Στους μαθητές, στους καθηγητές και τους γονείς επιχειρεί να επιρρίψει τις ευθύνες για το μεγάλο ποσοστό αποτυχίας στις πρόσφατες εξετάσεις της Α Λυκείου, ο υπουργός Παιδείας και το "μεταρρυθμιστικό" του επιτελείο.

Αφήνοντας στο απυρόβλητο την κυβερνητική εκπαιδευτική πολιτική ξεμπερδεύει, λογαριάζοντας όμως χωρίς τον ξενοδόχο, με τη μεγάλη αλήθεια, που είναι ότι στον τόπο μας επιχειρείται μια άνευ προηγουμένου επιδρομή στα μορφωτικά δικαιώματα του λαού μας και ότι οικοδομείται ένα επιλεκτικό ελιτίστικο σχολείο σε βάρος των παιδιών της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Ετσι υπόλογοι και υπεύθυνοι για την αποτυχία ή την εγκατάλειψη των λυκειακών σπουδών είναι εκείνοι οι μαθητές που "δεν τα παίρνουν τα γράμματα"! Είναι οι καθηγητές που δεν ενδιαφέρονται να κάνουν καλό μάθημα στην τάξη όπου διδάσκουν και που θεωρούν τη δουλιά τους στο δημόσιο σχολείο πάρεργο, ενώ στα ιδιαίτερα μαθήματα δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Τέλος είναι εκείνοι οι γονείς που δε ζορίζουν τα παιδιά τους, αδιαφορούν για τη μορφωτική τους πορεία και εξέλιξη.

Ολοι λοιπόν είναι υπεύθυνοι εκτός από την κυβέρνηση και την πολιτική της στο χώρο της παιδείας. Σκόπιμα ο υπουργός αποσιωπά εκ του πονηρού τον ασυνήθιστα πολύ μεγάλο αριθμό μαθητών που είτε δεν εγγράφονται καν στο Λύκειο, είτε διακόπτουν, λίγο μετά την εγγραφή τους, την παρακολούθηση της Α τάξης και ακολουθούν τα υποβαθμισμένα και εγκαταλειμμένα στην τύχη τους ΤΕΕ, δημόσια ή ιδιωτικά. Πέρα από το γεγονός ότι κάνει επιλεκτικές συγκρίσεις, αφήνοντας κατά μέρος στοιχεία που από μακριά μυρίζουν μπαρούτι. Ας δώσει ο υπουργός στη δημοσιότητα τα στοιχεία εκείνα που αφορούν στην οικονομική και κοινωνική προέλευση και καταγωγή των γονιών των μαθητών που ο νόμος 2525/97 ωθεί στο περιθώριο με γενική κατάληξη την εκτόπισή τους από το Λύκειο. Και τότε θα μάθει, αν δεν ξέρει, ότι τα πρώτα θύματα αυτής της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής είναι τα παιδιά του λαού και σε καμιά περίπτωση οι γόνοι της αστικής τάξης και των οικονομικά εύρωστων κοινωνικών ομάδων.

Γι' αυτούς τους τελευταίους φροντίζει το σύστημα να θέτει στη διάθεσή τους πανάκριβα ξένα ιδιωτικά σχολεία, τη δυνατότητα να αγοράζουν τη γνώση που θέλουν όπου τη θέλουν και όποτε θέλουν. Αλήθεια, πόσα παιδιά του λαού μπορούν να πάρουν σήμερα το "διεθνές απολυτήριο", να ξοδεύουν εκατομμύρια στα φροντιστήρια και στα ιδιαίτερα; Ενδιαφέρθηκε ο υπουργός και η "σοσιαλιστική" του κυβέρνηση να μάθει πόσες και πόσες στερήσεις υφίσταται μια λαϊκή οικογένεια, προκειμένου μέσα στις σημερινές δύσκολες οικονομικές συνθήκες να αντιμετωπίσει τις εξωφρενικές δαπάνες που απαιτούνται για τη μόρφωση και τις σπουδές των παιδιών τους; Σε ποιες και σε τι είδους θυσίες υποβάλλονται οι γονείς και σε τι αιματηρές οικονομίες οδηγούνται μόνο και μόνο για να δουν τα παιδιά τους να αποκτούν ό,τι η επιστήμη και ο πολιτισμός προσφέρει ως δυνατότητα σήμερα; Η κυβέρνηση, υποτελής στα συμφέροντα του μεγάλου ευρωπαϊκού κεφαλαίου, ξέρει όλα τα παραπάνω. Και πολύ καλά μάλιστα. Και όχι μόνο ο υπουργός Παιδείας και οι περί αυτόν. Γι' αυτό, για την κατηφόρα της εκπαίδευσης, υπεύθυνη είναι συνολικά ολόκληρη η κυβέρνηση. Φαίνεται όμως ότι εξακολουθεί να είναι κακός μαθητής. Ο κοινός αγώνας μαθητών, γονιών και καθηγητών θα είναι το καλύτερο και πιο ελπιδοφόρο μάθημα. Το μέτωπο της παιδείας είναι σε θέση να αποκρούσει τη βάρβαρη επιδρομή. Ο Σεπτέμβρης είναι κοντά.

Γιώργος ΤΕΜΕΚΕΝΙΔΗΣ

Διευθυντής 3ου Λυκείου Καλαμαριάς