Τις παροχές - ψίχουλα των 470 δισ. - σύμφωνα με όσα λέει η κυβέρνηση - για τα εκατομμύρια των Ελλήνων εργαζομένων και τις οικογένειές τους, σχολιάζαμε χτες και σημειώναμε, πως είναι δεν είναι ένα πεντοχίλιαρο ανά μήνα για τον καθένα. Και, χτες, διαβάζουμε στον "Επενδυτή", ότι 212 επιχειρήσεις, εισαγμένες στο χρηματιστήριο, υπερδιπλασίασαν τα κέρδη τους, στο α εξάμηνο του 1999, τα οποία ξεπέρασαν το 1,2 τρισ. έναντι 600 δισ., που ήταν στο περσινό, αντίστοιχο διάστημα. Σε όλο το χρόνο, δηλαδή, θα ξεπεράσουν τα 2,5 τρισ.

Χρειάζεται, μήπως, να κάνουμε λογαριασμούς, να βγάλουμε ποσοστά, κλπ., ώστε να προκύψουν οι αναλυτικές συγκρίσεις; Δεν αρκεί, ότι μια χούφτα μεγαλοσχήμονες νέμονται το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου, που δημιουργούν τα εκατομμύρια Ελληνες εργαζόμενοι, ενώ οι τελευταίοι περιμένουν τις ελεημοσύνες των κυβερνώντων - υπαλλήλων των πρώτων; Δε φτάνει αυτή και μόνο η πρόκληση;