«Το σήμα του ραδιοφώνου αργοσβήνει ώσπου δεν ακούγεται πια στον δρόμο προς το χωριό. Οι χωματόδρομοι με τα αμπαρωμένα σπίτια είναι έρημοι. Οσα από αυτά κατοικούνται έχουν σκεβρωμένα τζαμιλίκια και σπασμένες αυλόπορτες (...) "είναι καιρός πια να παραδεχτούμε ότι η επαρχιακή ζωή έχει πεθάνει υλικά και πνευματικά" έγραφε η εφημερίδα Κομσομόλσκαγια Πράβντα (...) σήμερα στη Μόσχα τα τελευταία μοντέλα Μερσεντές περνούν μπροστά από τους καλοντυμένους διαβάτες καθώς η πρωτεύουσα ακμάζει με τα τεράστια έσοδα από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο της χώρας (...) σε πολλά ρώσικα χωριά λείπουν ακόμη και τα στοιχειώδη. Οι μισοί άνεργοι της Ρωσίας ζουν στην επαρχία, μολονότι ο επαρχιακός αποτελεί μόλις το ένα τέταρτο του συνολικού πληθυσμού της χώρας. Πολλοί το ρίχνουν στο πιοτό (...) Στη Μόσχα και την Αγία Πετρόπουλη μπορεί κάποιοι Ρώσοι να ζουν τη μεγάλη ζωή που τους χαρίζει ο εύκολος και συνήθως ύποπτος πλουτισμός, αλλά η ρώσικη επαρχία δεν απέχει πολύ από τις περιγραφές που έκαναν κάποτε ο Τουργκένιεφ και ο Τολστόι» (η περιγραφή στα «ΝΕΑ»).

«Ερυθρίασε και εταράχθη ως μικρά αισχυντηλή κόρη, η Γηραιά Ευρώπη, όταν καθισμένη στους καναπέδες της τηλεοπτικής μακαριότητας, είδε τον ευτελή, αλλά όχι εξευτελιστικό, απαγχονισμό του πρώην προέδρου του Ιράκ. "Ιδού η βαρβαρότης" - είπαν οι νέοι ευαίσθητοι. "Ιδού οι αναίσχυντοι της Βαγδάτης" - είπαν τα μίντια φέροντες. "Ιδού τα κατορθώματα των πέραν του Ατλαντικού αδαών της πολιτικής" - είπαν οι διυλίζοντες τον κώνωπα. Και κάποιοι, που τρία χρόνια πριν εχαιρέτιζαν "την αυγή της Δημοκρατίας" στη Μεσοποταμία, εσιώπησαν φρονίμως, καθώς μέχρι σήμερα, μισό εκατομμύριο Ιρακινοί έγιναν πολτός στο προτσές του... εκδημοκρατισμού (...) κάποιοι επέκριναν την εκτέλεση του Ιρακινού ηγέτη ημέρα θρησκευτικής εορτής των Μουσουλμάνων. Και ξέχασαν ότι μόλις το 1989, οι Ευρωπαίοι εκάγχαζαν, μέσα στην ευφορία της κατάρρευσης του υπαρκτού, λεγόμενου, σοσιαλισμού, για την παρωδία δίκης και εκτέλεση, ανήμερα τα Χριστούγεννα, του Νικολάι Τσαουσέσκου και της συζύγου του, από τους πρώην συνεργάτες του καθεστώτος του. Τώρα, λοιπόν, φρικιούν, οι πεπολιτισμένοι της Γηραιάς Ηπείρου» (ο Μιχάλης Κατσίγερας στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).