Οσες αγωνιστικές κορόνες κι αν έβγαλαν, δεν κατάφεραν να κρύψουν ότι συμφωνούν με τις ιδιωτικοποιήσεις. Διαφωνούν στην εγκαθίδρυση ιδιωτικού μονοπωλίου. Η μερική ιδιωτικοποίηση δεν τους χαλάει. Το απέδειξαν άλλωστε όλα τα προηγούμενα χρόνια στηρίζοντας την πολιτική ιδιωτικοποίησης και απελευθέρωσης των τηλεπικοινωνιών, της ενέργειας, κ.ά.

Χαρακτηριστική ήταν η τοποθέτηση του προέδρου του σωματείου διοικητικών υπαλλήλων, ο οποίος είπε ότι «ανάπτυξη του λιμανιού μπορεί να γίνει και με το σημερινό καθεστώς, με ιδιωτικά κεφάλαια ή του κρατικού προϋπολογισμού».

Αλλά και του προέδρου των Λιμενεργατών, ο οποίος είπε ότι «οποιαδήποτε ανάπτυξη πρέπει να γίνει με διαφανείς όρους, συζήτηση και συναίνεση των εργαζομένων». Και ζήτησε να τους ενημερώσει η κυβέρνηση για τους όρους με τους οποίους θέλει να δώσει τα λιμάνια. Σε μια περίοδο που εντείνονται οι διεργασίες για το ξεπούλημα των λιμανιών στους ιδιώτες, τέτοιες θέσεις μόνο υπονομευτικά στον αγώνα των εργαζομένων μπορούν να λειτουργήσουν και να ανοίξουν διάπλατα την πίσω πόρτα της ιδιωτικοποίησης...