Του Τάσου Αναστασίου από τα ΝΕΑ

Πάμε γι' άλλα: Ορισμένοι προσπαθούν ακόμα να εξηγήσουν κάτι παράξενα τηλεοπτικά φαινόμενα, όπου η σύζυγος μεγαλομετόχου ιδιωτικού καναλιού τα παίρνει χοντρά και από το κρατικό πουλώντας φούμαρα. Δηλαδή, αν δεν τα πάρει αυτή ποιος θα τα πάρει;

Που σημαίνει πως δεν μπορείς να ψάχνεσαι στα του πολιτισμού χωρίς να ψάχνεις το δρόμο του χρήματος. Χρόνια πριν, όταν ξεκίναγε το πανηγύρι της ιδιωτικής ραδιοτηλεόρασης είχαμε γράψει ότι η αστική τάξη παίρνει κατευθείαν πάνω της τη σοβαρή υπόθεση που λέγεται ενημέρωση και ψυχαγωγία. Ε, τώρα πια έχουμε κάμποσα αποτελέσματα αυτής της ...αυταπασχόλησης.

Ηδη καταγράφονται απτά και τα αποτελέσματα του ενδιαφέροντος των αστών για το φυσικό περιβάλλον. Κάποτε έμοιαζε αθώο το ενδιαφέρον της οικογένειας Γουλανδρή για την Πρέσπα. Υστερα κάτι προγράμματα τύπου «Ιντερεγκ» άρχισαν να προωθούν τη διασυνοριακή συνεργασία για την αξιοποίηση του πλούτου που κρύβει η περιοχή από την Αχρίδα ως κάτω στα Τζουμέρκα.

Τώρα που τον κάψανε ονομάζουν μνημείο της φύσης και τον Γράμμο. Μνημείο, ναι, είναι, αλλά όχι μόνο και ούτε κύρια για τη βιοποικιλότητα. Για μύρια άλλα όσα. Γράφαμε χρόνια πριν για μια νέα προσφυγιά που ετοιμάζουν σε βάρος των ανθρώπων που ζουν σ' αυτές τις περιοχές. Αυτοί που βλέπουν ήδη ανεμογεννήτριες στις καμένες πλαγιές, αυτοί που στη θέση του ξυλοκόπου και του τσοπάνη θέλουν «αγροτοτουριστικές» επιχειρήσεις.

Κι όμως, κάθε βήμα εκεί πρέπει να γίνεται με προσοχή. Οχι για να μην ενοχληθούν οι 10 όλες κι όλες αρκούδες της, αλλά γιατί είναι ματωμένα τα χώματα. Κάτι πρέπει να έμαθαν όσοι πηγαίνοντας προχτές να σκάψουν μια αντιπυρική είδαν βλήματα όλμων να σκάνε σε μια γη σπαρμένη ήδη με κόκαλα.

Χώρους θέας στα καμένα και μονοπάτια στο δρόμο της φωτιάς! Και εμείς που την είχαμε παρεξηγήσει την κυβέρνηση. Οπως κι αυτούς που ξεκινούν από κάτι αιτήματα για διαχείριση του βουνού και ώσπου να καταλάβεις τι εννοούν έχουν μετατρέψει την Πέτρα Μούκα σε χαλίκι κι εσύ έχεις χάσει το δικαίωμα να περπατάς στο αλπικό λιβάδι πάνω απ' τη Γράμμουστα. Σε κάθε εποχή τα κοράκια μαύρα είναι.

Ωραιότερος όλων ο πάντα εύστοχος πρώην δημόσιας τάξης. Σε μια όλο και χειρότερη οικονομική κοινωνική πραγματικότητα, το αίτημα, λέει, είναι μια δίκαιη και αποτελεσματικότερη διακυβέρνηση. Κάτι σαν το κόλπο στο γάμο της Κανά δε μοιάζει;

9 Σεπτέμβρη είναι ο πανηγυρικός στη ΔΕΘ; Ε, μετράτε πόσες φορές μέχρι τότε θα εξαγγελθούν οι παροχές που θα αναγγελθούν εκεί πανηγυρικά.

Αίσθηση καθήκοντος. Ξεχασμένη αξία στην αγορά. Παρούσα στην πραγματική ζωή. Εκεί που και μια παρανομία μπορεί να αναγνωστεί ως χρήσιμη. Αλλα ενοχλούν: Οι νόμιμες κερδοφορίες στο εμπορευματοποιημένο σώμα της γης. Στο σώμα μας.

Ασχετο: Μέσα στην αναμπουμπούλα να και η κυρία Κουλούρη. Η κυρία που ηγείται της ομάδας για το ξαναγράψιμο της Ιστορίας με βάση το χρηματοδοτούμενο από το ΝΑΤΟ τετράτομο. Παλιά λέγανε ευθέως ότι οι Γερμανοί δε θα καίγανε χωριά αν δεν τους χτυπούσαν οι αντάρτες. Τώρα αναζητείται κάτι πιο χαλαρό...