Η απίστευτη ιστορία της καταδίωξης, από τον Αύγουστο του 1998, και της σύλληψης τις πρώτες πρωινές ώρες της περασμένης Δευτέρας προς Τρίτη, του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, προκαλεί και θα συνεχίσει να προκαλεί σημαντικές αναταράξεις στο πολιτικό σκηνικό της Μέσης Ανατολής, της Ευρώπης και της χώρας μας. Τι θα προκύψει από τη "νίκη" που πανηγύρισαν οι Τούρκοι (ακόμη και εκείνοι που δεν είχαν κανένα λόγο να το κάνουν...), δεν είναι ακόμη προβλεπτό. Οι "αισιοδοξότεροι" Δυτικοί αναλυτές, όπως η "Monde Diplomatique" και το περιοδικό "Time", έκαναν λόγο για "καμπή" και ενδεχόμενη "πολιτικοποίηση" του Κουρδικού. Ωστόσο, η ιστορία διδάσκει ένα πικρό μάθημα: Οι συσχετισμοί ισχύος, οι ισορροπίες και τα πολιτικά παιγνίδια που παίχτηκαν και παίζονται στην πλάτη του κουρδικού λαού ποτέ ως τώρα δεν επέτρεψαν τη δικαίωσή του. Κι αν κρίνει κανείς από το ρόλο των ΗΠΑ στην πιο πρόσφατη φάση του ζητήματος - που είτε ενεπλάκησαν στην "επιχείρηση" σύλληψης του Οτσαλάν είτε όχι, λίγη σημασία έχει και υπήρξε, ούτως ή άλλως, καθοριστικός - δύσκολα κάτι τέτοιο θα συμβεί και τώρα.