ΜΟΥΔΑΝΙΑ (του απεσταλμένου μας ΘΑΝΑΣΗ ΠΑΠΑΡΗΓΑ).-

Οι γραμμές αυτές γράφονται ενώ προχωρά η δεύτερη μέρα της δίκης του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, χωρίς σημαντικές εξελίξεις. Η πιο σημαντική ίσως ήταν την πρώτη μέρα: Ολες οι έντυπες ή τηλεοπτικές παρουσιάσεις της δίκης Οτσαλάν (ένα μέρος τους, μάλιστα, πριν ο Οτσαλάν μεταφερθεί στο δικαστήριο του Ιμραλί) δε χαρακτήριζαν τον κατηγορούμενο με κανέναν άλλο τρόπο εκτός από "αρχιτρομοκράτη".

Οι κίνδυνοι τραγικής και ανεπανόρθωτης κατάληξης είναι μεγάλοι. Το κατηγορητήριο ζητά ήδη την ποινή του θανάτου και αξιόπιστες τοπικές πηγές τη θεωρούν πολύ πιθανή.

Η ατμόσφαιρα είναι γενικά πολύ βαριά. Γίνεται ακόμα βαρύτερη από τις διαδηλώσεις των συγγενών των θυμάτων του πολέμου, που παίρνουν μεγάλη προβολή και δημοσιότητα. Ασφαλώς, πρέπει κανείς να είναι πολύ προσεκτικός στις κρίσεις του. Η οδύνη των οικογενειών τόσων χιλιάδων νεαρών στρατιωτών και αξιωματικών οπωσδήποτε δεν ήταν "φτιαγμένη". Ωστόσο, και η κουρδική πλευρά των θυμάτων, αναλογικά ίσως, ακόμη πιο πολλών, δεν έχει δικαίωμα σε παρόμοια μεταχείριση; Εκτός αυτού, η ίδια η παρουσίαση τόσων θυμάτων (30.000, κατά επίσημες και, πιθανότατα, υποτιμημένες απογραφές) δεν είναι, άραγε, πλήρης απόδειξη ότι εδώ έχουμε να κάνουμε όχι με τις ενέργειες μερικών μισοπαραφρόνων εγκληματιών αλλά με μια εκτεταμένη σύγκρουση που χρειάζεται πολιτική λύση;

Αξιοσημείωτο είναι και ότι τα θύματα που παρουσιάζονται φαίνεται να είναι σχεδόν όλοι στρατιώτες και αξιωματικοί, πράγμα που από τη μια μεριά δείχνει εκτεταμένες στρατιωτικές επιχειρήσεις και από την άλλη, δημιουργεί το ερώτημα πώς ήταν δυνατόν να περιμένει κανείς ότι θα γίνουν τέτοιες στρατιωτικές επιχειρήσεις χωρίς να σκοτωθεί κανείς.

Ο ανταποκριτής του "Ρ" είχε την ευκαιρία να απαντήσει σε ερωτήσεις της "Μιλιέτ" με μια ερώτηση: Τι κερδίζει άραγε η Τουρκία δημιουργώντας νέες μνησικακίες ή ακόμα και νέες εστίες μνησικακιών;

Ολα τα παραπάνω πρέπει να τα βλέπει κανείς στο φως του σοβινιστικού και επεκτατικού κύματος στο οποίο, δυστυχώς, βυθίζεται όλο και πιο πολύ ένα μεγάλο τμήμα της τουρκικής κοινωνίας.

