Μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση, αφιερωμένη στον ποντιακό ελληνισμό και τη συμβολή του στην Οχτωβριανή Επανάσταση και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, έγινε χτες το βράδυ στην κατάμεστη αίθουσα του συλλόγου «ο Ευκλείδης» στο Μενίδι.

Την εκδήλωση οργάνωσαν οι Κομματικές Οργανώσεις Μενιδίου και Ανω Λιοσίων του ΚΚΕ, στο πλαίσιο των 90 χρόνων από την Επανάσταση του 1917, με ομιλητή τον Αναστάση Γκίκα, διδάκτορα Πολιτικών Επιστημών και συνεργάτη του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ.

Ο Αναστάσης Γκίκας στην ομιλία του σημείωσε: «Πολλοί Ελληνες ιδιαίτερα από την περιοχή του Πόντου πολέμησαν υπέρ της επανάστασης του 1917 μέσα από τις γραμμές του μπολσεβίκικου κόμματος, καθώς και του Κόκκινου Στρατού. Με την επικράτηση της Επανάστασης, το ελληνικό κολχόζνικο κίνημα σημείωσε σημαντικές επιτυχίες κατακτώντας πρωτοπόρες θέσεις, για παράδειγμα στην Ουκρανία (όπου είχαν σχηματιστεί συλλογικά αγροκτήματα πολύ πριν την επίσημη έναρξη της κολεκτιβοποίησης). Πολλοί Ελληνες τιμήθηκαν με τίτλους όπως "διακεκριμένος αγρότης", "ήρωας της σοσιαλιστικής δουλιάς". Αναδείχτηκαν πανεθνικά σύμβολα του κινήματος, όπως στην περίπτωση της Πάσα Αγγελίνα».

«Επιπρόσθετα - υπογράμμισε - ο ποντιακός ελληνισμός, ως εθνική κοινότητα στο σύνολό της, διέπρεψε σε όλα ανεξαιρέτως τα πεδία της ανθρώπινης δραστηριότητας, στις τέχνες, στις επιστήμες, στα γράμματα, στην πολιτική κλπ. Μορφές του σοβιετικού και παγκόσμιου πολιτισμού, όπως ο Οδυσσέας Δημητριάδης (στη μουσική) και ο Αλέξανδρος Σγουρίδης (στον κινηματογράφο), διέγραψαν τα πρώτα βήματα της λαμπρής τους καριέρας στην κατά τα άλλα "ανήσυχη" δεκαετία του 1930. Το 1939, πάνω από ένας στους δέκα Ελληνες στην ΕΣΣΔ είχε ανώτατη μόρφωση. Ο ποντιακός ελληνισμός μετείχε ενεργά στις κοινωνικές διεργασίες, καθώς και σε όλες τις πτυχές - περιόδους της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Απέδειξε έμπρακτα το ποιόν της σχέσης με το σοβιετικό καθεστώς, όταν με ηρωισμό και αυταπάρνηση ρίχτηκε στα πεδία των μαχών του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, υπερασπιζόμενος τη σοσιαλιστική του πατρίδα, ακόμα και με τίμημα την ίδια του τη ζωή».

Στη συνέχεια, υπογράμμισε πως «με την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος, οι Ελληνες στην πρώην ΕΣΣΔ ήρθαν αντιμέτωποι με το ρατσισμό, το διωγμό, την τρομοκρατία. Περισσότεροι από 80.000 Ελληνες που ζούσαν στη Γεωργία σε σύνολο 120.000, τα τελευταία χρόνια έφυγαν προς την Ελλάδα και την Κύπρο. Πάνω από το 90% εξ αυτών έγιναν πρόσφυγες από το φόβο εθνικιστικών συγκρούσεων».

Καταλήγοντας, τόνισε πως «αν αναδείχτηκε κάτι ξεκάθαρα την περίοδο που μεσολάβησε από την παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ενωση ως σήμερα, είναι ότι η Ιστορία, όχι μόνο δεν "τελείωσε" το 1991, αλλά επανέρχεται όλο και πιο επιτακτικά: Για τις μεν νικήτριες - προσωρινά - εκμεταλλεύτριες τάξεις ως εφιάλτης, για τους δε απανταχού της Γης εκμεταλλευομένους, τον εργαζόμενο λαό, ως ελπίδα, αναγκαιότητα και επιταγή για το μέλλον».