Τραγελαφική η ανακοίνωση που εξέδωσε προχτές η λεγόμενη Ανώτατη Συνομοσπονδία Συνταξιούχων Ελλάδας. Οπως ενημερώνει, το προεδρείο της Συνομοσπονδίας, συναντήθηκε με τον υπουργό Απασχόλησης για να του εκθέσει τα αιτήματά του, τα οποία, ούτως ή άλλως, βρίσκονται μακριά από τις πραγματικές ανάγκες των συνταξιούχων. «Οι απαντήσεις του κυρίου υπουργού ήσαν αποκαρδιωτικές και εν πολλοίς αρνητικές» (sic) σημειώνεται στο σχετικό δελτίο Τύπου και λίγες γραμμές πιο κάτω η Συνομοσπονδία μονολογεί: «Πήγαμε στον υπουργό κ. Βασ. Μαγγίνα ελπίζοντας να βρούμε κατανόηση και ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων μας και φύγαμε προβληματισμένοι ότι μόνο με αγώνες θα δικαιωθούμε»(!).

Το καλύτερο όμως έρχεται αμέσως μετά, στο Υστερόγραφο (!) του δελτίου Τύπου, στο οποίο η Συνομοσπονδία συνέρχεται από την κρίση... αγωνιστικότητας και επαναφέρει τα πράγματα στη θέση τους, σημειώνοντας: «Ελπίζουμε, όπως μας υποσχέθηκε εν τέλει ο κ. Βασ. Μαγγίνας, ότι σύντομα θα μας δώσει ικανοποιητική απάντηση». Ο συμβιβασμός στο μεγαλείο του. Και μάλιστα την ίδια ώρα που οι συνεργαζόμενες συναταξιουχικές Ομοσπονδίες και οι συνταξιούχοι που συσπειρώνουν, λιώνουν τις σόλες των παπουτσιών τους στις πορείες και στις συγκεντρώσεις, με αιτήματα που απαντούν στις πραγματικές τους ανάγκες. Ας βγάλουν τα συμπεράσματά τους όσοι από τους συνταξιούχους δεν έχουν ακόμα καταλάβει το λόγο για τον οποίο «στήθηκε» η Συνομοσπονδία και ποιο ρόλο καλείται να παίξει, σαν ένα ακόμα εργαλείο του «κοινωνικοεταιρισμού».