Και όλες τις γέφυρες να τις βομβαρδίσουν και να τις καταστρέψουν, μια γέφυρα θα μείνει αλώβητη.

H γέφυρα της φιλίας και της αλληλεγγύης των λαών.

H γέφυρα που δε φοβάται, γιατί δεν είναι από σίδερο και άλλα φθαρτά υλικά.

Είναι η γέφυρα η φτιαγμένη από ψυχή και δικαιοσύνη. Από ανθρωπιά και υψηλά ιδανικά.

Είναι γέφυρες που στις φλέβες τους κυκλοφορεί αίμα.

Αντίθετα από τις φλέβες της "αυτοκρατορίας του εγκλήματος", από τις φλέβες των εθνικιστών, των πολεμοκάπηλων, των βαρβάρων που επιδιώκουν να γίνουν τα αφεντικά του 21ου αιώνα, στις οποίες κυκλοφορεί δολάριο και πετρέλαιο.

Μια τέτοια γέφυρα αισιοδοξίας "στήθηκε" χθες από το απόγευμα μέχρι αργά το βράδυ, από την πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα, μέχρι την πλατεία Δημοκρατίας στο Βελιγράδι.

Ηταν μια μουσική αντιπολεμική γέφυρα πάνω από την οποία βροντοφώναξαν όλοι τραγουδώντας "δε θα περάσει ο φασισμός". Και δεν ήταν απλώς ένα τραγούδι, το οποίο τραγούδησε ο Λάκης Παππάς.Ηταν ένα μήνυμα που στέλνει ο ελληνικός λαός σχεδόν καθημερινά σ' αυτούς που θέλουν "το τέλος αυτού του κόσμου". Και όπως είπε ο Θάνος Μικρούτσικος, "αυτή η βαρβαρότητα, ο μεγαλύτερος φασισμός από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, πρέπει να σταματήσει. Κι ο μόνος τρόπος να σταματήσει είναι η κινητοποίηση του λαού. Εμείς είμαστε κινητοποιημένοι, το θέμα είναι να κινητοποιήσουμε και τους Ευρωπαίους".

Η αντιπολεμική συνάντηση καλλιτεχνών, διανοούμενων και πλήθους λαού ξεκίνησε με την ανάγνωση ψηφίσματος της "Πρωτοβουλίας Πολιτών - Πρώτης Μαρτίου" από τον Δημήτρη Παπαχρήστο.Το ψήφισμα απαιτεί από τη χώρα μας και την ελληνική κυβέρνηση να ζητήσει ως χώρα - μέλος του ΝΑΤΟ την άμεση κατάπαυση των βομβαρδισμών, να πάψει να παρέχει την όποια διευκόλυνση στις ΝΑΤΟικές δυνάμεις και να αποφασίσει πως ούτε ένας Ελληνας φαντάρος δε θα συμμετέχει, είτε άμεσα είτε έμμεσα, στη Νατοϊκή επιδρομή.

Ο ελληνικός λαός έστησε και χθες μια μεγάλη ασπίδα ειρήνης. Τραγούδησε. Φώναξε συνθήματα, όπως: "Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι". Μια ασπίδα ειρήνης, η μόνη που μπορεί να σταθεί εμπόδιο σε κάθε προσπάθεια που θέλει τη χώρα μας εφαλτήριο αυτού του παρανοϊκού πολέμου. Μήνυμα ειρήνης έδωσαν και οι Ελληνες ηθοποιοί, μεταξύ των οποίων οι Καζάκος, Γερασιμίδου, Πιττάκη, Χαλκιάς, Γέρου, Βαγενά, Ιγγλέση, Παναγιωτοπούλου, Παπακωνσταντίνου, Κοταμανίδου, Καμπερίδης, Ζούνη, Παρτσαλάκης, Παπαδόπουλος,οι οποίοι διάβασαν "σκέψεις ενός απλού πολίτη". Σκέψεις που έμοιαζαν με ρητορικές ερωτήσεις, όπως:

"Ο κύριος Κλίντον λέει πως οι στρατιωτικές δυνάμεις θα χρειαστούν οπωσδήποτε για να ξαναγυρίσουν τους Κοσσοβάρους πρόσφυγες στα χωριά τους και στα σπίτια τους. Σε ποια χωριά, σε ποια σπίτια;".

"Γιατί οι Αμερικάνοι βαφτίζουν "Τόμαχοκ" τους πυραύλους και "Απάτσι" τα ελικόπτερά τους; Μήπως είναι φόρος τιμής στους Ινδιάνους; Μήπως, εν τέλει, η Αμερική έχει ιστορική μνήμη;".

Αλλά και τα μηνύματα όπως "Η Νέα Τάξη Πραγμάτων, για όσους βέβαια θυμούνται, είναι παλαιότατη, εφόσον δεν είναι άλλη από την Τάξη του Συμφέροντος των Δυνατών", "Φαντάσου λέει, να μπούμε στην ΟΝΕ και να γίνουμε σαν την υπόλοιπη Ευρώπη"(!) καθώς και "Τώρα που βομβαρδίστηκε η σέρβικη τηλεόραση θα έχουμε αντικειμενική πληροφόρηση",υπογράμμιζαν την ακλόνητη θέση του ελληνικού λαού που υπερασπίζεται την ειρήνη και αρνείται να γίνει παράρτημα πολυεθνικής εταιρίας φονιάδων των λαών.

Ολοι μαζί, μια γροθιά, με μια φωνή, μαζί με την Τάνια Τσανακλίδου και τον Αλκίνοο Ιωαννίδη τραγούδησαν την "Μπαλάντα του μισθοφόρου" του Ζουδιάρη "ΟΗΕ, ΟΥΕ, Ουέ κι αλίμονό μας".

Συγκίνηση και οργή μαζί, έδιναν το δικό τους τόνο σε κάθε τραγούδι. Κοίταζαν "ψηλά τ' ατέλειωτα τραγούδια", επιβεβαιώνοντας ότι ο ελληνικός λαός δεν υποτάσσεται στους παγκόσμιους χωροφύλακες που ενεργούν για τα συμφέροντα των πολυεθνικών και των μονοπωλίων, αντιστέκεται στους δολοφόνους των αμάχων και στέκεται ακλόνητος στο πλευρό του σερβικού λαού, φωνάζοντας στους δρόμους "Αδέλφια μας Σέρβοι, κρατάτε γερά".

Τα λαϊκά συναισθήματα καταγραμμένα σε πολλές πολιτικές και κοινωνικές φάσεις της ιστορίας μας παραμένουν επίκαιρα και εκφράζουν απόλυτα το ΚΟΙΝΟ αίσθημα. "Μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή, πηγή μου εσύ ανάσα μου κι αγέρας"... "Είμαστε εμείς Ελλάδα τα παιδιά σου" που τραγουδάμε και θα βροντοφωνάζουμε πάντα "θάνατος θάνατος στο φασισμό", γιατί όπως λέει και το τραγούδι "το 'χουμε γράψει στο Σύνταγμα με αίμα: λαοκρατία και όχι φασισμό".