Συλλογικές διαπραγματεύσεις - "μαϊμού", υποχρεωτικές μετατάξεις υπαλλήλων στις νομαρχίες, "διευκόλυνση" των ρουσφετολογικών διορισμών και θεσμοθέτηση της ομηρίας, αυταρχικότερες διατάξεις για τους εργαζόμενους στο δημόσιο. Αυτά είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του νομοσχεδίου για τις "συλλογικές συμβάσεις, μονιμοποιήσεις συμβασιούχων αορίστου χρόνου και άλλες διατάξεις", που παρουσίασε χτες η Β. Παπανδρέου και κατατίθεται τις αμέσως επόμενες μέρες στη Βουλή.

Η υπουργός Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης, αντιστρέφοντας την πραγματικότητα, έκανε λόγο για νομοσχέδιο - τομή στο διοικητικό σύστημα, γιατί τάχα "καθιερώνεται νομοθετικά το δικαίωμα των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα να διαπραγματεύονται όρους της απασχόλησής τους" (!), αλλά και "σημαντικό βήμα εκδημοκρατισμού της δημόσιας διοίκησης"! Είναι τέτοια η κυβερνητική"δίψα" και βούληση της κυβέρνησης για εκδημοκρατισμό της δημόσιας διοίκησης, ώστε φρόντισε να συναντηθεί με την ΑΔΕΔΥ λίγο πριν δοθεί το νομοσχέδιο στη δημοσιότητα!

Ειδικότερα στο κεφάλαιο για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις,η κυβέρνηση διατηρεί το δικαίωμά της να ρυθμίζει μονομερώς και κυριαρχικά τα βασικά θέματα των εργαζομένων στο δημόσιο και κυρίως τα ζητήματα μισθών, συντάξεων, σύστασης οργανικών θέσεων, προσόντων, κ.ά. Η υπουργός επιχείρησε να δικαιολογήσει τις απαράδεκτες αυτές διατάξεις, επικαλούμενη "συνταγματικό κώλυμα", γιατί, όπως είπε, τα θέματα αυτά "δεν μπορούν να είναι αντικείμενο συλλογικής σύμβασης εργασίας από το Σύνταγμα και χρειάζονται νομοθετική ρύθμιση" (!). Οι συλλογικές συμβάσεις, σύμφωνα με το νομοσχέδιο, θα ρυθμίζουν θέματα υπηρεσιακών μεταβολών των υπαλλήλων (τοποθέτηση, μετάθεση, απόσπαση, μετάταξη), ζητήματα εκπαίδευσης και επιμόρφωσης, θέματα αδείας, καθώς και χρόνου απασχόλησης "υπό την προϋπόθεση ότι δεν περιορίζεται ή παραβλέπεται η παροχή υπηρεσιών προς τους πολίτες ή προάσπιση των δημοσίων συμφερόντων" (!).

Οσο για τα σημαντικότερα μισθολογικά και συνταξιοδοτικά ζητήματα που δεν περιλαμβάνονται στα "υπό διαπραγμάτευση" θέματα, το νομοσχέδιο εμπαίζει απροκάλυπτα τους εργαζομένους στο δημόσιο, καθορίζοντας ότι αυτά μπορούν να ενταχθούν σε μια "συλλογική συμφωνία", η οποία, όμως, σε καμία περίπτωση "δεν αποτελεί συλλογική σύμβαση εργασίας" (!), αλλά μπορεί, αν βέβαια βολεύει την κυβερνητική πολιτική, να οδηγήσουν σε νομοθετική ρύθμιση ή "κανονιστικές πράξεις".

Το δεύτερο κεφάλαιο του νομοσχεδίου ρυθμίζει την εκκρεμότητα με τους 30.000 περίπου συμβασιούχους αορίστου χρόνου,θύματα των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι μονιμοποιούνται. Ομως, είναι τέτοια η τακτοποίηση του ζητήματος, ώστε και η ίδια η Β. Παπανδρέου υποχρεώθηκε να παραδεχτεί πως "υπολογίζουμε ότι γύρω στους μισούς περίπου θα επιλέξουν τη μονιμοποίησή τους" (!). Το κυριότερο πρόβλημα, βέβαια, είναι του ασφαλιστικού φορέα και οι εργαζόμενοι, όπως είπε η υπουργός, "δεν έχουν δικαίωμα επιλογής ασφαλιστικού φορέα". Από τους συμβασιούχους αορίστου χρόνου, 11.400 είναι στα υπουργεία, 12.300 στα ΝΠΔΔ και 5.000 στους ΟΤΑ. Οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να υποβάλουν αίτηση μέσα στην ανατρεπτική προθεσμία τριών μηνών από τη δημοσίευση του νόμου και πρέπει να εκπληρώνουν τα προβλεπόμενα από το νόμο γενικά προσόντα διορισμού, εκτός από το ανώτατο όριο ηλικίας.

Με άλλη διάταξη, μπορούν οι αποσπασμένοι σε υπουργεία, με σύμβαση αορίστου χρόνου και για διάστημα μεγαλύτερο των δύο ετών, να ζητήσουν το διορισμό τους σε μόνιμη θέση στην υπηρεσία που υπηρετούν με απόσπαση.

