«Ο άνθρωπος που γελά». Που γελά πικρά με τα καμώματα της εκάστοτε κοινωνίας, που φοράει μια πικρή μάσκα, αντιγράφοντας το αποτρόπαιο πρόσωπο της κοινωνίας, ο άνθρωπος έτσι όπως τον θέλουν οι ισχυροί, διασκεδαστικός και πάντα δυστυχισμένος, παραμορφωμένος και χαμογελαστός. Αυτός είναι ο ήρωας, πανανθρώπινο και διαχρονικό θύμα, του μυθιστορήματος αυτού, που γράφτηκε το 1869. Το έργο εκτυλίσσεται στο Λονδίνο, στις αρχές του 18ου αιώνα. Ενα έργο γεμάτο πληροφορίες για τη σκέψη εκείνης της εποχής και την κοινωνική εξαθλίωση που προκαλούσε το τρομερό χάσμα ανάμεσα στο λαό και την τάξη των ισχυρών. Από τη μια, οι πατρίκιοι με την αλαζονεία που χαρίζει ο πλούτος και η υψηλή θέση στην ιεραρχία μιας αυστηρά δομημένης κοινωνίας. Κι από την άλλη, ο λαός εξαθλιωμένος, άβουλος, τρομοκρατημένος, χωρίς διάθεση ή ελπίδα αντίστασης. Κι όταν κάποιος από το λαό, όπως «ο άνθρωπος που γελά», μπορέσει να παρουσιάσει την τραγικότητα της θέσης του και της τάξης του, να κραυγάσει για την κοινωνική αδικία, τον καταπίνει το βάραθρο της αναλγησίας των ισχυρών. Κι όλα αυτά δίνουν την ευκαιρία στο μεγάλο Γάλλο συγγραφέα Βίκτορ Ουγκό (1802-1885) για ατέλειωτες καυστικές παρατηρήσεις για την αριστοκρατία όχι μόνο της Αγγλίας αλλά και της πατρίδας του της Γαλλίας. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».