Κατατέθηκε στη Βουλή και συζητείται από σήμερα Τετάρτη τροπολογία του υπουργείου Εσωτερικών και Δικαιοσύνης στο νομοσχέδιο «Κύρωση, εφαρμογή του Προαιρετικού Πρωτοκόλλου στη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού σχετικά με την εμπορία παιδιών, την παιδική πορνεία και παιδική πορνογραφία και άλλες διατάξεις».

Η τροπολογία αυτή, υλοποιώντας τις σχετικές οδηγίες της ΕΕ και αξιοποιώντας την προεργασία των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, έρχεται ξεδιάντροπα να απαλλάξει από τις «γραφειοκρατικές αγκυλώσεις» τη διαδικασία της καταγραφής προσωπικών δεδομένων των πολιτών και της χρήσης των αποτελεσμάτων της με μόνη την εντολή των εισαγγελικών δικαστικών αρχών στα «πλαίσια της απονομής της Δικαιοσύνης». Αν κάποιος δηλαδή είναι ύποπτος θα μπορεί, στα πλαίσια αυτά, να παρακολουθείται με όλα τα μέσα.

Η τροπολογία έχει δύο πλευρές. Η μία αφορά τη δυνατότητα συλλογής και επεξεργασίας δεδομένων γενικώς «... με σκοπό τη βεβαίωση εγκλημάτων που τιμωρούνται ως κακουργήματα ή πλημμελήματα με δόλο...» (περιγράφει τα εγκλήματα) και η άλλη πάλι τη συλλογή και επεξεργασία δεδομένων, με καταγραφή «ήχου και εικόνας με οποιασδήποτε τεχνικής μορφής συσκευές...» για τα ίδια αδικήματα, κατά τη διάρκεια λαϊκών κινητοποιήσεων!

Η τροπολογία προβάλλει ως εγγύηση την προϋπόθεση αυτό να γίνεται στα πλαίσια των δικαστικών και εισαγγελικών αρχών και των υπηρεσιών υπό την άμεση εποπτεία τους. Η αξία της «εγγύησης» αυτής μετρήθηκε και με την πρόσφατη γνωμοδότηση του εισαγγελέα που αποφάνθηκε για το νόμιμο της καταγραφής των διαδηλωτών κατά την πρόσφατη πορεία του Πολυτεχνείου, παρά την αντίθετη θέση της «Αρχής Προστασίας», που θεωρούνταν από το νόμο αρμόδια να αποφασίσει. Αυτή την πρακτική νομιμοποιεί η τροπολογία και εκφράζει την πολιτική βούληση της κυβέρνησης να διευκολύνει το φακέλωμα.

Πρόκειται για νέα και επικίνδυνη κλιμάκωση στην υπόθεση της παρακολούθησης, ποινικοποίησης και καταστολής του λαϊκού κινήματος, της επιβολής ενός σύγχρονου και γενικευμένου φακελώματος.

Οι κάθε λογής κάμερες στους δημόσιους χώρους (και όχι μόνο) και η επέκταση της λειτουργίας τους αποτελούν μια σοβαρή πλευρά εκδήλωσης της επίθεσης στα ατομικά δικαιώματα, στις δημοκρατικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες και κατακτήσεις του λαού μας.

Βρίσκονται στην επικαιρότητα για άλλη μια φορά γιατί υπηρετούν και αυτές μια επείγουσα για την αστική τάξη ανάγκη: Την τρομοκράτηση του λαού ώστε να αποτραπεί η είσοδος ευρύτερων μαζών στο προσκήνιο της πάλης.

Δεν είναι λίγο το έργο της κυβέρνησης στην κατεύθυνση αυτή, που εκδηλώνεται με ένταση της αστυνομικής βαρβαρότητας και καταστολής, που επεκτείνεται σε κάθε τομέα της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.

Προώθηση της αστυνομικής εγκυκλίου για τον περιορισμό του δικαιώματος στη διαδήλωση, επέκταση και διεύρυνση της λειτουργίας των συστημάτων και υποσυστημάτων του C4I σε όλη τη χώρα, χτύπημα διαδηλώσεων με πρόσχημα την προβοκατόρικη δράση κύκλων που υποθάλπονται από διάφορες υπηρεσίες.

Τόνοι χημικών χωρίς δισταγμό (μέχρι και αστυνομικοί αντέδρασαν(!) για την προστασία της δικής τους υγείας βέβαια, όχι των διαδηλωτών).

Η υπόθεση των καμερών και το ιστορικό που τις συνοδεύει, τα μέτρα προετοιμασίας για να γίνουν αποδεκτές από το λαό οι «αγαθές» προθέσεις των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, περιέχουν χρήσιμη πείρα προκειμένου να βγουν συμπεράσματα.

Ο στόχος ήταν καθαρός από την αρχή που προχώρησε το θέμα των καμερών, με αφορμή την προετοιμασία για την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στη χώρα μας. Τότε, πρωταγωνιστής, σχεδιαστής και «προμηθευτής» των καμερών και του συστήματος C4I ήταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το οποίο σήμερα καταγγέλλει τη ΝΔ για το καθεστώς του μεγάλου αδελφού! Σαν πρόσχημα χρησιμοποιήθηκε η ασφάλεια των Αγώνων, για την οποία προχώρησαν σε προμήθεια και εγκατάσταση των πιο σύγχρονων συστημάτων παρακολούθησης στον κόσμο, όπως τα διαφήμισαν.