Με το άρθρο 23 του νομοσχεδίου ρυθμίζεται το θέμα της μετάταξης περίπου 25.000 υπαλλήλων στις νομαρχίες, κατά τρόπο όμως αυταρχικό και επιζήμιο για τα συμφέροντα των εργαζομένων. Συγκεκριμένα το νομοσχέδιο προβλέπει σε πρώτη φάση οι μετατάξεις θα γίνουν με απόφαση του υπουργού Εσωτερικών και του καθ' ύλην αρμόδιου υπουργού, χωρίς τη γνώμη του Υπηρεσιακού Συμβουλίου, μετά από αίτηση των υπαλλήλων, η οποία κατατίθεται στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση που υπηρετούν μέσα σε αποκλειστική προθεσμία ενός μηνός από την έναρξη ισχύος του νόμου. Ομως, στην επόμενη φάση οι θέσεις που παραμένουν κενές καλύπτονται με υποχρεωτικές μετατάξεις από το σύνολο των υπαλλήλων του υπουργείου. Συγκεκριμένα, "η μετάταξη γίνεται ύστερα από απόφαση του Υπηρεσιακού Συμβουλίου του υπουργείου", το οποίο συνεκτιμά την ειδική εμπειρία του κάθε υπαλλήλου, καθώς και άλλα στοιχεία του προσωπικού του μητρώου!

Το επόμενο άρθρο ορίζει ότι μόνιμοι υπάλληλοι υπουργείων και ΝΠΔΔ που είναι αποσπασμένοι κατά τη δημοσίευση του νόμου σε υπηρεσίες άλλων υπουργείων ή ΝΠΔΔ για περισσότερο από δύο συνολικά έτη, μετατάσσονται με αίτησή τους σε κενή θέση της υπηρεσίας του υπουργείου ή ΝΠΔΔ που είναι αποσπασμένοι.

Πληθώρα διατάξεων του νομοσχεδίου αφορούν τις αλλαγές στο ισχύον σύστημα προσλήψεων,στο όνομα της επιτάχυνση των διαδικασιών. Δύο είναι τα σημαντικότερα ζητήματα. Το ΑΣΕΠ παύει πλέον ουσιαστικά να ασχολείται με τους διορισμούς εποχικού προσωπικού, που είναι και το μεγαλύτερο μέρος της ετήσιας πίτας των ρουσφετιών και εκχωρεί την "αρμοδιότητα" στην κυβέρνηση. Από την άλλη καταρτίζονται λίστες διάρκειας δύο ή τριών ετών από όπου θα διορίζονται οι εποχικοί, επιτυγχάνοντας έτσι να κρατούν τους ενδιαφερόμενους υπό κομματική ομηρία. Μάλιστα, η Β. Παπανδρέου δεν απέκλεισε μελλοντικά τακτοποίηση των συμβασιούχων ορισμένου χρόνου, που οι συμβάσεις τους ανανεώνονται κατά διαστήματα, καλλιεργώντας προσδοκίες και ρουσφετολογώντας ασύστολα.

Μεταξύ των διατάξεων για το σύστημα προσλήψεων καθιερώνεται η δυνατότητα των προφορικών συνεντεύξεων, τα λεγόμενα τεστ νοημοσύνης, αυξάνεται από 20% σε 30% η μοριοδότηση της εντοπιότητας για τους υποψηφίους στις παραμεθόριες και νησιωτικές περιοχές, η κατάργηση της δυνατότητας του ΑΣΕΠ για αυτεπάγγελτους ελέγχους - θα γίνονται μόνο δειγματοληπτικά, κ.ά. Ακόμα, παύουν να ελέγχονται από το ΑΣΕΠ οι προσλήψεις εποχικού προσωπικού με σύμβαση ορισμένου χρόνου που δεν ξεπερνά το δίμηνο μέσα σε διάστημα 12 μηνών, καθώς και οι προσλήψεις για εκτέλεση ειδικών προγραμμάτων απασχόλησης του ΟΑΕΔ(άτομα με ειδικές ανάγκες, αποθεραπευμένοι πρώην χρήστες, κ.ά.).

Ιδιαίτερη σημασία αποδίδεται στην ενίσχυση του Σώματος ΕπιθεωρητώνΕλεγκτών Δημόσιας Διοίκησης (ΣΕΕΔΔ), το οποίο αρχίζει να αποκαλύπτει καιτον "αστυνομικό" προς τα έσω χαρακτήρα του. Συγκεκριμένα, ο ΕπιθεωρητήςΕλεγκτής μετά το τέλος του ελέγχου ή της έρευνας μπορεί να προτείνει τηνάσκηση πειθαρχικής δίωξης, όταν διαπιστώνεται παράνομη συμπεριφορά ή "άλλεςπαραβάσεις που επισύρουν διοικητικές ή ποινικές κυρώσεις". Ακόμα, μπορεί ναστείλει στον εισαγγελέα την έκθεση, αν τα πραγματικά περιστατικάστοιχειοθετούν αξιόποινες πράξεις. Ακόμα οι ΕΔΕ θα γίνονται με συμμετοχήτων Επιθεωρητών - "κομάντος".

Επίσης, με το νομοσχέδιο ρυθμίζεται ο τρόπος άσκησης των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων του πολιτικού προσωπικού της ΕΥΠ και ορίζεται ότι η εκλογή στα συνδικαλιστικά όργανα θα γίνεται από ενιαίο ψηφοδέλτιο (!), ενώ απαγορεύεται ρητά η απεργία (!).