1) Η υγεία είναι κοινωνικό αγαθό πρωτίστης σημασίας για τον άνθρωπο και όχι εμπόρευμα. Πρέπει να παρέχεται αποκλειστικά και μόνο από το κράτος, δωρεάν και ισότιμα σ' όλο τον ελληνικό λαό και ασφαλώς μέσα από την ουσιαστική και αποτελεσματική ανάπτυξη όλων των βαθμίδων υγειονομικής φροντίδας. Δηλαδή της πρόληψης, που σήμερα είναι ανύπαρκτη, της πρωτοβάθμιας, της δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας υγειονομικής φροντίδας.

2) Είναι ασυμβίβαστη η συνύπαρξη του ιδιωτικού τομέα με το δημόσιο. Αγωνιζόμαστε για την κατάργηση κάθε μορφής επιχειρηματικής δραστηριότητας είτε αυτή ασκείται άμεσα από τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, είτε από τις δημόσιες υπηρεσίες υγείας.

3) Η υγεία είναι βασικά ταξικό πρόβλημα, που από την ίδια του τη φύση, μπορεί να συσπειρώσει και να κινητοποιήσει ευρύτερες λαϊκές μάζες.

Στα πλαίσια του εκμεταλλευτικού ταξικού συστήματος, αυτός που καθορίζει τελικά το ύψος των παροχών, δεν είναι άλλος, παρά μόνο το επίπεδο της ταξικής πάλης, ο συσχετισμός των ταξικών δυνάμεων. Οι κατακτήσεις έχουν προσωρινό χαρακτήρα, που μπορούν να παρθούν πίσω από την άρχουσα τάξη, με την υποχώρηση του εργατικού κινήματος.

Αρα, η οποιαδήποτε αποτελεσματικότητα των αγώνων, δε διασφαλίζεται, παρά μόνο αν ο αγώνας των εργαζομένων συνδυαστεί με τον αγώνα για γενικότερες πολιτικές ανακατατάξεις προς όφελος των λαϊκών δυνάμεων, αν συνδυαστεί με τον αγώνα ανατροπής της αντιλαϊκής - ευρωενωσιακής πολιτικής. Αν συνδυαστεί με τον αγώνα για την εγκαθίδρυση λαϊκής εξουσίας, που εγγυάται και κατακτήσεις και τη διεύρυνσή τους. Αν δε συνδυαστεί σήμερα, άμεσα, με την ευρύτερη δυνατή συσπείρωση των αντιιμπεριαλιστικών - αντιμονοπωλιακών δυνάμεων, την ενδυνάμωση του ταξικού πόλου στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Συγκεκριμένα επιδιώκεται:

Α) Η διαμόρφωση κατάλληλων όρων ενίσχυσης των επενδύσεων στην υγεία, των διάφορων επιχειρηματιών. Η παραπέρα αύξηση των κερδών τους, ξεδιπλώνοντας την επιχειρηματική τους δραστηριότητα και στις γειτονικές βαλκανικές χώρες (βλέπε την ίδρυση του Διαβαλκανικού Κέντρου στη Θεσ/κη του κ. Αποστολόπουλου).

Ο διευρυμένος δημόσιος τομέας υγείας, ανεξάρτητα από τις όποιες δυσλειτουργίες του και το σύστημα παροχών, που έχουν κατακτήσει οι εργαζόμενοι με τους αγώνες τους, είναι εμπόδια στα σχέδια των καπιταλιστών, που πρέπει να παραμεριστούν. Η μείωση των δημόσιων κρεβατιών εξυπηρετεί ακριβώς αυτόν το στόχο.

Β) Η επίτευξη των στόχων της διατήρησης στην ΟΝΕ και του συμφώνου σταθερότητας. Μείωση των κρατικών ελλειμμάτων μέσα από τη δραστική ελαχιστοποίηση της κρατικής χρηματοδότησης προς τα δημόσια νοσοκομεία.

