Προσφυής και γενναιόδωρη η πρόταση της "Ουάσιγκτον Ποστ" (27/11): Η πιστή σύμμαχός μας - των ΗΠΑ, εννοείται - Τουρκία, που έχει παράδοση υπακοής στα συμφέροντά μας, εφόσον δεν μπορεί να πατάξει στρατιωτικά το κουρδικό αυτονομιστικό κίνημα και να τελειώνει με το πρόβλημα, το οποίο "ειρήσθω εν παρόδω" έχει γίνει και "ευρωπαϊκό", θα μπορούσε να παραχωρήσει κάποια ανταλλάγματα "ανθρωπιστικού τύπου" προκειμένου να της παραδοθεί ο "Απο" Οτσαλάν. Τέτοια, επί παραδείγματι, θα μπορούσαν να είναι, συμπληρώνει με κύριο άρθρο της η εφημερίδα, "πολιτιστικού" τύπου προνόμια (όπως το να επιτραπεί στους Κούρδους να μιλούν τη γλώσσα τους), η βελτίωση της κατάστασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (δηλαδή να μην καίγονται τα χωριά τους με τέτοιους ρυθμούς) κι η εισδοχή μέρους των προσφύγων στην Ευρώπη Κούρδων πίσω στο έδαφός της. Ετσι, υπονοείται, η πίτα για την οποία κόπτεται το Στέιτ Ντιπάρτμεντ (ιδέ "καταπολέμηση τρομοκρατίας") θα παραμείνει ακέραια, ο δε σκύλος (η "κεντροαριστερή" Ευρώπη) χορτάτος...

Ερχεται κάπως αργά η πρόταση. Ηδη οι κ. κ. Γκέρχαρντ Σρέντερ και Μάσιμο Ντ' Αλέμα, "σοσιαλίζοντες" πρωθυπουργοί αμφότεροι (κατά τ' άλλα), έλαβαν μια πιο προωθημένη θέση, όπως μετέδιδε πρόσχαρα ο επικεφαλής του γραφείου του CNN στη Βόννη: θα πιέσουν στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης προκειμένου να συσταθεί "διεθνές δικαστήριο" και να δικαστεί ο "τρομοκράτης". Ασύμφορες οι λύσεις δίκης σε κάποια από τις δύο χώρες: για τη μεν Ρώμη, το κόστος από τις χαμένες μπίζνες των επιχειρήσεών της προσμετριέται σε δισ. δολάρια, για τη δε Βόννη δε θα ήτο "ανεκτή" μια καμπάνια ταραχών μεταξύ Κούρδων - Τούρκων, ή μια επανέναρξη της δράσης του ΡΚΚ, του Εργατικού Κόμματος των Κούρδων, στο έδαφός της.

Οσο για το πολιτικό άσυλο και τη συμπαράσταση που ζητά ο Οτσαλάν, προκειμένου να αρχίσει ο διάλογος με την Αγκυρα που ουδέποτε δέχτηκαν οι στρατηγοί και οι υποτελείς τους πολιτικοί, "αντενδείκνυται", κατά Ντίνι. Ας φωνάζει όσο θέλει η Επανίδρυση, ας διαδηλώνουν οι μετανάστες κι ας συνεχίζουν να καίγονται τα χωριά τους. Το μόνο που μπορεί να περιμένει ο Οτσαλάν και οι Κούρδοι της Τουρκίας, είναι η ευαρέσκεια της ηγεσίας της - "ασταθούς" εσχάτως - χώρας. Ητοι, το πολύ την κατάργηση της θανατικής ποινής...

Μπ. Γ.