Ο Α. Αλαβάνος στη συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ είπε παραστατικά: «Αν όντως η Αριστερά θέλει μια μεγάλη αλλαγή, θέλει να προχωρήσει ο τόπος, δεν μπορεί να υποκύπτει στο εκβιαστικό δίλημμα της αυτοδυναμίας. Μετέφερα εδώ το πρόγραμμά μας το οικολογικό. Σημαίνει ότι εμείς θέλουμε να γίνει πράξη αυτό το πρόγραμμα το οικολογικό ή το κοινωνικό μας πρόγραμμα. Τότε πρέπει να τολμήσουμε να αντιμετωπίσουμε αυτό το ενδεχόμενο... Και θέλω να πω ότι... είμαστε έτοιμοι και θέλουμε μια Ελλάδα χωρίς αυτοδυναμίες (...). Είναι δύσκολο το εγχείρημα, εμείς όμως το αναλαμβάνουμε διότι θέλουμε να είμαστε συνεπείς, όχι να κρατήσουμε απλώς σε μια επιρροή ενός κόσμου που θα μας κάνει στην πραγματικότητα μέρος του συστήματος». Αυτό το επαναλαμβάνει συνεχώς ως το περιεχόμενο της «τομής» στο πολιτικό σύστημα, την οποία επιδιώκει.

Πρόσφατα ο Ν. Κωνσταντόπουλος στο ραδιοφωνικό σταθμό «ΑΘΗΝΑ 9,84» είπε τα εξής: «Η μη ύπαρξη αυτοδυναμίας θα τους αναγκάσει όλους να μπουν στην αναζήτηση του καινούριου. Να αναζητήσουν δηλαδή πολιτικές τομές... Πρέπει να αλλάξει το τοπίο. Για πολλούς λόγους θέλω ο ΣΥΡΙΖΑ να πάει καλά και να έχει τη δύναμη ώστε την επόμενη ημέρα, που θα αρχίσουν τα μεγάλα διλήμματα της κοινωνίας, της πολιτικής, της διακυβέρνησης, του πολιτικού συστήματος και της εθνικής στρατηγικής εντός της Ευρώπης και την ευρύτερη περιοχή μας, να είναι σε θέση να υποδείξει εναλλακτικές λύσεις, θετικές προτάσεις και να αναλάβει και τις αντίστοιχες ευθύνες».

Την ίδια ώρα που προβάλλουν τη θέση ότι είναι έτοιμοι να συμβάλουν σε συνεργασίες, «γιατί το θέλει ο λαός», αποκλείουν συνεργασία με τη ΝΔ, άλλωστε επιδιώκουν την ήττα της. Ποιος απομένει; Το ΠΑΣΟΚ.

Ο Α. Τσίπρας, σε τηλεοπτικές του εμφανίσεις, την ίδια ώρα που μιλά για το «αδύνατο» να συνεργαστεί ο ΣΥΝ με το ΠΑΣΟΚ, το λένε άλλωστε και ο Α. Αλαβάνος και όλα τα ηγετικά του στελέχη, ξεδιπλώνει μαζί με την αναγκαιότητα της ήττας της «δεξιάς», την αναγκαιότητα της μείωσης του ΠΑΣΟΚ, ως το μέσο που θα το αναγκάσει να αλλάξει θέσεις και προγραμματικούς στόχους. Αυτό εξηγούν ως τομή στο πολιτικό σύστημα.

Ετσι ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει ως στόχο του τη μείωση του δικομματισμού, αλλά προβάλλει μονόπλευρα το σύνθημα για ήττα της ΝΔ, ενώ την ίδια ώρα κάνει κριτική στο ΠΑΣΟΚ για «εγκατάλειψη της διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη», όπως δήλωσε ο Α. Αλαβάνος και η «ΑΥΓΗ» το έκανε πρωτοσέλιδο.