Ηδη, στους προϋπολογισμούς των δημόσιων νοσοκομείων, δεν αναγράφονται αντίστοιχα κονδύλια. Αυτά καλύπτονται από τα ίδια τα έσοδα, δηλαδή από την είσπραξη των νοσηλίων, που καταβάλλουν οι ασφαλιστικοί οργανισμοί για τους ασφαλισμένους τους. Επιχορηγήσεις δίνονται εκ των υστέρων σε έκτακτες περιπτώσεις και μόνο.

Οι σχετικές δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών κ. Δρυ, στο συνέδριο του περιοδικού «Economist Conference», δείχνουν ανάγλυφα το χαρακτήρα και της πολιτικής υγείας της κυβέρνησης. «Το εύρος και η έκταση των διατιθεμένων πόρων για την υγεία, εξαρτάται άμεσα από την πορεία της ελληνικής οικονομίας και το γενικότερο πλαίσιο της δημοσιονομικής πολιτικής, όπως καθορίζεται από τις μεταενταξιακές υποχρεώσεις της χώρας μας και το Σύμφωνο Σταθερότητας.

Στο υπόβαθρο αυτής της πολιτικής επιλογής κρύβεται η θεωρητική άποψη της κυβέρνησης και όλων των συντηρητικών κομμάτων πως οι δαπάνες για την υγεία είναι ελαστικές δαπάνες, αντίθετα με τις στρατιωτικές και τις διευκολύνσεις, που δίνονται με τη μορφή κινήτρων στους κεφαλαιοκράτες. Θεωρούνται δηλαδή δαπάνες μη παραγωγικές.

Γ) Η απελευθέρωση της αγοράς υγείας, μέσα από τη μετάλλαξη του δημόσιου συστήματος υγείας σ' ένα σύστημα αφυδατωμένο από τα κοινωνικά του χαρακτηριστικά γνωρίσματα ενσωματωμένο στους νόμους της αγοράς.

Το «δημόσιο» νοσοκομείο μετατρέπεται σε επιχειρηματική μονάδα, που θα πουλάει υπηρεσίες για να καταφέρει να επιβιώσει. Σ' ένα τέτοιο νοσοκομείο, δεν έχει θέση ο ξένος εργάτης, ο ανασφάλιστος, ο άπορος.

Θα διαμορφώνει προγράμματα επιχειρηματικής δραστηριότητας, όπου το κόστος των υπηρεσιών θα πληρώνει άμεσα ο εργαζόμενος είτε έμμεσα, μέσα από τον ασφαλιστικό οργανισμό, με βάση τα «πακέτα» υπηρεσιών που θα προκύψουν, όπου μέχρι στιγμής τα πακέτα αυτά είναι τα κρυμμένα «μυστικά και ντοκουμέντα» της κυβέρνησης και που γρήγορα θα ξεδιπλωθούν με τις ανατροπές που προετοιμάζει στο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα της χώρας μας. Αν, βέβαια, ο εργαζόμενος στο Διδυμότειχο, που δεν καλύπτεται με τις υπηρεσίες που προσφέρονται στο νοσοκομείο του, τολμήσει να επισκεφτεί νοσοκομεία της Αθήνας, τότε αυτό θα το πληρώσει πολύ ακριβά, στην κυριολεξία.

Το «σύγχρονο» νοσοκομείο θα διευκολύνει ακόμη περισσότερο τη δράση των διάφορων πολυεθνικών, που έχουν βρει στο δημόσιο μια αρκετά καλή αγορά των εμπορευμάτων τους, πηγή αύξησης των κερδών τους.

Με κριτήριο την ελαχιστοποίηση των κρατικών δαπανών, η κυβέρνηση επιδιώκει εναλλακτικές μορφές περίθαλψης, αγνοώντας τις πραγματικές ανάγκες νοσηλείας των ασθενών. Οπως τη μετατροπή νοσοκομείων σε ιατρεία ημερήσιας νοσηλείας, Κέντρα Υγείας κλπ.

ΣΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΗΤΗΣΗΣ, όπου και εδώ, είναι κοινό μυστικό, κρύβεται η προσπάθεια μείωσης των κρατικών δαπανών.

Ο στόχος αυτός εξυπηρετείται με τη μεθόδευση συγχωνεύσεων - καταργήσεων κλινικών ακόμα και νοσοκομείων. Με τη διαμόρφωση εμποδίων πρόσβασης στο σύστημα υγείας, χρησιμοποιώντας το λεγόμενο προσωπικό γιατρό, επιβάλλεται και άμεσα στον ασθενή να πληρώσει από την τσέπη του, μέρος των εξόδων της περίθαλψής του.

Επιβάλλεται διοικητικός - αυταρχικός έλεγχος των επιστημονικών ιατρικών πράξεων π.χ. στη συνταγογράφηση και στη διαμόρφωση συγκεκριμένων θεραπευτικών πρωτοκόλλων.

ΤΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ για την παροχή υγειονομικών παροχών στους ίδιους τους εργαζόμενους, με ταυτόχρονη προσπάθεια απαλλαγής του εργοδότη από τις δικές τους εισφορές, που έτσι και αλλιώς είναι χρήματα που προέρχονται από την εκμετάλλευση των εργατών, την απλήρωτη εργασία τους, που ιδιοποιούνται οι εργοδότες.

Ετσι το τελικό αποτέλεσμα είναι να γίνεται όσο το δυνατό φθηνότερο εμπόρευμα η εργατική δύναμη.

Αυτούς τους στόχους εξυπηρετούν οι άξονες που εγκρίθηκαν στις 28/7/2000 στο Υπουργικό Συμβούλιο και που δεν έχουν ΚΑΜΙΑ, ΜΑ ΚΑΜΙΑ, ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΠΡΟΑΓΩΓΗΣ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ, ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗΣ ΤΟΥ ΒΙΟΤΙΚΟΥ ΤΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ, ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΥΓΙΕΙΝΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ, ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΑΤΥΧΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ.

Μάλιστα, όλους αυτούς τους νόμους για την Υγεία, που νομοθετήθηκαν από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο τους υπερασπίστηκαν και τους θεώρησαν θετικούς, αλλά εγκάλεσαν και την κυβέρνηση για την υλοποίησή τους.

Πάνω σ' αυτούς τους νόμους, αλλά και στους νόμους που θεσμοθετήθηκαν από την κυβέρνηση της ΝΔ, στηρίζονται σήμερα οι «άξονες» εμπορευματοποίησης της υγείας, που εξήγγειλε η κυβέρνηση. Πρωτοστάτησαν στο να πείσουν τους υγειονομικούς στα δημόσια νοσοκομεία, ότι αυτό που χρειάζεται, δεν είναι ανατροπή της αντιλαϊκής - ευρωενωσιακής πολιτικής της κυβέρνησης, αλλά οι αλλαγές διοικητικού διαχειριστικού τύπου όπως, η κατάργηση των διοικητικών συμβουλίων των νοσοκομείων, η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης στα δημόσια νοσοκομεία.

Αρνούνταν και αρνούνται τις εκτιμήσεις της ΕΣΑΚ - Υγειονομικών για δωρεάν και ίση υγεία στον ελληνικό λαό και χρηματοδότηση από το κράτος και την εργοδοσία, χωρίς πλαφόν και περιορισμούς. Αντίθετα, προτείνουν αύξηση των κρατικών επιχορηγήσεων στο 8% του ΑΕΠ και φυσικά επικεντρώνονται στην εξοικονόμηση πόρων μέσα από το ίδιο το σύστημα. Ανέχονται την ειδική φορολογία, που έχει επιβληθεί στο λαό και που δεν αποδίδεται ουσιαστικά στην υγεία, αλλά χρησιμοποιείται για την κάλυψη της «μαύρης» τρύπας... του προϋπολογισμού.

