Μ' ένα άθλιο κύριο άρθρο, βασισμένο σ' ένα αντίστοιχης ποιότητας ρεπορτάζ, η χτεσινή «Απογευματινή» επιτίθεται στα δεκάδες ταξικά Συνδικάτα και στους άλλους φορείς του μαζικού λαϊκού κινήματος που συντονίζουν τη δράση τους για την Παιδεία, ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16, την οποία από κοινού προωθούν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Η φιλοσοφία του δημοσιεύματος συμπυκνώνεται στον τίτλο «Ασχετες προς το χώρο της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης ομάδες εξεγείρονται κατά των μεταρρυθμίσεων» και η εφημερίδα χαρακτηρίζει «Αντιδημοκρατικό φαινόμενο» τις μορφές πάλης («δημόσιες, δυναμικές κινητοποιήσεις, διαμαρτυρίες, περικύκλωση του υπουργείου Παιδείας, πορείες, καταλήψεις εκπαιδευτικών χώρων κτλ.») που το ίδιο το κίνημα κάθε φορά επιλέγει.

Αντίστοιχα άρθρα και ρεπορτάζ υπήρξαν και τις προηγούμενες μέρες στον αστικό Τύπο, με την επίθεση να κλιμακώνεται όσο κοντεύει η αυριανή μέρα των παλλαϊκών συγκεντρώσεων σε όλη τη χώρα. Κοινός παρονομαστής στη συγκεκριμένη αρθρογραφία όλων όσοι, ποτισμένοι ως το μεδούλι με τη σαπίλα του συστήματος της εκμετάλλευσης, υπηρετούν το κεφάλαιο στο φαγοπότι που στήνει στις πλάτες της εργατικής τάξης και των παιδιών της και στην Παιδεία, δεν είναι άλλος από την αμφισβήτηση του δικαιώματος των εργαζομένων να έχουν λόγο, να αντιδρούν, να αντιστέκονται και να διεκδικούν ό,τι ανήκει σ' αυτούς και στα παιδιά τους. Στις απαιτήσεις του ΣΕΒ για γοργή προώθηση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων στην εκπαίδευση υποκλίνονται και επαυξάνουν. Τώρα που διεκδικούν οι εργάτες ωρύονται...

Γι' αυτούς τους κονδυλοφόρους και τα αφεντικά τους η εργατική οικογένεια δεν έχει κανένα δικαίωμα να αντιστέκεται στην προωθούμενη ιδιωτικοποίηση των δημόσιων πανεπιστημίων, την ίδια ώρα που ακόμα και σήμερα, σε καθεστώς δήθεν κατοχυρωμένης δημόσιας και δωρεάν Παιδείας, αναγκάζεται να πληρώνει 3 δισ. ευρώ το χρόνο από το πενιχρό της εισόδημα για να μάθουν γράμματα τα παιδιά της. Οπως δεν έχει το δικαίωμα να αγωνίζεται για να μη βιώσουν τα παιδιά της ακόμα πιο έντονη την εργασιακή σκλαβιά που το κεφάλαιο προετοιμάζει, επιχειρώντας να αποκτήσει τον καθολικό έλεγχο κάθε βαθμίδας της εκπαίδευσης.

Καμιά έκπληξη. Είναι οι ίδιοι που, ευθυγραμμισμένοι με τα κόμματά τους, ευλογούσαν την αύξηση των 0,77 ευρώ τη μέρα στους μισθούς και τα μεροκάματα, θριαμβολογώντας για τη διαφύλαξη της «ανταγωνιστικότητας» της οικονομίας. Είναι αυτοί που όταν τον περασμένο Φλεβάρη οι ναυτεργάτες πάλευαν στους καταπέλτες των πλοίων καλούσαν τον εισαγγελέα να αναλάβει πρωτοβουλία και να παραδώσει αυτοπροσώπως στους απεργούς τα χαρτιά της πολιτικής επιστράτευσης. Είναι οι ίδιοι που χλευάζουν κάθε έκφραση έμπρακτης αλληλεγγύης και κοινής δράσης μεταξύ εργαζομένων διαφορετικών κλάδων και συκοφαντούν με κάθε μέσο τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες.

Είναι αυτοί που εξ ονόματος των αφεντικών τους φοβούνται όπως ο διάολος το λιβάνι τη δύναμη της εργατικής τάξης και κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να εμποδίσουν την πρωτοπόρα δράση της. Προσπαθούν μάταια να βάλουν αναχώματα στη ριζοσπαστικοποίηση του αγώνα, στην ενιαία ταξική δράση των εργαζομένων για όλα τα ζητήματα που αφορούν στις σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες της λαϊκής οικογένειας. Γι' αυτό και οι εργαζόμενοι έχουν κάθε λόγο να κάνουν πραγματικότητα το χειρότερό τους εφιάλτη. Από αύριο κιόλας, συμμετέχοντας μαζικά στα συλλαλητήρια, με τις δυνάμεις εκείνες που διεκδικούν Παιδεία ταγμένη να υπηρετεί τα λαϊκά και μόνο συμφέροντα.