Σ' αυτή τη βάση δυναμώνουν οι εκκλήσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, για να ψηφίσουν οι δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρόεδρός του Αλ. Αλαβάνος απευθύνεται σ' αυτούς με κάθε ευκαιρία. Από το βήμα της πρόσφατης κεντρικής προεκλογικής συγκέντρωσης στην Αθήνα χαρακτήρισε το κόμμα του ως τον πλέον φιλόξενο χώρο για την υποδοχή τους. Για να κάνει τι την ψήφο τους; Για να αναγκάσουν το ΠΑΣΟΚ να γίνει «προοδευτικό κόμμα». Και γιατί όχι, να επέλθει η «τομή» στο πολιτικό σκηνικό της χώρας, για την αναμόρφωσή του, για να διαμορφωθεί πεδίο - τοπίο τέτοιο που θα επιτρέπει, θα επιβάλει κυβερνήσεις συνεργασίας.

Πράγματι, υπάρχουν ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ από την εργατική τάξη και τ' άλλα λαϊκά στρώματα που είναι δυσαρεστημένοι από το ΠΑΣΟΚ. Που μπορούν να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους με το ΠΑΣΟΚ για τη δεινή τους θέση, κάνοντας το βήμα με ψήφο στο ΚΚΕ για να δυναμώσουν το αντίβαρο στην όποια - και απ' οποιονδήποτε την εφαρμόζει ή δεν την αντιπολιτεύεται από τη σκοπιά των δικών τους συμφερόντων - αντιλαϊκή πολιτική, είτε είναι ΝΔ είτε είναι ΠΑΣΟΚ.

Υπάρχουν όμως και ψηφοφόροι από ανώτερα μεσαία στρώματα και ανώτερα εισοδηματικά τμήματα εργαζομένων μισθωτά που επίσης είναι δυσαρεστημένα με το ΠΑΣΟΚ για διάφορους λόγους. Ενδιαφέρονται για ορισμένες αλλαγές στο θέμα του περιβάλλοντος, στο θέμα των δημοκρατικών ελευθεριών, μια καλύτερη ατμόσφαιρα ζωής και είναι καλό να τα ονειρεύονται, αλλά δεν ενδιαφέρονται για αλλαγές και ρήξεις στο πεδίο της οικονομίας και απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο. Ενδιαφέρονται ενδεχομένως για μια καλύτερη αναδιανομή. Δεν τους ενδιαφέρει η αντίθεση με τη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του ΝΑΤΟ κλπ., ούτε για ρήξεις, ανατροπές με το πολιτικό σύστημα.

Βεβαίως, οι θέσεις του ΚΚΕ συμφέρουν τα τμήματα αυτά μακροπρόθεσμα, αλλά δεν πιέζονται σήμερα τόσο πολύ οικονομικά, δεν έχουν την ταξική συνείδηση να θέλουν σε βάθος αλλαγές ώστε να έχουν μια συνολική αντίθεση με την πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Ορισμένοι, ούτε μ' αυτήν της ΝΔ. Αυτά τα στρώματα είναι ίδια με την κοινωνική βάση του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτούς θέλει να εκφράσει η έκκλησή του να τιμωρήσουν το ΠΑΣΟΚ, για να το κάνουν, τάχα, «προοδευτικό». Και που, βεβαίως, απ' αυτούς προσδοκά ενίσχυση ο ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτή η κινητικότητα φαίνεται ότι «ανακατεύει την τράπουλα» για να αλλάξει το σκηνικό. Και να φαίνεται ότι αλλάζει και το τοπίο. Την ίδια ώρα, όμως, η ουσία από την άποψη των λαϊκών συμφερόντων θα μένει η ίδια.

Βεβαίως, το ΠΑΣΟΚ κάνει προτάσεις συνεργασίας προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Στο ΚΚΕ δεν κάνει, γιατί δεν μπορεί να κάνει. Δεν του αφήνει κανένα περιθώριο η στρατηγική του ΚΚΕ.