Ελεγα να γράψω κάτι διαφορετικό μακριά από τη φρίκη των ημερών. Τα όσα όμως συνεχίζονται, μοιάζουν καταστροφές του βιβλικού Αρμαγεδδώνα. Ανήμερα του Πάσχα, η Γιουγκοσλαβία οργώθηκε κυριολεκτικά από την αμερικανο - ΝΑΤΟ - ευρωπαϊκή επιχείρηση ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ κατά των λαών της. Και την επομένη, ένα τρένο με άμαχους επιβάτες, τινάχτηκε στον αέρα.

Μετά από 56 χρόνια δημοσιογραφικής ζωής, αυτός που υπογράφει, κατέφυγε σε λεξικά και αντιλεξικά για να βρει προσδιορισμούς γι' αυτό το έγκλημα, που εκτός των άλλων, τοποθετεί, στο περιθώριο της ιστορίας, την Ευρωπαϊκή Ενωση, τους "σοσιαλιστές" των κρατών - μελών και τους ημεδαπούς συνένοχους.Βρήκε, όμως, ομοιότητες, ανάμεσα στη χιτλερική βαρβαρότητα και τη σύγχρονη αναπαραγωγή της. Θυμήθηκε τη Νυρεμβέργη και τους εγκληματίες πολέμου. Θυμήθηκε ότι στο γύρισμα της ιστορίας, όλα εδώ πληρώνονται και όχι σύμφωνα με τα οράματα των εν Πάτμω οραματισμών της αποκάλυψης και των προφητειών του Νοστράδαμου. Αυτά τα χιλιαστικά παραμύθια θα ανασυρθούν πάλι, για το "προαποφασισμένο άνωθεν", τέλος του κόσμου, πράγμα που οδηγεί στην αποδοχή: "Το μοιραίον φυγείν αδύνατον", ιδιαίτερα προ των πυλών του "σωτηρίου" έτους 2000.

Κόντρα σ' αυτή τη νέα αταξία, οι λαοί που αντιστέκονται σ' αυτό τον πυραυλικό επιδρομικό ορυμαγδό του ζόφου και του θανάτου, δε θα μείνουν παθητικοί "στόχοι". Θα εξακολουθήσουν να είναι η κινητήρια δύναμη της Ιστορίας, που κατέγραψε και τα ερείπια των αυτοκρατοριών, αλλά και τη διαλεκτική λαϊκή δυναμική, όπως την εκφράζει ο ποιητής: "Δεν είμ' εγώ σπορά της τύχης, ο πλαστουργός της νιας ζωής, εγώ είμαι τέκνο της ανάγκης κι ώριμο τέκνο της οργής".