Η απουσία οποιασδήποτε αναφοράς στους Κούρδους νεκρούς του πολέμου δεν είναι η μόνη ένδειξη. Υπάρχουν και άλλες σοβαρότερες. Η δημιουργία της νέας κυβέρνησης συνασπισμού 3 κομμάτων - Δημοκρατικής Αριστεράς, Εθνικιστικής Δράσης (ΚΕΔ) και Μητέρας Πατρίδας - μοίρασε πάλι τα κυβερνητικά πόστα, δίνοντας στο ΚΕΔ το τμήμα του ΥΠΕΞ το αρμόδιο για τις σχέσεις με τον "Τουρκικό Κόσμο". Ετσι, το ΚΕΔ απέκτησε την ευκαιρία να θέσει - ή, το πιθανότερο, να χρησιμοποιηθεί σαν πρόσχημα για να τεθεί - το θέμα του "Ανατολικού Τουρκμενιστάν". Πού βρίσκεται αυτή η περιοχή της οποίαςελάχιστοι είχαν, ως τώρα, ακούσει το όνομα; Στην Κίνα, όπως φαίνεται. Αυτά πρέπει να τα βλέπει κανείς στο φως τηλεοπτικών εκπομπών όπου εμφανίζονται αρχαίες "Τουρκικές Αυτοκρατορίες" που φθάνουν ως την Κορέα ή του γιορτασμού "των 700 χρόνων του Οθωμανικού Κράτους" που διαφημίζονται με μεγάλα πανό στους δρόμους της Προύσας.

Πιο κοντά μας, η δίκη φαίνεται να σκάβει όλο και πιο βαθιά στα ήδη εύθραυστα θεμέλια των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

Διασκεδαστικά θα μπορούσαν να θεωρηθούν, αν η κατάσταση δεν ήταν τόσο σοβαρή, όσα έγραψε η "Χουριέτ": Η Αθήνα παρακολουθεί με ανησυχία τη δίκη γιατί φοβάται ότι θα προκύψουν στοιχεία ελληνοτουρκικής συνεργασίας στη σύλληψη Οτσαλάν.

Δεν είναι όλα τόσο απλά ούτε τόσο διασκεδαστικά.

Το κατηγορητήριο αναφέρει ότι η Ελλάδα βοηθούσε το ΡΚΚ και γι' αυτό "είναι ένα κράτος - τρομοκράτης, όπως η Λιβύη και η Συρία". Ηδη αποδίδονται στην Ελλάδα προμήθειες βαρέων όπλων κλπ.

Ολα αυτά πρέπει να τα βλέπει κανείς στο φως των εκπομπών της τουρκικής τηλεόρασης, όπου παρουσιάζονται στιγμές μεγάλης έντασης στο Αιγαίο.

Η νέα κυβέρνηση συνασπισμού ανακοίνωσε ότι ένα από τα κύρια σημεία προσοχής της είναι η βελτίωση των σχέσεων με την Ελλάδα. Αξιέπαινη πρωτοβουλία. Ωστόσο ο αρχηγός της Αεροπορίας της Τουρκίας, στρατηγός Ιλχάν Κιλίτς, προειδοποίησε την Ελλάδα ότι δεν μπορεί να υψώνει ελληνικές σημαίες "σε αμφισβητούμενες νησίδες". Κι αυτό γιατί, "αν κανείς ανεγείρει παράγκα σε οικόπεδο εκτός σχεδίου, θα έρθουν και θα του το καταστρέψουν".

Εκτός των παραπάνω, η δίκη αποκαλύπτει και άλλα: Η αποκάλυψη ότι οι ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί του ΡΚΚ στη Βρετανία και αλλού έκλεισαν ύστερα από διπλωματικές πιέσεις της Τουρκίας, δείχνει τη διεθνή συνεργασία όσων βομβαρδίζουν τη Γιουγκοσλαβία προς χάριν του UCK. Πράγμα, άλλωστε, που δείχνουν και τα δελτία Τύπου, από τα οποία μαθαίνουμε ότι "τα τουρκικά μαχητικά εξακολουθούν να χτυπούν τη Γιουγκοσλαβία".

Ακόμη και ο ιντεργκρισμός δε λείπει, καθώς μαθαίνουμε ότι, τώρα, το ΡΚΚ εκπέμπει μέσω ιεραποστολικών καναλιών και συνεπώς, κάνει χριστιανική προπαγάνδα.

Η ατμόσφαιρα είναι, όπως είπαμε, πολύ βαριά. Και πολλοί φοβούνται ότι από πολλές απόψεις, η δίκη Οτσαλάν είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου.