώνουν μόνο την επιδίωξη της απερχόμενης δημοτικής αρχής να αφήσει πίσω της ρημαδιό, αλλά και το ήθος και την ποιότητα του "εκσυγχρονισμού" που είχε σημαία. Πολύ περισσότερο, φορτώνει με πρόσθετες ευθύνες τη νέα δημοτική αρχή. Κι από αυτή την άποψη το κάλεσμα του Γιώργου Κατημερτζή προς το λαό της Καισαριανής να βρεθεί από τώρα στο δρόμο της διεκδίκησης, να μην περιμένει την 1η Γενάρη του 1999, αποκτά ξεχωριστή σημασία. Η συζήτηση που είχαμε μαζί του, ως ένας πρώτος απολογισμός της μάχης που δόθηκε και προϊδέαση της μάχης που βρίσκεται μπροστά, είναι χαρακτηριστική.