Στο τελευταίο «Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Απασχόληση», που πρόσφατα παρουσιάστηκε από την κυβέρνηση, προβλεπόταν μεταξύ άλλων η διενέργεια ενός διαλόγου για το «θεσμικό πλαίσιο της εργασίας» σε σύντομο χρονικό διάστημα. Μέσα στον Ιούλη, το υπουργείο Εργασίας έκανε την πρώτη κρούση, ανακοινώνοντας πέντε σημεία προς «διάλογο». Στη συνέχεια, η «ατζέντα» διευρύνθηκε, έγιναν συναντήσεις, διαβουλεύσεις και τελικά στήθηκε το σκηνικό μιας συζήτησης εφ' όλης της ύλης, που όχι μόνο περιέχει τα πρώτα σημεία, αλλά και πολλά ακόμη που επιτρέπουν στην κυβέρνηση να πάρει αποφάσεις καθοριστικές για τα δικαιώματα των εργαζομένων και απαραίτητες για την υλοποίηση της αντεργατικής και αντιλαϊκής πολιτικής της.

Στο στόχαστρο της κυβέρνησης είναι για μια ακόμη φορά το 8ωρο, μέσα από την επαναδιαπραγμάτευση των όρων εφαρμογής της διευθέτησης του χρόνου εργασίας και όχι μόνο. Η διευθέτηση έχει ήδη θεσμοθετηθεί μέσα από τον αντεργατικό νόμο 2639. Επιτρέπει μέχρι και 10ωρη εργασία, χωρίς αποζημίωση για υπερωρίες. Ο επιπλέον χρόνος εργασίας θα ανταλλάσσεται με ρεπό και παραπάνω άδεια. Για όλα αυτά απαιτείται η σύμφωνη γνώμη του σωματείου εργαζομένων ή άλλου αντιπροσωπευτικού συνδικαλιστικού οργάνου του χώρου που επιχειρείται η διευθέτηση. Στο βαθμό που οι εργαζόμενοι αντέδρασαν, το μέτρο δεν μπόρεσε να προχωρήσει και έτσι σήμερα εξετάζεται η εφαρμογή του με λιγότερες προϋποθέσεις, με διευθυντικό δικαίωμα, χωρίς άδεια του σωματείου κ.ά.

Η αύξηση του ορίου απολύσεων στο 10% από 2%που είναι σήμερα, αποτελεί μια ακόμη επιδίωξη της κυβέρνησης, με προοπτική την ολοκληρωτική απελευθέρωσή του. Η αύξηση του ορίου απολύσεων, είναι πάγιο και επίμονο αίτημα του ΣΕΒ. Τυχόν αλλαγές στην κατεύθυνση απελευθέρωσής του, θα δημιουργήσουν σημαντικά προβλήματα στους εργαζόμενους και θα αποθρασύνουν τους εργοδότες.

Η διεύρυνση της μερικής απασχόλησης και στο δημόσιο, έρχεται να ολοκληρώσει τα μέτρα που έχει λάβει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για την ενίσχυσή της σε βάρος της πλήρους απασχόλησης, μετά τη θεσμοθέτηση του μέτρου από την κυβέρνηση της ΝΔ. Ολο και περισσότεροι εργαζόμενοι εξαναγκάζονται σε μισό μεροκάματο, ενώ πολλές φορές υποχρεώνονται να εργαστούν παραπάνω ώρες χωρίς καν να πληρωθούν γι' αυτές.

Κάτω από το «βάρος» των ρυθμίσεων που θέλει να επιβάλει η κυβέρνηση για τα παραπάνω θέματα, θα εξεταστεί και η ρύθμιση της υπερεργασίας και των υπερωριών. Ωστόσο, μέσα σε ένα καθεστώς διευθέτησης του χρόνου εργασίας και «ελαστικοποίησής» του, η όποια ρύθμιση γίνει χάνει τη σημασία της. Με τη διευθέτηση καταργείται ουσιαστικά η αποζημίωση για παραπάνω ώρες εργασίας.

Η μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, είναι ένα ακόμη ζητούμενο για την κυβέρνηση και τους βιομηχάνους. Οι αρνητικές συνέπειες για τα ασφαλιστικά ταμεία και τους ασφαλισμένους, θα είναι σημαντικές αν προχωρήσει ανάλογη ρύθμιση, λόγω της μείωσης των εσόδων τους.

Είναι φανερό πλέον, ότι η κυβέρνηση θα αξιοποιήσει τη διαδικασία αυτού του «διαλόγου» για να προχωρήσει σε σημαντικές ανατροπές, οι οποίες περνώντας από τις εργασιακές σχέσεις, θα αγγίξουν και γενικότερα σημεία της οικονομικής πολιτικής, όπως, για παράδειγμα, την ύπαρξη και το ρόλο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, τη στιγμή που το πολυεθνικό κεφάλαιο συνθλίβει αυτή την κατηγορία επιχειρήσεων.

Οι εννέα θεματικές ενότητες του «διαλόγου», υπό τον τίτλο «Πολιτική απασχόλησης - μείωσης ανεργίας» είναι: 1. Δημοσιονομική, εισοδηματική, αντιπληθωριστική πολιτική. Σύνδεση με θέση εργαζομένων και κοινωνική σύγκλιση, 2. Διαρθρωτικές πολιτικές και ανταγωνιστικότητα, 3. Πολιτικές για ανάπτυξη επιχειρηματικότητας και ιδιαίτερα ΜΜΕ, 4. Πόροι Γ' ΚΠΣ, ο στόχος της απασχόλησης και της επένδυσης στο ανθρώπινο δυναμικό, 5. Θεσμικό πλαίσιο πολιτικών ανθρώπινου δυναμικού, 6. Ειδικές πρωτοβουλίες για περιοχές υψηλής ανεργίας και ομάδες - στόχους, 7. Ποιοτική βελτίωση μηχανισμών στήριξης των πολιτικών απασχόλησης, 8. Ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης, ανεργία και εναλλακτικές δυνατότητες, 9. Δίκτυο ασφάλειας απέναντι στον αποκλεισμό, την ανισότητα και τη φτώχεια.