Ασφαλώς και δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία η προχτεσινοβραδινή τηλεοπτική προαναγγελία του Κ. Καραμανλή για άρση της «μονιμότητας» των εργαζομένων στο στενό δημόσιο τομέα. Αποτελεί θέση, αν και όχι ανοιχτά διακηρυγμένη, από την αναθεώρηση του Συντάγματος. Προχτές, όμως, ο πρωθυπουργός προχώρησε ακόμα περισσότερο: «Ναι, είμαι υπέρ και στο στενότερο δημόσιο τομέα να υπάρχουν και εναλλακτικοί τρόποι απασχόλησης. Να μην είναι κατ' ανάγκην όποιος απασχολείται στο δημόσιο τομέα μόνιμος, εφ' όρου ζωής, δημόσιος υπάλληλος», υποστήριξε, ενώ σε άλλο σημείο δήλωσε ανοιχτά ότι «υπάρχουν πάρα πολλοί άξιοι άνθρωποι, οι οποίοι θα μπορούσαν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου να προσφέρουν...». Αυτή είναι και η πραγματική επιδίωξη της «μεταρρύθμισης» στο Εργασιακό: Η γενίκευση της μερικής απασχόλησης (και ασφάλισης), η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Ηδη το 8ωρο έχει γίνει λάστιχο, το ωράριο των εμπορικών καταστημάτων απελευθερώθηκε «εν μέρει», ενώ στις πρώην ΔΕΚΟ οι νεοπροσλαμβανόμενοι βρίσκονται κατ' ευθείαν στον εργασιακό μεσαίωνα. Κι όμως ο Κ. Καραμανλής δηλώνει περήφανος για την κατάργηση της «μονιμότητας» στις πρώην ΔΕΚΟ... Μπλόκο στην αντιλαϊκή λαίλαπα: Κόκκινο μεθαύριο στην κάλπη, δύναμη στους αγώνες της επόμενης μέρας.