Στις συναντήσεις με τους εργαζόμενους υπήρξε μια ουσιαστική συζήτηση για τα ζητήματα που τέθηκαν.

Ξεχωρίζουμε δυο ερωτήματα που τέθηκαν, καθώς και τις απαντήσεις που έδωσε η Αλ. Παπαρήγα.

"Υπάρχει εναλλακτική πρόταση για την ΟΝΕ;" ήταν το ερώτημα που έθεσε μια εργαζόμενη.

"Εκείνο που προέχει είναι να διασώσουμε την αναπτυξιακή δυνατότητα της χώρας", απάντησε η Αλ. Παπαρήγα και συνέχισε: "Είναι ζήτημα πολιτικής. Πρέπει να λυθεί το πολιτικό πρόβλημα της χώρας. H λεία έχει ενδιαφέρον. Διάβαζα χτες (σ. σ. προχτές) ότι οι εμπορικές σχέσεις της Ελλάδας περιορίζονται στη Γερμανία και τις ΗΠΑ και μια τρίτη χώρα - που δε θυμάμαι. Ταυτόχρονα έχουν μειωθεί στο ελάχιστο οι εμπορικές σχέσεις που έχει η Ελλάδα με τρίτες χώρες. Παλιά η Ελλάδα είχε εμπορικές σχέσεις με πολλές χώρες, όπως οι χώρες του ΟΠΕΚ. Ηδη η χώρα μας έχει χάσει ένα 10% μόνο από τις αραβικές χώρες. Αν η Γερμανία και οι ΗΠΑ αποφασίσουν για διάφορους λόγους να σταματήσουν τις εμπορικές σχέσεις με την Ελλάδα, τότε τελειώσαμε. Το ίδιο θα πάθουμε αν αύριο υπάρξει μια οξυμένη κρίση στη Γερμανία. Βλέπετε, δηλαδή, ότι ο μονόδρομος των σχέσεων μας καταδικάζει σε μια πλήρη εξάρτηση από τις επιλογές μιας ή δύο χωρών".

Και η Αλ. Παπαρήγα τόνισε: "Η θέση μας είναι ότι η Ελλάδα, κάνοντας κουμάντο στις αναπτυξιακές δυνατότητες, κάνει πολύπλευρες σχέσεις. Στον εμπορικό τομέα οι σχέσεις δε γίνονται με ιδεολογικά κριτήρια. Γιατί δηλαδή δεν μπορείς να κάνεις σχέσεις με άλλες χώρες, με χώρες της Αφρικής, με χώρες αραβικές; Αντίθετα η Ευρωπαϊκή Ενωση καθορίζει με ποιον θα έχεις σχέσεις. Δηλαδή μπαίνεις σε μια συμμαχία, η οποία τελικά είναι αυτή που σε απομονώνει. Αντί να σου διευρύνει τις δυνατότητες, τις συρρικνώνει".

"Τόσα χρόνια εγώ έκανα απεργίες. Τώρα αν γίνει απεργία δεν μπορώ να απεργήσω, γιατί είμαστε προσωπικό ασφαλείας", είπε μια εργαζόμενη.

"Εμείς, είπε η Αλ. Παπαρήγα, όταν μιλάμε για αγώνες δεν εννοούμε απλά κάνω δυο - τρεις απεργίες. Χρειάζονται και οι απεργίες σε κάποια στιγμή όταν υπάρχουν και οι άλλες προϋποθέσεις. Η απεργία είναι μεγάλο όπλο. Στον "Ευαγγελισμό" είστε πάνω από 2.500 εργαζόμενοι συνολικά. Κατ' αρχήν πρέπει δε λέω όλοι, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία να διαμορφώσει ενιαία άποψη για το τι φταίει και πώς πρέπει να λυθεί το ζήτημα. Δεν υπάρχει ενιαία άποψη. Το ότι υπάρχουν τα προβλήματα, έχετε ενιαία άποψη. Αλλά τι φταίει, ποια είναι η σχέση αυτού με την ΟΝΕ, τι σχέση έχει η "νέα τάξη πραγμάτων", με τις συνολικές εξελίξεις στην Ελλάδα; Αλλιώς δεν μπορείς να ερμηνεύσεις γιατί δε γίνονται προσλήψεις. Επιπλέον χρειάζεται η κοινή δράση των εργαζομένων με τους γιατρούς. Παρατηρώ ότι πολλές φορές γίνεται απεργία των γιατρών στα νοσοκομεία, αλλά δε συμμετέχουν οι άλλοι εργαζόμενοι. Γίνεται των εργαζομένων, δε συμμετέχουν οι γιατροί. Αυτό αδυνατίζει την αποτελεσματικότητα του αγώνα. Εχετε κοινά συμφέροντα και πρέπει να βρείτε κοινή γλώσσα. Επειτα δεν είναι μόνο ένα νοσοκομείο, είναι όλος ο τομέας της υγείας. Σημαίνει επίσης ότι τα εργατικά σωματεία, του μετάλλου, της υπόδησης, της ένδυσης, οι δημόσιοι υπάλληλοι πρέπει να δουν το θέμα της υγείας δικό τους. Δυστυχώς, το συνδικαλιστικό κίνημα δεν κάνει καμία παρέμβαση εκτός των νοσοκομείων. Τι έκανε η συνδικαλιστική ηγεσία για τα θέματα υγείας; Τι έκανε η ΑΔΕΔΥ; Τι έχουν κάνει μια σειρά ομοσπονδίες; Δεν είναι θέμα μόνο δικό σας. Αρα λοιπόν δεν έχει γίνει αυτό που πρέπει. Δεν είναι μια απεργία για την τιμή των όπλων που γίνεται πολλές φορές".

Και η Αλ. Παπαρήγα κατέληξε: "Κάθε αντίδραση σε αυτή την πολιτική πρέπει να ενταχθεί σε με πανελλαδική αντίσταση και αντεπίθεση".