Εξαρτούν την κριτική τους στη μη πρόβλεψη οικονομικοτεχνικής μελέτης, για να στηριχτεί η μεταρρύθμιση. Δηλαδή, αν η κυβέρνηση διασφάλιζε τους απαραίτητους πόρους, τότε η μεταρρύθμιση (δηλαδή η εμπορευματοποίηση που προωθείται) θα έπαυε να είναι ιδιωτικοποίηση όπως παράλληλα εκτιμούν;

• Δεν ήταν θετική η κριτική που ασκούσαν και σε προηγούμενους νόμους; Και που σήμερα η κυβέρνηση επιχειρεί την εφαρμογή τους;
• Γιατί βαφτίζουν την εμπορευματοποίηση της υγείας μεταρρύθμιση; Είναι μόνο αφέλεια ή και σκοπιμότητες;
• Εκτιμούν πως η «μεταρρύθμιση» εξαντλείται στα εργασιακά των γιατρών, χωρίς να λύνει κανένα αίτημα των εργαζομένων».

Δηλαδή, αν η κυβέρνηση αποδεχόταν την καταβολή κάποιου επιδόματος έλυνε κάποια αιτήματα, τότε οι άξονες θα μπορούσαν να θεωρηθούν σε θετική κατεύθυνση;

Και ακόμη: Γιατί δεν καταγγέλλεται η κατάργηση της μονιμότητας των γιατρών και η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων; Μήπως όσο μικρότερο το μέτωπο, τόσο καλύτερα;

Αρνούνται την ανάγκη της απειλής ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής, εκτιμώντας πως ο κ. Σημίτης εφαρμόζει δική του πολιτική και όχι τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις.

• Εξαρτούν την κριτική τους από την εξάχρονη προοπτική εφαρμογής των μέτρων.

Δηλαδή αν υπήρχε, συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα με όχι σταδιακή εφαρμογή, τότε ο χαρακτήρας των 8 αξόνων θα ήταν με άλλα λόγια σε θετική κατεύθυνση.

Φαίνεται πως η ηγεσία της ΠΑΣΚΕ είναι μόνιμα στρατευμένη με την τακτική να πατάει σε δύο βάρκες.

Η ειλικρίνεια των λόγων και οι καλές προθέσεις κρίνονται από τα έργα και μόνο από αυτά. Η πλειοψηφία του Γενικού Συμβουλίου καταψήφισε την πρόταση της ΕΣΑΚ - Υγειονομικών, που συνδυαζόταν με κήρυξη προειδοποιητικής 24ωρης απεργίας το επόμενο δεκαπενθήμερο. Πλατιά ενημέρωση των εργαζομένων στο ΕΣΥ, αλλά και των άλλων συνδικαλιστικών οργανώσεων της εργατικής τάξης για την ανάπτυξη κοινής δράσης.

Με το μόνιμο επιχείρημα «ο κόσμος δεν κινητοποιείται», προτιμούν να «έχουν και το σκύλο χορτάτο και την πίτα ολόκληρη». Και «κοινωνικός διάλογος» με τις «δικές μας θέσεις που δε συμφωνούν με τον υπουργό, αλλά και τους εργαζόμενους να έχουμε στη «γωνία».

Φαίνεται πως οι συνέπειες της πολιτικής που στήριξαν με τόσο πάθος είναι πάρα πολύ δυσβάστακτες για τους εργαζόμενους και αρκετό το συνδικαλιστικό κόστος, για να το αναλάβουν και μάλιστα και χωρίς ανταλλάγματα.

Σήμερα, πριν είναι αργά, να ξεδιπλωθούν οι αγωνιστικές πρωτοβουλίες των οργάνων και όλου του λαού, ώστε να γίνουν φραγμός στα σχέδια εμπορευματοποίησης της υγείας που εξυφαίνονται από την κυβέρνηση και τους κύκλους της ολιγαρχίας.

ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ. - ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΙΣΗ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ.

Στον αγώνα αυτό, οι υγειονομικοί έχουν το δικό τους ξεχωριστό μερίδιο ευθύνης και χρέος να προσφέρουν.