Οι περισσότεροι συνειδητά (κάποιοι πιθανά ασυνείδητα) προσπαθούν επιμελώς να αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους να αποκρύψουν ορισμένες αλήθειες εξυπηρετώντας τα δικά τους ιδιοτελή συμφέροντα.

ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΡΩΤΗ: Η σύμφυση οικονομικής και πολιτικής εξουσίας στον καπιταλισμό και ιδιαίτερα στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο ήταν, είναι και θα είναι χαρακτηριστικό του γνώρισμα. Το πόσο ανοιχτά ή συγκαλυμμένα γίνεται αυτό κάθε φορά, εξαρτάται από τη δύναμη και κυρίως την κατάσταση και τον προσανατολισμό του μαζικού λαϊκού κινήματος.

ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ: Το κύριο, το πραγματικό σκάνδαλο δεν είναι ποιος καπιταλιστής, ποια μερίδα της αστικής τάξης καρπώνεται με διαφανή ή αδιαφανή τρόπο το δημόσιο πλούτο. Το κύριο είναι ότι σήμερα γίνεται ένα πραγματικό πλιάτσικο, μια πραγματική επιδρομή ενάντια στα κοινωνικά δικαιώματα και τις εργατικές κατακτήσεις προς όφελος συνολικά όλων των ομάδων του κεφαλαίου.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα λόγο να νοιάζονται αν τη μερίδα του λέοντος στη δημόσια πίτα θα την παίρνει ο Κόκκαλης, ο Λαμπράκης, ο Βαρδινογιάννης ή κάποιος άλλος. Αν θα την παίρνει με διαφανή ή αδιαφανή διαδικασία, πιστεύοντας στο παραμύθι περί, δήθεν, ουδέτερου κράτους. Το κράτος σε καμιά από τις γνωστές κοινωνίες δεν ήταν και δεν μπορεί να είναι ουδέτερο. Θα λειτουργεί ως συλλογικός ρυθμιστής, είτε των συμφερόντων του κεφαλαίου είτε των συμφερόντων των εργαζομένων, ανάλογα με το ποια τάξη βρίσκεται στην εξουσία.

Οι εργαζόμενοι οφείλουν να απορρίψουν τις στημένες μάχες περί διαπλεκόμενων, τη δήθεν διαφάνεια των διαδικασιών. Εχουν χρέος να εστιάσουν την προσοχή τους στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους. Στην απόσπαση νέων δικαιωμάτων και καταχτήσεων από τους κεφαλαιοκράτες και το κράτος τους. Στην υπεράσπιση συνολικά του παραγόμενου πλούτου από τα τρωκτικά του κεφαλαίου.