Μετά τα μέτρα που εξήγγειλαν κυβέρνηση και ΠΑΕ, το Σαββατοκύριακο που πέρασε, ξύλο έξω από τα γήπεδα δεν έπεσε. Επεσε μέσα στα γήπεδα! Και όχι μόνο στη Σούπερ Λίγκα, αλλά και στη Β΄ και στη Γ΄ Εθνική κατηγορία. Βλέπετε και στις κατηγορίες αυτές, επαγγελματικό είναι το ποδόσφαιρο...

Εδώ και 30 χρόνια επαγγελματικού ποδοσφαίρου, η πολιτική που ακολουθείται (και) στο ποδόσφαιρο «παράγει» διάφορα «διαμάντια»: Τους «Χοντρούς», τους «Περίεργους» και τους «Αγαπούλες», τους «μπάρμπα - Θωμάδες» και τους «Ρίνγκο», τους «Κοκαλιάρηδες» και τους «Τίγρεις».

Το έχουμε επισημάνει κι άλλη φορά: Δεν πρόκειται για τα ονόματα κάποιων μαφιόζικων συμμοριών στο Σικάγο. Είναι τα προσωνύμια, τα «χαριτωμένα» παρατσούκλια των ευυπόληπτων παραγόντων που κατά καιρούς διοικούν και ελέγχουν το ελληνικό ποδόσφαιρο...

*

Οι «κεφαλές» του ελληνικού ποδοσφαίρου, με την αθωότητα περιστεράς που τους διακρίνει, παίρνουν σεργιάνι τα μικρόφωνα για να καταδικάσουν τα επεισόδια που εκτυλίσσονται στα γήπεδα. Ο τρόπος με τον οποίο έχουν εκπαιδευτεί να μιλούν για το πάθος τους υπέρ της καταπολέμησης της βίας είναι ζηλευτός. Αλλά όχι τόσο πειστικός ώστε να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι μπορεί να έχει παντού εφαρμογή η ρήση «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι» εκτός από μία και μόνο περίπτωση: Τη δική τους...

*

Η κατάσταση στο εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο έχει εξελιχθεί όπως περίπου και όλα τα πράγματα στην ελληνική κοινωνία:

Οι «ισχυροί» και οι «ξύπνιοι» του χρήματος και της αγοράς άλωσαν το ποδόσφαιρο, αυτόν τον εξαιρετικά δημοφιλή και προνομιακό χώρο για τη φιλοτέχνηση του προφίλ τους και την προώθηση της κάθε λογής μπίζνας τους. Σε αυτό το «παιχνίδι» εξουσίας, κοινωνικής καταξίωσης και επιχειρηματικής διείσδυσης τυγχάνουν εφαρμογής όλοι οι κανόνες της αγοράς και βρίσκουν θέση όλα τα αγοραία μπουμπούκια του συστήματος: Ευυπόληπτοι λεφτάδες, μαριονέτες, τύποι του υποκόσμου...

Βασικό μέλημα των παραπάνω «παραγόντων» είναι, με εφόδιο τη «θρησκεία» της μπάλας, να εισβάλουν στη συνείδηση της εξέδρας, λειτουργώντας σαν οι «θεοί» της εκάστοτε Ποδοσφαιρικής Ανώνυμης Εταιρείας. Για το χτίσιμο του βασιλείου τους, ειδικά στην αρχή, έχουν ανάγκη από τους «πιστούς οπαδούς» της ομάδας, τους οποίους με κατάλληλες κινήσεις μετατρέπουν σε «ιδιωτικούς στρατούς». Ερχεται όμως η στιγμή που αυτοί οι «ιδιωτικοί στρατοί», ανδρωμένοι μέσα από τη θωπεία και, καμιά φορά, την οικονομική επιχορήγηση της ΠΑΕ, λειτουργούν, ενίοτε, αυτοτελώς από τη θέληση του «προέδρου» - «αφεντικού», δημιουργώντας του πρόβλημα. Αλλά ακόμα και τότε, ο εκάστοτε κύριος πρόεδρος, όταν δεν τους προστατεύει (σ.σ.: «αυτούς τους φιλάθλους έχουμε, δε θα τους αλλάξουμε», έλεγε παλιότερα ο Κόκκαλης για διάφορα τυπάκια που διασύρουν την ιστορία του Ολυμπιακού), το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να πετάξει από πάνω του το στίγμα του δόκτορα Φρανκενστάιν.

*

Το «τέρας», όμως, που έχουν δημιουργήσει, φέρει πολύ ευδιάκριτα τη σφραγίδα τους. Οση υποκρισία κι αν διακινηθεί από τις ΠΑΕ ή την κυβέρνηση, είναι πανθομολογούμενο: Το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο είναι πια το βασίλειο των Φρανκενστάιν, σάπιο και αδιόρθωτο, ανεξάρτητα από τις διακηρυγμένες «καλές προθέσεις» όσων θέλουν ή λένε ότι θέλουν να το «εξυγιάνουν».

Ισχυρίζονται ότι το εμπόριο στο οποίο επιδίδονται είναι «αθώο» για τα φαινόμενα της βίας και τη διακίνηση της παρακμής. Μιλούν για «αθλητισμό και πολιτισμό».

Μια εικόνα της πορείας που έχει πάρει το ποδόσφαιρο στα χέρια τους είναι τούτη: Παλιά οι μανάδες έστελναν τα παιδιά τους στον αθλητισμό, για να τα προφυλάξουν από τις «κακές συνήθειες», για να τα τραβήξουν από τις «κακές παρέες», για να «μην μπλέξουν». Σήμερα στο ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο φιγουράρουν «παράγοντες» καταδικασμένοι για ναρκωτικά. Ελέγχουν τις τύχες ομάδων άτομα που η θέση τους είναι στη φυλακή, αλλά παρελαύνουν στις θέσεις των επισήμων.

*

Το ποδόσφαιρο - εμπόριο το διοικούν και το ελέγχουν τύποι που μόνο και να τους κοιτάξεις λερώνεσαι. Στα τραπέζια παρά τω πλευρώ του Ορφανού, στις συνεδριάσεις για την αντιμετώπιση της βίας στα γήπεδα, συμμετέχουν παράγοντες που (όταν δεν παίζουν ξύλο με άλλες «φίρμες» του δημόσιου βίου στις πλατείες και τους δρόμους του Κολωνακίου) μεταξύ των ανδραγαθημάτων τους στα γήπεδα είναι το ...γδύσιμο διαιτητών (!) και η μετατροπή των συνεδριάσεων της ΕΠΑΕ σε ρινγκ όπου πλακώνονται με άλλους ποδοσφαιροπαράγοντες.

Αυτοί είναι που έχουν αναλάβει να «διορθώσουν» την κατάσταση στο χώρο του ποδοσφαίρου, μετά τα τραγικά επεισόδια με τον νεκρό στη Λαυρίου...

(Συνεχίζεται...)