Σήμερα η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας στις αστικές περιοχές προσφέρεται από τα Ιατρεία και τα Πολυιατρεία του ΙΚΑ, από τα λίγα πολυιατρεία ορισμένων ασφαλιστικών οργανισμών (ΟΣΕ, ΗΣΑΠ, Οίκος Ναύτη, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κλπ.) και τα ιατρεία του (πρώην) ΠΙΚΠΑ.

Επίσης, προσφέρεται στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων, τα ιατρεία που δημιούργησαν κάποιοι δήμοι και ιδιώτες γιατροί, που είναι συμβεβλημένοι με τους ασφαλιστικούς οργανισμούς.

Ως αποτέλεσμα της συνολικής υποβάθμισης και συρρίκνωσης της δημόσιας ΠΦΥ ήρθε η αλματώδης ανάπτυξη του επιχειρηματικού τομέα, με τα κάθε μορφής διαγνωστικά κέντρα, εργαστήρια και και ειδικά κέντρα.

Στη μελέτη «Υγεία και υπηρεσίες υγείας» που εκπονήθηκε υπό τον επίκουρο καθηγητή Γ. Τούντα, όσον αφορά «τη ζήτηση των υπηρεσιών υγείας στην Ελλάδα», αναφέρονται τα εξής: «Οι δαπάνες υγείας των νοικοκυριών παρουσιάζουν σημαντική αύξηση σε σχέση με τη συνολική ιδιωτική κατανάλωση, αφού το σχετικό ποσοστό αυξήθηκε από 4,8% το 1974 σε 7,9% το 1994. Το μεγαλύτερο μέρος της δαπάνης απορροφά η οδοντιατρική περίθαλψη 34,32%, ενώ ακολουθούν οι δαπάνες για Πρωτοβάθμια περίθαλψη (27,92%, οι δαπάνες για φάρμακα (21,59%) και για νοσοκομειακή περίθαλψη (16,16%). Το μεγαλύτερο της ιδιωτικής δαπάνης υγείας αφορά στην Πρωτοβάθμια περίθαλψη (62,24%) εκεί δηλαδή όπου εμφανίζονται οι σημαντικότερες αδυναμίες του δημόσιου συστήματος».