ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ (του ανταποκριτή μας Χρ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ). -

Κυριολεκτικά συγκλόνισε τον αμερικανικό λαό η εξόντωση τα ξημερώματα της 4ης του Φλεβάρη, στην είσοδο του σπιτιού όπου διέμενε, στην περιοχή Μπρονξ της Νέας Υόρκης, του άοπλου μαύρου μετανάστη Αμάδου Ντιάλο,22 ετών, που προερχόταν από τη Γουινέα, από τέσσερις μυστικούς λευκούς αστυνομικούς. Αποτροπιασμό προκάλεσε, ιδιαίτερα, το γεγονός ότι οι 4 αχαλίνωτοι αστυνομικοί εκτόξευσαν εναντίον 41 σφαίρες, από τις οποίες 19 σφηνώθηκαν σε διάφορα σημεία του σώματός του.

Ο Ντιάλο ήταν υπαίθριος μικροεμποράκος - πουλούσε κάλτσες, γάντια, καπέλα, κασκόλ κ. ά. - στη 14η Οδό του Μανχάταν, της κεντρικής περιοχής της Νέας Υόρκης δουλεύοντας - στα δυόμισι περίπου χρόνια που ήταν στη Νέα Υόρκη - επί δωδεκάωρο την κάθε μέρα και έξι μέρες τη βδομάδα για βοηθήσει την οικογένειά του στην πατρίδα του. Συγγενείς και γείτονες του, που τον γνώριζαν καλά, δήλωσαν ότι ήταν ένας ήσυχος, ευγενικός, ντροπαλός και μορφωμένος νέος - μεταξύ άλλων, γνώριζε απταίστως πέντε γλώσσες - χωρίς το παραμικρό στο ποινικό του μητρώο. Πυροβολήθηκε, καθώς γύρισε στο σπίτι λίγο μετά τα μεσάνυχτα από τη δουλιά του, όπως βεβαίωσε ο συγκάτοικός του Μονόντο Κουτζάμπι.Ο νέος αυτός εξήγησε ότι - όπως νόμιζε - ο Ντιάλο πήγαινε έξω για να φάει κάτι, όπως συχνά έκανε μόλις γύριζε από τη δουλιά του.

Δεν υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες του εγκλήματος, ούτε και οι 4 αστυνομικοί έκαναν καταθέσεις σε ανακριτές ή συνελήφθησαν. Ο εκπρόσωπος της αστυνομίας, Μάικλ Κόλινς,όμως ανακοίνωσε ότι οι ανακριτές που μετέβησαν στον τόπο των πυροβολισμών, δε βρήκαν κανένα όπλο στο πτώμα του νεκρού ή πιο πέρα από αυτό. "Είμαι καταγανακτισμένος", δήλωσε ο θείος του, Μαμαντού Ντιάλο."Ηταν ένα αδύναμο παιδί. Πως η αστυνομία πυροβολεί κάποιον και μάλιστα 30 και 40 φορές; Προσπαθούμε να βρούμε απαντήσεις, αλλά δε μας δόθηκε καμιά". Παρ' όλα αυτά, ο δικηγόρος των 4 δολοφόνων αστυνομικών ανέφερε ότι οι πελάτες του αναζητούσαν κάποιον ύποπτο σεξουαλικού βιασμού και "νόμισαν" ότι ο Ντιάλο κρατούσε όπλο.

Οι γονείς του θύματος - που είναι διαζευγμένοι και ο πατέρας ζει στο Βιετνάμ - μόλις έμαθαν το φοβερό τέλος του παιδιού τους, ήρθαν στη Νέα Υόρκη, για να πάρουν το πτώμα του και να το θάψουν στην πατρίδα τους. Η συντετριμμένη μητέρα του, Καντιάντου Ντιάλο,επισκέφθηκε τον τόπο του εγκλήματος και πνιγμένη από το κλάμα, άρχισε να ανακράζει: "Γιατί, γιατί, γιατί; Είμαι πληγωμένη. Εχασα το παιδί μου". Ανάλογα θρήνησε το παιδί του και ο πατέρας, Σιάκου Ντιάλο,που πήγε και αυτός στο ίδιο σημείο, συνοδευόμενος από το μαύρο ιερέα Αλ Σάρπτον.Οι δύο γονείς δεν αποδέχτηκαν χρηματική προσφορά του ρεπουμπλικανού δημάρχου Ρούντολφ Τζιουλιάνι,εκ μέρους του δήμου, βέβαια, για τη μεταφορά του φερέτρου με το πτώμα του παιδιού τους. Προτίμησαν να δεχτούν βοήθεια από συγγενείς τους και άλλους Αφρικανούς μετανάστες. Και τι τραγική εικόνα! Η μητέρα του άτυχου νέου δήλωσε στην εφημερίδα "Ντέιλι Νιούς" της Νέας Υόρκης ότι ο γιος της είχε γράψει ότι ήταν "ευτυχής στη Νέα Υόρκη". Τελικά, πόσο ακριβά πλήρωσε τη νεανική αυτή αυταπάτη του...

