Προαναγγέλλοντας ότι η νέα αντιασφαλιστική επίθεση θα κλιμακωθεί αμέσως μετά τις εκλογές με συγκεκριμένες νομοθετικές παρεμβάσεις, ο υπουργός Απασχόλησης Β. Μαγγίνας λέει, ανάμεσα σε άλλα, σε συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία»: «Το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας (...) είναι γεμάτο αδικίες και εξωφρενικές υπερβολές (...) Οι πόροι που απαιτούνται είναι πάντοτε πολύ περισσότεροι από τους πόρους που εισρέουν στο σύστημα (...) Εάν δεν υπήρχαν οι ρυθμίσεις Σουφλιά - Σιούφα του 1990 - 1992, το σύστημα θα είχε ήδη καταρρεύσει».

Πράγματι, το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης είναι γεμάτο αδικίες και υπερβολές, όπως παρατηρεί και ο Β. Μαγγίνας. Γιατί μόνο σαν αδικία μπορεί να χαρακτηριστεί το γεγονός ότι, ύστερα από 35 και 40 χρόνια δουλιάς, το 70% των συνταξιούχων όλων των Ταμείων (συμπεριλαμβανομένου του ΟΓΑ) καλείται να επιβιώσει με κάτω από 500 ευρώ το μήνα. Και μόνο σαν εξωφρενική υπερβολή μπορεί να θεωρηθεί το μόλις 14% των συντάξεων (πλην ΟΓΑ) που είναι σήμερα πάνω από 1.000 ευρώ.

Οπως εξωφρενικό είναι και το γεγονός ότι σύμφωνα με τον Κοινωνικό Προϋπολογισμό η πραγματική εισφορά των λαϊκών στρωμάτων προς την Κοινωνική Ασφάλιση θα αντιστοιχεί φέτος στο 37,5% των συνολικών εσόδων που έχουν οι φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης, αυξημένη κατά 83,4% σε σχέση με το 2000 (!) Την ίδια ώρα, η χρηματοδότηση του ΙΚΑ από τον κρατικό προϋπολογισμό μειώνεται σταθερά και κινείται στο 15% περίπου των συνολικών εσόδων του Ταμείου από το 30% που ήταν στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Ενώ η εισφοροδιαφυγή και το χάρισμα των εργοδοτικών χρεών από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ οργιάζουν.

Αυτές είναι οι πραγματικές «αδικίες» και «υπερβολές» του συστήματος. Και η μόνη παρέμβαση που δικαιολογείται είναι αυτή που θα βελτιώνει την κατάσταση προς όφελος των εργαζομένων και των συνταξιούχων, παίρνοντας υπόψη τις πραγματικές ανάγκες τους και όχι τις ανάγκες αύξησης της κερδοφορίας των εργοδοτών. Κάτι τέτοιο είναι όμως στον αντίποδα των σχεδίων της ΝΔ. Γιατί, όπως αποκαλύπτει ο Β. Μαγγίνας, όταν ερωτάται για το αν η κυβέρνηση δεσμεύεται να μην αυξήσει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, «η ανταπόκριση στην προσπάθεια εκμαίευσης τέτοιων "δεσμεύσεων" θα καταγραφόταν ως έλλειψη σοβαρότητας, όταν πρόκειται για ένα τόσο σύνθετο πρόβλημα».

Αλλωστε, και μόνο η επίκληση των νόμων Σουφλιά - Σιούφα (διαχωρισμός ασφαλισμένων σε πριν και μετά το 1993, αύξηση ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 65, αύξηση των εισφορών των εργαζομένων κ.ά.), είναι ενδεικτική των αντιδραστικών προθέσεων της ΝΔ. Αυτό το νόμο διατήρησε το ΠΑΣΟΚ και τον αξιοποίησε σαν βάση για την ένταση της αντιασφαλιστικής επίθεσης (βλέπε νόμο Ρέππα), επιβεβαιώνοντας ότι η στρατηγική σύμπλευση με τη ΝΔ και στο συγκεκριμένο ζήτημα, είναι κάτι παραπάνω από δεδομένη.

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, με τη σύμπραξη των εκπροσώπων τους στο συνδικαλιστικό κίνημα (ο Β. Μαγγίνας τους μνημονεύει ιδιαιτέρως στη συνέντευξή του) νομοθέτησαν και νομοθετούν υπέρ του κεφαλαίου. Η πολιτική τους είναι αναχρονιστική, βαθιά συντηρητική. Τα μέτρα τους γυρνάνε τους εργαζόμενους δεκαετίες πίσω. Οσο ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αισθάνονται δυνατοί, η επιθετικότητά τους θα αυξάνεται. Είναι καιρός να τους κοπεί η φόρα. Με την αποδυνάμωσή τους στις επερχόμενες εκλογές, με την ενίσχυση του ΚΚΕ. Με την ένταση της πάλης για Κοινωνική Ασφάλιση στο ύψος των πραγματικών, σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων.