Αρκετοί, με πρώτους και καλύτερους τους κυβερνώντες, κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και κάποιοι άλλοι επιχειρούν την πλαγιοκόπηση της κοινής γνώμης. Για τη συνεχιζόμενη ειδησεογραφία και την όλη συζήτηση γενικότερα, σχετικά με τα όσα έγιναν στις πρόσφατες εκδηλώσεις του Πολυτεχνείου μιλάμε και, ιδιαίτερα, το ρόλο και τη δράση των δυνάμεων καταστολής. Ας γίνουμε, όμως, συγκεκριμένοι.

Πρώτον: Το κρισιμότερο και σοβαρότερο πρόβλημα, που αναδείχτηκε, δεν ήταν ο άγριος ξυλοδαρμός του 24χρονου φοιτητή από ασφαλίτες, αλλά η προβοκατόρικη δράση μεγάλου αριθμού αστυνομικών με πολιτική περιβολή και εμφάνιση, που παρέπεμπε ευθέως στους «γνωστούς - αγνώστους». Αλλωστε, το απαράδεκτο περιστατικό της Θεσσαλονίκης αποτελεί μια ακόμη συνέπεια - απόδειξη της προβοκατόρικης αυτής δράσης. Και το όλο θέμα γίνεται ακόμη περισσότερο σοβαρό, όταν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος - εμμέσως πλην σαφώς - επιβεβαίωσε την ύπαρξη και δράση τέτοιων μηχανισμών, ενώ απέφυγε να πάρει θέση στο ερώτημα που αφορούσε την ανάγκη διάλυσής τους.

Δεύτερον: Ας μην επιχειρούν ορισμένοι να «ισοφαρίσουν» τις αυθαιρεσίες και αντιδημοκρατικές ενέργειες των δυνάμεων καταστολής - και, πολύ περισσότερο, την προβοκατόρικη δράση τους - με τις όποιες έκνομες πράξεις των «γνωστών - αγνώστων». Κι όχι μόνον, επειδή - όπως φανέρωσαν και τα πρόσφατα γεγονότα - αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, τροφοδοτώντας η μια την άλλη. Αλλα και γιατί - χωρίς να έχουμε την παραμικρή αυταπάτη - η Αστυνομία υποτίθεται πως έχει ως πρώτιστη υποχρέωσή της την περιφρούρηση των δημοκρατικών ελευθεριών και όχι την καταπάτησή τους.