Δεν είναι υπερβολή αυτή η εκτίμηση. Ηδη επιταχύνεται η ολοκλήρωση των ιδιωτικοποιήσεων τραπεζών, επιχειρήσεων, (π.χ. ΕΤΒΑ, Σκαραμαγκάς, «Ολυμπιακή»), τομέων παροχής δημοσίων υπηρεσιών, ενώ επιβάλλονται αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στην ίδια τη δημόσια διοίκηση, προκειμένου να γίνεται πιο αποτελεσματική η λειτουργία της στην παροχή υπηρεσιών προς το μεγάλο κεφάλαιο. Στην υγεία, οι κυβερνητικές εξαγγελίες κάνουν ακόμη πιο σφιχτή τη διαπλοκή του δημόσιου τομέα με το ιδιωτικό κεφάλαιο, με πυρήνα τη λογική της ανταποδοτικότητας στα πλαίσια της ελεύθερης αγοράς και της προσφοράς - ζήτησης. Βασική αρχή τους είναι η αντιδραστική άποψη ότι κάθε άνθρωπος είναι ο ίδιος υπεύθυνος για την υγεία του, άρα πρέπει να πληρώνει και για την αποκατάστασή της! Ο δημόσιος χαρακτήρας της Υγείας ακυρώνεται, ενώ με το σύστημα αυτοχρηματοδότησης, θα γίνει αφαίμαξη των ασφαλιστικών ταμείων, οι υπηρεσίες στις δημόσιες μονάδες θα υποβαθμιστούν ακόμα παραπέρα, με αποτέλεσμα και την ώθηση των εργαζομένων στην ιδιωτική ασφάλιση.

Ολες οι παραπάνω κυβερνητικές επιλογές συνιστούν ένα πλαίσιο που αποτελεί την καρδιά της στρατηγικής του καπιταλισμού, προκειμένου να ευδαιμονεί ο παράδεισος του κεφαλαίου, από τα κέρδη που παράγει η απλήρωτη δουλιά «της Γης των κολασμένων». Είναι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις αφαίμαξης των μέσων που είναι απαραίτητα για τη ζωή των λαϊκών οικογενειών, προκειμένου να αναπαράγεται η ικανότητα για δουλιά, να μην οδηγούνται στη φτώχεια και στην εξαθλίωση. Μ' αυτή την πολιτική αφαίμαξης των απλών ανθρώπων του μόχθου, η ολιγαρχία του πλούτου επιδιώκει την αύξηση των κερδών της, προκειμένου να αντιμετωπίζει από καλύτερες θέσεις τον οξύτατο μονοπωλιακό ανταγωνισμό.

Ο ένας είναι ο δρόμος που υπηρετεί τη χρηματιστική ολιγαρχία και τα διεθνικά μονοπώλια, ο δρόμος που επιμένει στην ενσωμάτωση της χώρας και του λαού της στην ΟΝΕ και στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Είναι ο δρόμος που ικανοποιούνται συμφέροντα της ολιγαρχίας του πλούτου για ένταση της εκμετάλλευσης και της κερδοφορίας σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων, που διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες.

Ο άλλος είναι ο δρόμος του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού, δημοκρατικού μετώπου πάλης. Είναι ο δρόμος που αντικειμενικά έρχεται σε σύγκρουση και ρήξη με τα συμφέροντα του χρηματιστικού κεφαλαίου, των διεθνικών μονοπωλίων, αυτό το δρόμο προτείνει το ΚΚΕ. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει. Ο δρόμος του μετώπου συσπειρώνει το λαό στην κοινωνικοπολιτική πάλη για τα συμφέροντά του, μπορεί δε να συμβάλλει στην ανάδειξη μιας άλλης, λαϊκής εξουσίας, για την ανάπτυξη της λαϊκής οικονομίας προκειμένου να ικανοποιούνται όλες οι ανάγκες των απλών ανθρώπων του μόχθου. Αυτή η προοπτική έχει μέλλον για το λαό.