Σε αγώνα δρόμου έχει αποδυθεί ο φιλοκατοχικός πρωθυπουργός του Ιράκ, τις τελευταίες μέρες, προκειμένου να πετύχει κάποιου είδους συναίνεση μεταξύ των πολιτικών εκπροσώπων των διαφόρων εθνοτικών και θρησκευτικών κοινοτήτων της χώρας. Η εικόνα της κατεχόμενης χώρας, τόσο σε πολιτικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο ασφάλειας, κάθε άλλο παρά ικανοποιητική είναι, τουλάχιστον ως προς τους διακηρυγμένους στόχους της εισβολής, της κατοχικής δύναμης και των συνεργατών της, μέχρι σήμερα. Και αυτό, πλέον, έχει σοβαρές συνέπειες.

Κατ' αρχάς, εντός του Ιράκ, η βία δεν παραμένει απλώς σταθερή, αλλά κλιμακώνεται σε ασύλληπτα σημεία, όπως συνέβη προσφάτως με τις συντονισμένες βομβιστικές επιθέσεις που συγκλόνισαν δύο χωριά των Γιαζίντι στις κουρδικές βόρειες περιοχές, με απολογισμό τουλάχιστον 400 νεκρούς. Οι συνέπειες, όμως, είναι σοβαρότατες και πέραν του Ατλαντικού, όπου η κατοχή έχει γίνει μείζον ζήτημα αντιπαράθεσης (όχι επί της ουσίας, αλλά κυρίως χάριν εντυπώσεων) μεταξύ Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών.

Η προσοχή όλων στρέφεται στην έκθεση του κατοχικού επικεφαλής, στρατηγού Ντέιβιντ Πετρέους, και του Αμερικανού πρέσβη Ριάν Κρόκερ, για την κατάσταση στο Ιράκ, που αναμένεται εντός των επόμενων βδομάδων. Σύμφωνα με πληροφορίες, η έκθεση θα αποπειράται να ισοσκελίσει αρνητικά και θετικά. Γι' αυτόν το λόγο, εκτιμάται άλλωστε, κλιμακώνονται οι προσπάθειες επίτευξης κάποιου είδους προόδου από κατοχικούς και συνεργάτες, όπως ο Μάλικι.