Κατόπιν, με τη ΝΔ στην κυβέρνηση, σειρά πήραν οι θεωρίες για το ότι «το σύστημα αυτό έχει πολλές άλλες δυνατότητες», «είναι κρίμα να πάνε χαμένα τόσα λεφτά», ενώ έδιναν και έπαιρναν τα άρθρα για το πόσο καλό θα έκαναν οι κάμερες στην εξιχνίαση εγκληματικών κρουσμάτων, στην αντιμετώπιση της εγκληματικότητας γενικότερα. Ακόμη και την επίλυση του κυκλοφοριακού προβλήματος ανέλαβαν οι κάμερες!

Στα πλαίσια της προσπάθειας να δοθεί δημοκρατική νομιμοποίηση στο σύγχρονο φακέλωμα, θεσμοθετήθηκε η «Αρχή Προστασίας», που χρησιμοποιήθηκε ως φύλλο συκής στην κατεύθυνση αυτή. Το πλαίσιο λειτουργίας της Αρχής περιλάμβανε κάποιες δυνατότητες να θέτει κάποια όρια και προϋποθέσεις, να προβάλλει κάποια εμπόδια απέναντι σε υπερβολές.

Σε συνθήκες όμως όπου οι ανάγκες σε παρακολούθηση και καταστολή των λαϊκών αγώνων γίνονται όλο και πιο επιτακτικές, η κυβέρνηση πέταξε τις μάσκες. Χρησιμοποιούσε «νόμιμα» και παράνομα τις κάμερες, ακόμη και όταν η Αρχή, στην οποία είχαν προσφύγει οι κοινωνικές οργανώσεις, αναγκάστηκε να επιβάλει δύο φορές πρόστιμο στο πρώην υπουργείο Δημόσιας Τάξης για την παραβίαση των αποφάσεών της! Παρά τις καταδικαστικές αποφάσεις, όμως, η κυβέρνηση συνέχιζε τη χρήση τους κανονικά. Αγνόησε προκλητικά την Αρχή, που η ίδια τη χρησιμοποίησε για τον ίδιο λόγο. Αγνόησε επίσης το ότι εκκρεμούσε σχετικά απόφαση του ΣτΕ μετά από προσφυγή της ίδιας της κυβέρνησης (διά μέσου της ΕΛ.ΑΣ.) και κοινωνικών φορέων (με αντίθετους στόχους βέβαια).

Η υπόθεση με τη χρήση των καμερών είναι πολύ χρήσιμη για να βγουν γενικότερα συμπεράσματα:

• Για τα επιχειρήματα και τα ασύστολα ψεύδη που χρησιμοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται για τη δικαιολόγηση αυτών των αντιδραστικών μέτρων.
• Για την υποκρισία των αστών πολιτικών που υποστηρίζουν ότι σέβονται τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών και τη σημασία που δίνουν στους αποκαλούμενους «δημοκρατικούς θεσμούς». Θυσιάζουν γι' αυτό ακόμα και «θεσμούς» που καθιέρωσαν, προκειμένου να δώσουν δημοκρατική νομιμοποίηση στο αλυσόδεμα του λαού. Μέτρο της δημοκρατικής ευαισθησίας της αστικής τάξης είναι το ταξικό της συμφέρον.
• Για τις όλο και συχνότερες αναφορές προς το λαϊκό κίνημα περί σεβασμού της δημοκρατικής νομιμότητας (δηλαδή των νόμων που πάνε τη σύνταξη στα 70, που διαλύουν τη σταθερή σχέση εργασίας, που νομιμοποιούν το σύγχρονο δουλεμπόριο κλπ.) εν είδει απειλής προς αυτό, στα πλαίσια της προσπάθειας να ποινικοποιηθεί η πάλη του.
• Για τη δήθεν δυνατότητα δημοκρατικού ελέγχου των μηχανισμών παρακολούθησης και καταστολής, των υπηρεσιών ασφαλείας του αστικού κράτους και της ΕΕ.

Η κυβέρνηση είναι θορυβημένη από τις λαϊκές αντιδράσεις στα νέα αντεργατικά νομοθετήματα που προωθεί σε βάρος των κοινωνικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων. Προσπαθεί με κάθε μέσο να τρομοκρατήσει το λαό, χρησιμοποιώντας και τις κάμερες. Ας έχει και την ουσιαστική στήριξη του ΠΑΣΟΚ. Εκείνο που από κοινού φοβούνται είναι η ριζοσπαστικοποίηση των μαζών, η κάθοδός τους στον ταξικό αγώνα με τα συνθήματα σύγκρουσης και ρήξης με την κυρίαρχη πολιτική.

Μόνη δυνατή απάντηση η ένταση του αγώνα για τα λαϊκά δικαιώματα. Για την υπεράσπιση και διεύρυνση των κοινωνικών, εργασιακών, ατομικών και συλλογικών δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών του λαού μας.

Οι κάμερες δε θα νομιμοποιηθούν στις λαϊκές συνειδήσεις, όσες εισαγγελικές παραγγελίες και νομοθετικές ρυθμίσεις μηχανευτούν.

Να καταργηθούν οι χαφιεδοκάμερες και όλο το αντιδημοκρατικό νομοθετικό οπλοστάσιο που οικοδομείται στην ΕΕ και στη χώρα μας.

Η κυβέρνηση της ΝΔ προχώρησε αντί για την αποκαθήλωση των καμερών, στην αποκαθήλωση της «Αρχής Προστασίας», τα μέλη της οποίας εξαναγκάστηκαν σε παραίτηση. Το έργο της «απόσυρσης» των χαφιεδιοκαμερών, της αντίστασης στους μηχανισμούς βίας και τρομοκρατίας, θα είναι έργο του λαού, της πάλης του.