«Μπροστά στην κάλπη δεν κρίνονται κάποια μεμονωμένα προβλήματα, όσο σοβαρά και αν είναι, αλλά το πρόγραμμα και η πρακτική των κομμάτων. Κρίνεται η συνολική γραμμή πλεύσης στο πεδίο της οικονομίας, της κοινωνικής πολιτικής, του πολιτικού συστήματος, γενικότερα του ιδεολογικού εποικοδομήματος, η στάση και η θέση στο διεθνές σύστημα του καπιταλισμού και στις διακρατικές ή άλλης μορφής ενώσεις του».
Μ' αυτά τα λόγια η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, απευθύνθηκε στους συγκεντρωμένους καθηγητές και εργαζόμενους σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, χτες βράδυ, στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
«Τα αποκαλούμενα προβλήματα της καθημερινότητας - συνέχισε η Αλ. Παπαρήγα - είναι προβλήματα ζωής, επιβίωσης, άμεσου και απώτερου μέλλοντος, είναι απότοκα της γενικής πολιτικής. Από τη στρατηγική των κομμάτων εξουσίας και το συσχετισμό δύναμης στο επίπεδο του κινήματος και στο Κοινοβούλιο εξαρτάται η απασχόληση, το ύψος του μισθού και του μεροκάματου, το αγροτικό εισόδημα, το εισόδημα των μικρομεσαίων. Οι ταξικοί φραγμοί στην Παιδεία, το περιεχόμενο της Παιδείας, αλλά και οι κοινωνικές υπηρεσίες της Υγείας, της Πρόνοιας, η πλήρης και σταθερή απασχόληση, το ωράριο εργασίας, το χρονικό όριο συνταξιοδότησης, τι ψηφίζει η Ελλάδα στα όργανα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, σε τι δεσμεύεται από τις ελληνοαμερικανικές συμφωνίες. Κρίνονται τα εργατικά, δημοκρατικά δικαιώματα, οι ατομικές και συλλογικές λαϊκές ελευθερίες».
Να τους κόψει το βήχα ο λαός
Συνεχίζοντας σημείωσε: «Οντας ρεαλιστές βλέπουμε ότι στις επόμενες εκλογές είναι αναγκαίο να γίνει ένα βήμα προς τα εμπρός: Να προκύψει από την κάλπη αδυνατισμένη κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, και ας μείνει εσωτερική τους υπόθεση ο καυγάς για το ποιο κόμμα θα ορκιστεί ως κυβέρνηση.
Αυτό είναι βασική και αναγκαία προϋπόθεση για να τους κοπεί ο βήχας, να μην προχωρήσουν ταχύρυθμα στα νέα μέτρα που και τα δύο κόμματα θα πάρουν, μέτρα πιο αντιλαϊκά και ταξικά, ακόμα πιο αυταρχικά με βάση και τις κατευθύνσεις της ΕΕ, του ΟΟΣΑ και των λοιπών συμμάχων τους.
Δεν αρκεί αυτό όμως, γιατί ό,τι χάσει ο δικομματισμός ως συνολικό ποσοστό, μπορεί να το αμβλύνει αν βρει πρόθυμους εταίρους να του δώσουν χέρι βοήθειας. Για να γίνει το βήμα αυτό προπομπός της ανάτασης του κινήματος, της πολιτικής της λαϊκής συμμαχίας, πρέπει ταυτόχρονα οι απώλειες των δύο να γίνουν δύναμη για το ΚΚΕ ώστε πιο αποτελεσματικά να συμβάλει στην άνοδο της λαϊκής πάλης».
Πέντε αποδείξεις της σύμπλευσής τους
«Τα δύο κόμματα εξουσίας αποδεικνύουν τη σύμπλευσή τους εκτός των άλλων σε 5 καίριας σημασίας ζητήματα:
1. Με τα τρομοκρατικά παραπλανητικά διλήμματα ή ΕΓΩ ή ΑΥΤΟΣ στην κυβέρνηση. Με την τρομοκρατική ιδεολογική, και όχι μόνο, εκστρατεία τους ότι κάθε ανατροπή του συσχετισμού σε βάρος των μονοπωλίων, του κεφαλαίου, θέτει την Ελλάδα σε απομόνωση και σε κίνδυνο. Θα χαθούν, δηλαδή, τα διάφορα σχέδια Μάρσαλ, και η καλή γνώμη των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος από την υποταγή και τη συμμόρφωση.
2. Με την επιλεκτική αναγόρευση στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης ορισμένων ζητημάτων, κυρίως υπαρκτών σκανδάλων, ώστε να χειραγωγηθεί ο λαός. Να θυμάται μόνο τα δομημένα ομόλογα και να ξεχάσει τη ληστεία που εδώ και 50 χρόνια γίνεται στα ασφαλιστικά ταμεία. Να μη δει τι του ετοιμάζουν. Οτι μεθοδεύεται να ανέβει το όριο συνταξιοδότησης στα 65 για άνδρες και γυναίκες, πέφτουν οι συντάξεις, ανεβαίνουν οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων, και τόσα άλλα. Να ξεχάσουν ότι τα παιδιά του λαού πρέπει να παρακολουθούν δύο σχολεία τη μέρα ή σχολείο και ιδιαίτερα, τα οποία μάλιστα τα χρυσοπληρώνουν οι γονείς τους.
3. Με την άθλια κοκορομαχία για το "γαλάζιο" και "πράσινο" κράτος επιδιώκονται δύο πράγματα: Να διασφαλίσει το κάθε κόμμα το δικό του μηχανισμό και από την άλλη να κρατήσουν ανοιχτή την πόρτα στην οργιώδη ρουσφετολογία τους, που περνάει σήμερα από τα ιδιωτικά γραφεία ευρέσεως εργασίας, τα ΑΕΙ και ΤΕΙ, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, ακόμα και τα ΚΕΠ και άλλες δήθεν κοινωφελείς αποκεντρωμένες υπηρεσίες.
4. Με την πολιτική πτωχοκομείου μέσω του προκλητικού συναγωνισμού τους για το ποιος θα δώσει επιλεκτικές ψευτοπαροχές σε μια μικρή μειοψηφία πληθυσμού, που τους αναγορεύουν σε φτωχούς και αναξιοπαθούντες, ώστε να παραμεριστούν τα συλλογικά δικαιώματα του εργαζόμενου λαού και οι σύγχρονες ανάγκες. Θέλουν όσο γίνεται περισσότεροι εργαζόμενοι να μετατρέπονται σε ζητιάνους βοηθημάτων, ατομικών παροχών, και για λόγους διάσπασης της ταξικής ενότητας.
5. Βαφτίζοντας συντηρητισμό και οπισθοδρόμηση κάθε αίτημα πάλης που πλήττει τα ταξικά συμφέροντα της πλουτοκρατίας, ελληνικής και ευρωπαϊκής. Βαφτίζοντας συντηρητισμό κάθε άρνηση εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων στον ιμπεριαλισμό, κάθε προσπάθεια να αποκτήσει ο ελληνικός λαός εμπιστοσύνη και στο δίκιο του και στη δύναμή του. Βαφτίζοντας εκσυγχρονισμό και ανανέωση τον ιδεολογικοπολιτικό αφοπλισμό του λαού από κάθε αρχή, ιδέα και πνεύμα αντίστασης και διεκδίκησης που τον οδηγεί αργά ή γρήγορα στην επιλογή του δρόμου ανάπτυξης που τον συμφέρει».
Feeds
Αταλάντευτα στο πλευρό των συμβασιούχων 
