Λίγο μετά την παραίτηση Μανιατάκη από τη διοίκηση της ΔΕΗ, ή, αλλιώς, τον επανακαθορισμό των αρμοδιοτήτων του, τίποτα δεν αλλάζει ως προς τις στρατηγικές επιδιώξεις για την επιχείρηση και για την «αγορά» ηλεκτρισμού. Η εργατική τάξη γνωρίζει πολύ καλά τη σημασία της ηλεκτρικής ενέργειας. Αποτελεί σήμερα γι' αυτήν όρο ζωής. Αλλά αυτό που για τους εργαζόμενους και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα είναι προϋπόθεση ζωής, για την αστική τάξη είναι προϋπόθεση κέρδους. Αγαθό για τη μια τάξη, εμπόρευμα για την άλλη, τη μειοψηφία που απομυζά τον πλούτο της ανθρωπότητας. Αυτή η αντίθεση αποτελεί και το «κλειδί» για την ερμηνεία κάθε απόφασης, πρόθεσης, σχεδίου και εξαγγελίας της κυβέρνησης και των επιχειρηματιών της Ενέργειας - ντόπιων και ξένων - στο πλαίσιο της λεγόμενης «απελευθέρωσης» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Είναι το κλειδί της ανάγνωσης, «πίσω από τις γραμμές» των όσων υποστηρίζουν το ΠΑΣΟΚ - ως πρωτεργάτης - και η κυβέρνηση της ΝΔ, ως συνεχιστής.

Ο λαός αντιμετωπίζει άμεσα τις επιπτώσεις της πολιτικής επιλογής ΕΕ και κυβέρνησης: Η ηλεκτρική ενέργεια πρέπει να περάσει στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου. Κάθε κρατική συμμετοχή πρέπει να καταργηθεί και η υποδομή - στη δική μας περίπτωση η ΔΕΗ και όλο το σύστημα - που χτίστηκε με ανυπολόγιστο κόστος για το λαό, πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί και, μάλιστα, με ευτελείς όρους. Ο έλεγχος της ηλεκτρικής ενέργειας μεταφέρεται απευθείας και ολοκληρωτικά στους πλουτοκράτες. Τα θεσμικά όργανα που δημιουργούνται, π.χ., οι «ανεξάρτητες» ρυθμιστικές αρχές ενέργειας είναι εξαρτημένες από τις φιλομονοπωλιακές επιλογές τους. Η αφ' υψηλού «θεσμική» εποπτεία των κυβερνήσεων - και της ελληνικής κυβέρνησης στην περίπτωση της χώρας μας - μόνο σαν άλλοθι μπορεί να αντιμετωπιστεί. Το γεγονός ότι δήθεν υπάρχουν κανόνες και έλεγχος, αυτοί ως κρατικομονοπωλιακές ρυθμίσεις προάγουν τα συμφέροντα των επιχειρηματιών. Με όλα αυτά που τους χαρίζουν, τους προκλητικούς όρους λειτουργίας, το σύστημα μεταφοράς και διανομής, τις επιδοτήσεις και τους ευνοϊκούς νόμους, κλπ.

Η κυβέρνηση θεωρεί και επισημαίνει ότι με την ηλεκτρική ενέργεια στους ιδιώτες θα είναι καλύτερα τα πράγματα, αλλά όχι για τα λαϊκά συμφέροντα, αφού και οι τιμές - σε αντίθεση με όσα υποστηρίζει η κυβέρνηση - αυξάνονται εκεί που έχει προηγηθεί η αντιλαϊκή «απελευθέρωση» των αγορών. Ακόμη και στην Ελλάδα, που υπάρχει το πλεονέκτημα του φτηνού λιγνίτη, η διορισμένη από την κυβέρνηση διοίκηση της ΔΕΗ φωνάζει ότι τα κόστη είναι δυσβάσταχτα και το ηλεκτρικό ρεύμα φτηνό και, άρα, πρέπει να αυξηθεί σημαντικά για να αυξηθούν τα κέρδη των μετόχων της επιχείρησης και να κάνει δουλιές στα Βαλκάνια. Κανείς δεν απαντά όμως, γιατί πρέπει να επιβαρυνθεί ο ελληνικός λαός, ώστε μια ιδιωτική εταιρεία - που έχει κέρδη εκατομμυρίων ευρώ και σε αυτές τις συνθήκες - να μεγαλουργήσει στο εξωτερικό; Αυτό το ερώτημα δεν μπορεί να απαντηθεί με όρους εξυπηρέτησης του λαϊκού συμφέροντος. Το φτηνό ρεύμα για το λαό, η μείωση της ενεργειακής εξάρτησης, η πλήρης και σταθερή απασχόληση για τους εργαζόμενους της ΔΕΗ, όσα υποστηρίζει το ΚΚΕ ότι πρέπει να ισχύουν, απαιτούν κοινωνική κρατική ιδιοκτησία και στην ηλεκτρική ενέργεια. Κι αυτό χρειάζεται αγώνα.