Οπως ήταν επόμενο, τα αναπάντητα ερωτήματα ενέτειναν την αγανάκτηση και τις διαμαρτυρίες. Πάνω από 1.000 άτομα, παρά την παγωμένη βροχή, έκαναν πορεία προς το ίδιο κτίριο στις 7/2, ενώ στις 9/2 χιλιάδες συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Φόλεϊ, έξω από το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο, ζητώντας από την κυβέρνηση να εναγάγει τους δολοφόνους. Τα κύρια πυρά στράφηκαν κατά του Τζιουλιάνι, που ευθύνεται για την κατάσταση αυτή. Ορισμένα πλακάτ προέτρεπαν σχετικά: "Σταματήστε το Καθεστώς Τρόμου του Τζιουλιάνι". Στη διαδήλωση αυτή πήρε μέρος και μίλησε η Αϊρις Μπαέζ,μητέρα του Πορτορικανού νέου Αντονι Μπαέζ,που το 1994, πάλι στο Μπρονξ, είχε στραγγαλιστεί από χειρολαβή του αστυνομικού Φράνσις Λιβότι,όταν τυχαία μια μπάλα ποδοσφαίρου, που είχε κλοτσήσει, χτύπησε το περιπολικό αστυνομικό όχημα του. "Είναι καιρός", τόνισε η Μπαέζ, "να διαλυθεί η Μονάδα Εγκλημάτων του Δρόμου, που απαρτίζεται από αστυνομικούς με πολιτική περιβολή, στην οποία ανήκαν και οι 4 δολοφόνοι του Ντιάλο".

Μίλησε, επίσης, ο τέως δήμαρχος της Νέας Υόρκης, Εντ Κοτς,που παρατήρησε ότι ο Τζιουλιάνι υπονόμευσε την υπόληψή του ανάμεσα στις εθνικές μειονότητες πέρσι, όταν απέρριψε τις περισσότερες από τις υποδείξεις μιας επιτροπής για τις σχέσεις κοινότητας - αστυνομίας, που ο ίδιος είχε συγκροτήσει μετά την περίπτωση του Αϊτινού μετανάστη, Αμπνερ Λουίμα,που είχε βασανιστεί το 1997 με τον πιο βάρβαρο τρόπο από αστυνομικούς ενός τμήματος στο Μπρούκλιν - μεταξύ άλλων, του κάρφωσαν μία ράβδο στον πρωκτό. Ο Νόρμαν Σίγκελ,διευθυντής της Ενωσης Πολιτικών Ελευθεριών της Νέας Υόρκης, είπε: "Απαιτούμε την αλήθεια, δικαιοσύνη και ευθύνη από την αστυνομία και τους εκλεγμένους αξιωματούχους". Και κατήγγειλε τον κανονισμό που επιτρέπει στους αστυνομικούς να τηρούν σιωπή επί 48ωρου μετά τη διάπραξη βιαιοτήτων και σκοτωμών εκ μέρους τους.

Αλλοι ομιλητές επέκριναν το "Πολιτικό Συμβούλιο Επιθεώρησης" του δήμου -που, παρά τον τίτλο του, δεν περιλαμβάνει ιδιώτες και το οποίο αδρανεί επί μήνες, προκειμένου να εξετάσει καταγγελίες για αστυνομικές βιαιότητες και τις περισσότερες φορές απαλλάσσει τους δράστες. Και υπενθύμισαν ότι σε μια "φλογερή" ομιλία του κατά την πρώτη προεκλογική εκστρατεία του το 1993, σε συγκέντρωση μεθυσμένων αστυνομικών, ο Τζιουλιάνι χλεύασε τον τότε μαύρο δήμαρχο Ντέιβιντ Ντίνκινς,που είχε συγκροτήσει αυτό το Συμβούλιο. Ωστόσο, ο αμετάπειστος Τζιουλιάνι όχι μόνο αγνόησε τις επικρίσεις αυτές, αλλά και συνεχίζει να υποστηρίζει ανενδοίαστα τα αστυνομικά όργανα αυτής της πόλης, λέγοντας ότι είναι ίσως τα πιο συγκρατημένα σε όλη τη χώρα. "Οι αστυνομικοί", είπε, "της Βοστόνης, της Ουάσιγκτον και του Σικάγου, χρησιμοποιούν τα όπλα τους συχνότερα από ό,τι οι αστυνομικοί της Νέας Υόρκης".