Του Δημήτρη Χαντζόπουλου από τα «ΝΕΑ»

Είναι ανθρώπινες ζωές που χάνονται για να γεμίζει το πουγκί των εταιρειών.

Η κάθε σφαίρα έχει πάνω της ονομασία προέλευσης.

Οτι συνηθίζουμε στο έγκλημα, γιατί προς το παρόν δεν είναι στην αυλή μας, δεν ανατρέπει το γεγονός ότι και ελληνικά στρατεύματα μετέχουν στη σφαγή. Οπως και τα «αριστερά» της γειτονικής Ιταλίας, της οποίας ο αρμόδιος υπουργός κ. Ντ' Αλέμα, γνωστός και από τις ανθρωπιστικές βόμβες στη Γιουγκοσλαβία, ανησυχεί όχι για τη σφαγή, αλλά μην και ξεσηκωθεί ο λαός. Τι ζητούσε το «Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς»; Να συμπαρασταθούμε στην κυβέρνηση Πρόντι! Για να μπορεί να στείλει περισσότερους στο Αφγανιστάν...

Ανέκδοτο, όμως, έχει καταντήσει η συζήτηση για το δημόσιο χώρο. Οπου το μοίρασμα προκήρυξης στο σημερινό «δημόσιο χώρο» αντίκειται στο νόμο περί ιδιοκτησίας η οποία διαθέτει και την ισχυρότερη συνταγματική προστασία...

Ολα είναι θέμα συσχετισμών. Και οι νόμοι υπάρχουν για ...να ανατρέπονται! Μόνο που για να ανατραπούν πρέπει να αλλάξουν και οι συσχετισμοί. Αυτή η συζήτηση πρέπει να ανοίξει. Και έμπρακτα να μετρηθούν αποτελέσματα. Ενα βήμα έχει γίνει καθώς στα πανό πλέον περνά ως κοινή εκτίμηση όλο και περισσοτέρων ότι ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ΕΕ πάνε πακέτο. Μένει να απλωθεί...

Ενα το κριτήριο της «αξιολόγησης»: Η διασύνδεση των πανεπιστημίων με τις επιχειρήσεις. Τα άλλα είναι για λαϊκή κατανάλωση.

Οπως και το «κλάμα» για τα αποθεματικά των Ταμείων, που μαζί ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν εγκρίνει το τζογάρισμά τους και τώρα δήθεν θα ελέγξουν την αρπαχτή. Ο μόνος έλεγχος μπορεί να είναι εργατικός κι αυτός δεν παραχωρείται...

Ασχετο: Ομορφα προχτές το βράδυ στα τετράχρονα, στο Συρμό. Απόδειξη ξανά ότι δεν είναι το όνομα στη μαρκίζα που κάνει τη διαφορά, αλλά το περιεχόμενο. Ενα τραγούδι που γράφτηκε για ένα «ντιλίβερι μπόι», μια φωνάρα που παίζει και τύμπανα, ένας μπασίστας που τα δίνει όλα, καλή παρέα, καθαρά ποτά... Αντε και του χρόνου.