- Σε τι κατάσταση έχουν περιέλθει οι εργαζόμενοι του ΜΙΝΙΟΝ, καθώς το κατάστημα υπολειτουργεί;

- Οι εργαζόμενοι του καταστήματος αντιμετωπίζουν πλέον τραγικά προβλήματα. Εχουν περιέλθει σε μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση από οικονομικής απόψεως. Είναι ο ένατος μήνας που δεν έχουμε πάρει δεκάρα, με τον εργοδότη να έχει εξαφανιστεί στην κυριολεξία. Βέβαια, μας οφείλονται δεδουλευμένες αποδοχές και πριν τους εννέα μήνες. Τα δύο πενιχρά βοηθήματα που πήραμε από τον ΟΑΕΔ καταλαβαίνετε ότι δεν μπορούν να καλύψουν ανάγκες στοιχειώδεις, όχι οικογένειας αλλά ούτε ενός ατόμου. Το κατάστημα υπολειτουργεί, με ελάχιστα εμπορεύματα. Κι αν ακόμα ανοίγει την πόρτα του, αυτό οφείλεται στην αυτοθυσία των εργαζομένων, που νιώθουν το ΜΙΝΙΟΝ σαν το σπίτι τους, αφού σ' αυτό πέρασαν δεκαετίες από τη ζωή τους οι περισσότεροι, δούλεψαν με νύχια και με δόντια, μέρα και νύχτα, όταν χρειάστηκε να ξανασταθεί το κατάστημα στα πόδια του, και το κατάφεραν τότε. Είναι άνθρωποι που πονάνε το ΜΙΝΙΟΝ και τη δουλιά τους.

- Τι πιστεύετε ότι έφταιξε και ένας γίγαντας του εμπορίου έφτασε ως εδώ;

- Ηταν προμελετημένο σχέδιο. Ενας πόλεμος, μια σύγκρουση μεγάλων συμφερόντων στο χώρο του εμπορίου. Αυτό που συνέβη με το ΜΙΝΙΟΝ αποδεικνύει, ξεσκεπάζει το πραγματικό πρόσωπο της περιβόητης... ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Αυτό το κατάστημα απασχολούσε γύρω στους 700 - 800 εργαζόμενους, έκανε τζίρο δισεκατομμυρίων και όλοι μας θυμόμαστε τις ατέλειωτες ουρές έξω από τις πόρτες του. Οταν δόθηκε στην ιδιωτική πρωτοβουλία, όλοι μάς μιλούσαν για εξυγίανση. Να ποια ήταν η εξυγίανση. Το παρέλαβαν το 1990 με 780 εργαζόμενους, με τζίρο 120 και 150 εκατομμύρια δραχμές ημερησίως και μέσα σε λίγα χρόνια η τριανδρία Γεωργακάς - Βερνίκος - Ησαϊάδης αρχικά και Ησαϊάδης στη συνέχεια μόνος του, το καρατόμησαν, πούλησαν "φιλέτα" του, άρχισαν να απολύουν, το κατέστρεψαν και το οδήγησαν ως εδώ. Οι ίδιοι βέβαια έφαγαν με χρυσά κουτάλια. Εμείς οι εργαζόμενοι που ζήσαμε το ΜΙΝΙΟΝ για πάρα πολλά χρόνια ξέρουμε, και γι' αυτό επιμένουμε να είμαστε εδώ, ότι αυτό το κατάστημα μπορεί να λειτουργήσει και να μετατραπεί σε ένα αληθινό χρυσωρυχείο. Αυτό διακηρύξαμε σε όλες τις κατευθύνσεις, αλλά "φωνή βοώντος εν τη ερήμω". Η στάση της κυβέρνησης είναι γνωστή. Οπως γνωστό είναι ποιων τα συμφέροντα εξυπηρετεί. Ο,τι έκανε αναγκάστηκε να το κάνει κάτω από τη δική μας πίεση, ας μη γελιόμαστε.

- Τι σκοπεύετε να κάνετε από δω και πέρα;

- Συνεχίζουμε. Αυτή είναι και η απόφαση της Γενικής μας Συνέλευσης. Ολοι όσοι σκόπευαν και προσδοκούν στην εξάντλησή μας, ας μην αυταπατώνται. Δε χαρίζουμε ούτε τον αγώνα μας, ούτε τα τόσα χρόνια δουλιάς μας. Θα επιμένουμε όσο πάει και όσο χρειαστεί θα μείνουμε μέσα στο κατάστημα. Βλέπετε, δεν έχουμε και άλλες επιλογές. Οι περισσότεροι από μας είναι μεγάλης ηλικίας με πολλά χρόνια προϋπηρεσίας. Ακόμα κι αν έβρισκαν δουλιά, πράγμα δύσκολο υπό συνθήκες έξαρσης της ανεργίας, δε θα τους προσλάμβανε κανείς. Συνεχίζουμε, λοιπόν, μέχρι τέλους.

Β. Ν.